Een vraag uit twijfel en een antwoord uit overtuiging door God gezegend

Ware zielegrootheid wordt geleerd in de school der zelfverloochening.

Ware zelfverloochening kunnen we alleen beoefenen als we bezitten ware zelfkennis.

Boven de ingang van een oude oosterse tempel stond dit korte, merkwaardige opschrift: Ken uzelven.

Die zelfkennis ontvangen we in het licht der goddelijke ontdekking. Het is de begeerte van Gods volk om zichzelf recht te leren kennen. Ons hart is een doolhof waarvan wij de draad niet kunnen vinden. Een afgrond, die wij niet kunnen peilen. Een raadsel dat wij niet kunnen oplossen. Daarom zou het onze gedurige bede moeten zijn: Doorgrond en ken mijn hart, beproef mij en ken mijn gedachten en zie of er bij mij een schadelijke weg is en leidt me dan op de eeuwige weg.

De waarachtige bekering die in twee gewichtvolle stukken bestaat, openbaart zich ook in drie kenmerken, nl. een inkeer tot onszelf, een afkeer van de zonde en een toekeer tot God. Deze drie kenmerken vormen een drievoudig snoer, dat niet mag worden verbroken.

Door alle tijden heen zijn er mensen geweest die tot zichzelf inkeerden, maar die in de doolhof van hun eigen hart zijn omgekomen, omdat zij nooit buiten zichzelf een blik leerden slaan op die weg, die God met behoud van Zijn deugden in Christus heeft ontsloten. Door alle tijden heen zijn er mensen geweest die niet alleen tot zichzelf inkeerden, maar die ook van de zonden zich afkeerden en aan de wereld een scheidbrief gaven. Zij zijn echter weergekeerd als een hond tot zijn uitbraaksel en als een gewassen zeug tot de wen-O O teling in het slijk. Daarom is een toekeren tot God zo onmisbaar nodig. Dit is alleen mogelijk door Hem, die gezegd heeft: Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven, niemand komt tot de Vader dan door Mij, en al wat Mij de Vader geeft, zal tot Mij komen.

We zien dat zo duidelijk in de komst van Nathanaël tot Christus. Nathanaël betekent: geschenk Gods. Hij is een ge gevene des Vaders. Ondanks alles wat hem belemmert, zal hij tot Christus komen, en de Ileere zal Hem niet uitwerpen. Die geschiedenis van Nathanaël is bijzonder leerzaam.

Wat zijn er weinig mensen, die objectief kunnen oordelen, ook op godsdienstig en kerkelijk gebied. Zij zijn gebonden aan allerlei subjectieve gevoelens, die hen beroven van de vrucht der Evangelieprediking. Bezet met allerlei vooroordelen zien zij een prediker van het Evangelie door de ogen van een ander, en beluisteren zij het Evangelie door de oren van een ander. Zij wensen ook niet bevrijd te worden van de vooroordelen want hun hoogmoed staat hun in de weg. Eigenlijk zijn ze bang voor de nuchtere waarheid en schuwen een onpartijdig onderzoek. De vorst der duisternis heeft vele middelen om de prediking voor ons onvruchtbaar te maken. Nathanaël was ook met vooroordelen bezet. Schijnbaar was het verstandiger geweest van Filippus om alleen maar te spreken van de Messias en niet van Jezus, de zoon Jozefs van Nazareth. Toen Filippus Nathanaël vond deelde hij hem het heugelijke nieuws mede. „Wij hebben Dien gevonden, van Welken Mozes in de Wet geschreven heeft en de profeten, namelijk Jezus, de Zoon Jozefs van Nazareth". liet koele antwoord van Nathanaël was: „kan uit Nazareth iets goeds zijn"? De profeten hadden immers gesproken van de Zoon van David en van Bethlehem. De naam Nazareth had geen goede klank. De burgers uit dat verachte Nazareth hebben zelfs gepoogd om Jezus van de steilte te pletter te doen vallen. Kan uit Nazareth iets goeds zijn?

Wat kan de hoogmoedige mens vaak met minachting neerzien op de afkomst van de Evangelieprediker. De Heere gaat vaak de Schriftgeleerden voorbij en kiest eenvoudige visserslieden uit Galilea. Het zijn vaak niet vele wijzen en niet vele edelen. Zij dragen echter de schat van hef Evangelie in aarden vaten, opdat de uitnemendheid der kracht zij Codes en niet uit ons.

Johannes de Dooper heeft gepredikt: Hij moet wassen, maar ik minder worden. Het gaat dan ook niet om de brenger van de boodschap, maar om de inhoud van de boodschap. Gelukkig de mens, die van zijn vooroordelen verlost, met een heilbegerige ziel mag luisteren naar de zilveren tonen van het Evangelie van vrije genade.

Toch was Nathanael een eerlijke twijfelaar. Hij bleef niet halsstarrig weigeren. Ook Filippus heeft hem niet losgelaten en gezegd: „Ga en zie", maar „kom en zie". Filippus neemt Nathanaël mee en Nathanaël weigert niet om mee te gaan. Als een ziel met een heilbegerig hart mag komen tot Christus, de Zoon der gerechtigheid, dan wijken de nevelen en de twijfelingen.

Jezus zag Nathanaël tot Zich komen en zeide van hem: „Zie, waarlijk een Israëliet, in welken geen bedrog is." Het is opmerkelijk dat Nathanaël niet protesteert, maar dat hij verwondert vraagt: „Vanwaar kent Gij mij"? Gelijk Jakob bij de Jabbok een plekje kende waar hij van een hiellichter een strijder Gods is geworden, en de naam Israël ontving, zo had Nathanaël een plekje leren kennen, waar God hem oprecht had gemaakt.

Welzalig zijn de oprechten van gemoed. De Heere laat een lichtstraal van Zijn goddelijke alwetendheid vallen achter de sluier van Zijn verborgen leven. Eer u Filippus riep, daar gij onder de vijgeboom waart, zag Ik u. Nathanaël had waarschijnlijk in het midden van zijn wijngaard, een vijgeboom met laag neerhangende takken. Die vijgeboom bepaalde hem bij de Messiaanse belofte dat Israël in vrede zou zitten onder zijn wijnstok en onder zijn vijgeboom. Op dat verborgen plekje worstelde zijn ziel met God om de vervulling van Zijn beloften in het zenden van Israëls Verlosser.

Calvijn zegt: waar de vonk van het ge loof brandt, is ook de rook van de twijfel. De wereld twijfelt omdat het voorwerp te gering is, maar Gods volk twijfelt omdat het voorwerp te groot is. Zij willen wel geloven, maar zij kunnen niet. Gelijk de opgestane Levensvorst Thomas uit de boeien heeft verlost en hem gebracht tot de dubbele belijdenis: „Mijn Heere en mijn God, " zo heeit Christus ook voor Nathanaël de banden van de twijfel en de strikken van zijn vooroordelen verbroken en hem gebracht tot de kostelijke belijdenis; „Rabbi, Gij zijt de Zoon Gods, Gij zijt de Koning Israëls".

De ware gelovigen zijn ook kinderen Gods, want zij hebben ontvangen de Geest der aanneming tot zonen, maar Jezus van Nazareth wordt door Nathanaël beleden niet alleen als profeet, maar ook als de Zoon Gods, eenswezens met de Vader. Er zijn vele koningen geweest die over het volk van Israël geregeerd hebben, maar Deze is de koning Israëls. Een oprechte Israëliet heeft de echte koning Israëls gevonden. Zijn geloof wordt bekroond met de belofte, dat hij grotere dingen zal zien dan deze. Niet alleen de vernederde koning, maar straks een geopende hemel en de Zoon des mensen bekleed met heerlijkheid en ere.

Welzalig zij die naar Zijn reine leer, In Hem hun heil, hun hoogst geluk [beschouwen. Die Sions Vorst erkennen voor hun [Heer', Welzalig zij, die vast op Hem [betrouwen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen