Leer en leven

(4.)

I. Het Woorfl Gods. (c)

Gij weet misschien, dat déze wereld 2500 of meer jaren na de schepping heeft bestaan, zonder een g e-schreven openbaring te bezitten, en Mozes zegt ons, dat gedurende dat tijdperk de boosheid der mensen groot was op de aarde, zodat de rechtvaardige en heilige God het gehele geslacht der mensen uitroeide en hun nagedachtenis uitwiste, met uitzondering van één enkel gezin, dat in de ark behouden bleef, ten einde de stichters te worden van nieuwe volken.

Hebt gij er ooit over nagedacht, op welke wijze de Almachtige te midden van deze alle perken te buiten gaande verdorvenheid, onder weinigen de kennis van Zijn Naam bewaarde? Hij hield onmiddellijke omgang met de aartsvaders, door stemmen uit de hemel. Hij had vooral met Adam gesproken en deze heeft nog ongeveer 700 jaren geleefd na de geboorte van zijn kleinzoon Enos, toen „men de Naam des Heeren begon aan te roepen." Gedurende het lange leven van Adam konden allen, die het begeerden, met hem spreken.

Door mondelinge overlevering werden de Goddelijke openbaringen van vader op zoon, van zoon op kleinzoon overgebracht. Onze Godvrezende voorvaderen spraken: „Wij zullen het niet verbergen voor onze kinderen, voor het navolgende geslacht, vertellende de loffelijkheden des Heeren en Zijne sterkheid, en Zijne wonderen, die Hij gedaan heeft."

Reeds dadelijk na de val had de Heere de weg der verlossing in Christus bekend gemaakt. Het eerste Evangelie werd door God zelf in het Paradijs aan Adam en Eva gepredikt. Daar klonk het eerste woord van genade en het sprak van een zaad der vrouw, dat de slang de kop zou vermorzelen. Op deze eerste heilsopenbaring zijn er nog vele gevolgd, want het volk des Heeren, dat leefde in het tijdperk van die 2500 jaren, tussen Adam en Mozes, is nooit zonder de wetenschap der Goddelijke openbaringen geweest.

God zelf stond voor Zijn Woord in en droeg er zorg voor, dat Zijn eeuwigblijvend Getuigenis van geslacht tot geslacht werd voortgeplant. Die Godvruchtige ouders strooiden het zaad des Woords in de harten hunner kinderen met de bede in het hart, dat dit zaad wortel mocht schieten in het gemoed hunner kinderen en rijke vruchten mocht dragen.

Zo hebben Adam en Eva aan hun nakomelingen zekerlijk verhaald, wat zij nog van het Paradijs af wisten, wat hun vóór en na hun val was geopenbaard, inzonderheid ook, wat God van het lijdende en overwinnende Zaad der vrouw had gesproken; een belofte, terecht de moedérbelofte genoemd, de „enige troost" voor alle gevallen Adamskinderen. Hoe vaak zullen Adam en Eva op hun moeilijke levensweg dit genadewoord herhaald en hun medezondaars, uit hen gesproten, daarmede vertroost hebben! Immers, waar het hart vol van is, daar vloeit de mond van over.

Tevergeefs hebben Adam en Eva echter naar vruchten uitgezien bij Kaïn, maar tot hun grote blijdschap viel Gods Woord in Abels hart als in een wel toebereide aarde. Straks zien we de gezegende uitwerking van 's Heeren Woord in het geslacht van Seth, de heilige linie, waar de Goddelijke openbaringen worden doorgegeven van ouder op kind.

Nauwgezet en zeker werd het Woord Gods en de geschiedenis van Zijn werken mondeling voortgeplant. De grote sterkte van het geheugen stelde de eerste mensen in staat eeuwenlang de Godsspraak onveranderd voor het nageslacht te bewaren, zodat het gebrek van het letterschrift geenszins gevoeld werd. Hun gerust en stil leven, door weinig zorgen bezwaard, vergemakkelijkte tevens de bewaring van de woorden Gods, zodat de ze die jaren later nog woordelijk konden oververtellen. Ook het bereiken van de ho^e leeftijd van soms meer dan 900 jaren, werkte mede om de waarheid aan de latere geslachten ongeschonden over te brengen. Eeuwen lang kon men alles uit de mond der stamvaders zelf horen.

Adam, die 930 jaar oud werd, kon, wat hij vóór en na de val ervaren had, nog zelfs aan Lamech, de vader van Noach, verhalen; want Adam stierf in het 56e levensjaar van Lamech. Na de zondvloed had het gehele mensengeslacht tot aan Abrahams tijd Noach bij zich, de prediker der gerechtigheid, die van de zondvloed, met wat er aan voorafging en op volgde, kon getuigen. Want Noach stierf (2006 na de schepping) slechts 2 jaar vóór Abrahams geboorte. En het derde deel der mensen na de zondvloed, namelijk Sems geslacht, kon uit de mond van deze oudvader tot in de tijd van Izaak, wiens geboorte hij nog 50 jaar overleefde, vernemen wat Noach had gepredikt, wat er in de ark was omgegaan en wat na de zondvloed geschied was. De lange levensduur der mensen was in Gods hand een voortreffelijk middel om Zijn verheven doel te bereiken, nl. de bewaring van Zijn heilig Woord.

Niettemin kwam de brute vijandschap van de mens tegen God en Zijn Woord telkens openbaar. We behoeven u slechts enkele namen te noemen. Denk aan Kaïn, aan zijn nakomeling Lamech, en aan Cham en het is u duidelijk. Hardnekkig verzette de Gode vijandige mens zich tegen het geopenbaarde Woord Gods, door Adam, door Lamech, Noachs vader, en door Sem, Noachs zoon uitgebazuind over de aarde.

Ook zij waren niet bij machte het menselijk geslacht te bewaren bij de gehoorzaamheid en bij de vreze Gods. Daartoe was nodig de onwederstandelijke werking van Gods Geest. En als God zelf niet gezorgd had, dat, bij de vermenigvuldiging van het menselijk geslacht Zijn Woord en beloften op schrift werden gesteld, dan zouden de goddeloze mensen Gods woorden verdraaid en aan het nageslacht onthouden hebben. Maar daar waakte God zelf voor en Hij maakte het onbeschreven Woord tot een beschreven Woord.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen