Het gezinsleven in Amerika

Terwijl cynici hun best doen het Amerikaanse gezinsleven, clat zij slechts van een zijde bezien, in diskrediet te brengen, heeft men met een statistiek duidelijk laten zien dat daartoe niet de minste aanleiding bestaat.

Het Amerikaanse gezinsleven is geen verouderd of verouderend begrip, het is sterker dan ooit. Alleen al in aantal is de groei de laatste jaren enorm geweest: op elke 100 gezinnen in 1940 zijn

er nu 135, een toename van meer dan een derde in nog geen twintig jaar. En deze ontwikkeling is geenszins alleen maar een uitvloeisel van de bevolkingstoename.

Tot deze grotere stabiliteit van de samenleving hebben een aantal factoren op merkwaardige wijze bijgedragen. In de eerste plaats is het aantal ouden van dagen sterk toegenomen, met het gevolg dat de huwelijken langer kunnen duren. Het is nog niet eens zo lang geleden, dat betrekkelijk weinig echtparen aan een viering van hun gouden bruiloft toekwamen, maar tegenwoordig ziet men in de kranten veel foto's van gouden bruidsparen, omringd door kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.

Bovendien blijkt uit de statistieken dat gehuwden langer leven dan ongehuwden, weduwen en weduwnaren of gescheiden personen en aangezien het sterftecijfer voor gehuwden laag is en nog altijd lager wordt maakt de dood thans ook later een eind aan het huwelijk dan vroeger het geval was. Het gevolg daarvan is dat het gezin wint aan stabiliteit en de bestaansverwachting ervan als eenheid gunstiger is.

Aan het begin van de lange (? ) huwelijks weg staan heden ten dage in de meeste gevallen jeugdige bruiden en bruidegoms. Evenals ook in andere welvarende industrielanden is duidelijk een tendens waarneembaar om in de Verenigde Staten op jeugdige leeftijd in het huwelijk te treden. Thans is de bruid in de Verenigde Staten gemiddeld 20 jaar oud (tegen 22 in 1940) en de bruidegom 23 (tegen 24 in 1940); het wereldgemiddelde is 24 jaar voor de bruid en 27 voor de bruidegom.

Waaraan is het toe te schrijven dat Amerikanen op zo jeugdige leeftijd gaan trouwen? Een der redenen is natuurlijk van economische aard: de leeftijd waarop de bewoners van een land in het huwelijk treden is over het algemeen een aanwijzing voor de mate van welstand in dat land. Een opleving van de welvaart weerspiegelt zich van-ouds in een toename van het aantal huwelijken.

Aangezien de meeste jongelui er in slagen snel een goed betaalde betrekking te vinden zijn ze reeds op jeugdige leeftijd in staat een eigen huishouden op te zetten en op deze wijze onafhankelijk te zijn van ouders en verwanten. Uit de jongste gegevens blijkt, dat thans slechts drie procent van alle echtparen in de Verenigde Staten geen eigen woning heeft en zoals cle zaken er voorstaan kan daaruit worden afgeleid dat het hier over het algemeen echtparen betreft, die nog op school zijn.

Het verlangen van erg jonge mensen om te trouwen is bij de ouders, opvoeders en sociologen een onderwerp van zekere bezorgdheid geworden. Terwijl bij enkele jonge echtparen ongetwijfeld de opzet bestaat om zich zo gauw mogelijk vrij te maken van elke beperking van hun vrijheid in het ouderlijk huis, gaan anderen, die rijper zijn en meer verantwoordelijkheidsgevoel bezitten een huwelijk aan in het volle besef clat zij een geheel nieuw hoofdstuk van hun leven beginnen.

Een generatie geleden was de getrouwde student een zeldzaamheid, maar thans vormen de getrouwde studenten zeker geen kleine minderheid meer. Een paar jaar geleden was 29 procent van de mannelijke en 10 procent van de vrouwelijke studenten getrouwd. Tellen we hierbij de studenten die reeds een academische graad behaald hebben dan is het percentage zelfs nog veel hoger:41 procent voor cle mannen en 18 voor de vrouwen. In vele gevallen zoekt de vrouw, die met een student getrouwd is werk om te kunnen bijdragen in de studiekosten van haar echtgenoot.

Aangezien het trouwen op jeugdige leeftijd hoe langer hoe meer voorkomt, wordt toch het trouwen op wat eens „rijpere leeftijd" genoemd werd, geenszins verworpen of gemeden. Het is zelfs een feit, dat van degenen clie weduwe of weduwnaar geworden zijn, één op de acht mannen en één op de 25 vrouwen boven de zeventig is.

De Amerikanen willen graag een lang leven, maar eenmaal komt voor een ieder het onherroepelijke einde. Dan zal een ieder, kort of lang geleefd, rekenschap moeten geven, wat men persoonlijk in cle tijd heeft gedaan. Dit is zeker: waar de boom valt, daar blijft hij eeuwig liggen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen