Grepen uit de Letterkunde

(40.)

Anna Bijns. Contra-Reformatie H

Laten we nog even horen, hoe Anna Bijns, de „schoolmeesteres" uit Antwerpen, haar gal verder uitspuwt over de Reformatie.

In het bekende „referein", Dit komt meest al t' samen uit Luthers doctrijne, " gaat zij verder:

„De monniken hangen haar kappen op de tunen, De papen laten bewassen haar krunen En gaan als ruters de kost bejagen. Dit volk is erger dan de Hunen; Zij eten 's Vrijdags wel vette capunen, Hoe dat ze vasten en durft men niet vragen.

't Kruis Christi en willen zij niet dragen; Het dunken hem sagen. Zij vullen haar magen En volgen haar eigen zinlijk beroeren. Ziet eens, hoe viert men de heilige dagen? Al krijgen zij plagen, Wij verdienen slagen. Nonnen, die reinigheid geloofden en zwoeren, Lopen uit klooster en worden hoeren. Een verloochend monnik trouwt een bagijne. Wat zal ik zeggen van dezer voeren? Dit komt meest al t' samen uit Luthers doctrijne."

Wat heeft Maarten Luther al veel kwaad gesticht, zegt Anna Bijns giftig. De monniken hangen hun monnikskappen op de omheining van het klooster. De priesters (papen), die een geschoren kruin hebben, de tonsuur, laten het hoofdhaar weer groeien en gaan op roof uit (ruters). Deze mensen, die de Kerk verlaten, zijn erger dan de Hunen, dat bloeddorstige roversvolk, dat in de oudheid Europa binnenviel. ,

Als het Vrijdag is, vasten ze niet, maar eten vette hanen (capunen, kapoenen). Zij willen niet vasten; het kruis van Christus willen ze niet dragen, want alles is maar beuzelpraat; het zijn maar verzinsels (sagen). Zij eten wat ze begeren en geven toe aan hun hartstochten. De „heilige dagen" worden niet meer onderhouden. Geen wonder, dat er verdiende plagen komen en slagen vallen. Nonnen, die de kloostergelofte hebben afgelegd, verlaten het klooster en willen niet langer een „maagd van Christus" zijn. Monniken, die hun geloof hebben verloochend huwen met zusters van de een of andere geestelijke orde (bagijnen.)

Van alle zaken, hier genoemd, treft Luthers leer de schuld.

Laat ons nu nog even luisteren naar het slot van „Luthers doctrijne."

„Prince, komt uit Luthers leer ook enig goed? Neen 't, moet gij antwoorden, zijt gij anders vroet 1 ), Maar hij met alle zijne gezellen Zijn schadelijke wolven onder 't Christenbloed, Die de schaapskens vermoorden, die Christus voedt; 't Zijn rechte ingelroeien 2 ) van de helle. Ging 't naar haar wil, men zoude vellen Kluzen en cellen3), Kloosters, capellen; Want zo zij zeggen, men behoeft geen kerken, De klokken 4 ) heten zij Antichrists bellen, 't En is niet om spellen Of ook om te tellen 't Kwaad, dat bedrijven deez' Lutherse klerken 5 ); Zij ontraden alle goede werken. Hierom blijf ik nog bij 't mijne»); Want willen wij de wereld nu wel aanmerken, Alle kwaad komt meest uit Luthers doctrijne."

Deze „refreinen", genoemd naar de telkens-terugkerende slotregel (stokregel), werden in 1526 uitgegeven in een boek, getiteld: „Dit is een schoon en zuverlijk Boek."

INDEX.

wijs. 2 ) hengelstokken. 3) Kluzen zijn de verblijven van kluizenaars; cellen zijn kleine kloosters. 4 ) Die klokken waren gewijde torenklokken, die met het gelui de boze geesten moesten weren. Deze bijgelovigheid in aanmerking nemend, noemden de Hervormers die klokken: bellen van de Antichrist. 5 ) klerken zijn personen die gestudeerd hebben. Hier wordt het minachtend bedoeld. G ) Ik houd het bij mijn opinie; ik blijf volhouden, dat al dit kwaad van Luthers leer komt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen