Tradities in het leger

(Slot)

Na cle dood van Willem van Oranje in 1584 zette zijn zoon, Prins Maurits de strijd tegen de Spanjaarden voort. Hij deed dit echter niet op de wijze zoals zijn vader dat had gedaan met huurlegers. Maurits besefte duidelijk clat men van huurlegers niet kon verlangen te vechten voor een nationale zaak. Hij begon daarom, door middel van wervingscampagnes in eigen gewesten, een leger te vormen. Deze troepen vormden weldra het eerste nationale leger. De opleiding, maar ook de leiding, van dit leger nam Prins Maurits zelf ter hand. Onder het devies „Je maintiendrai" voerde hij met dit leger de strijd tegen Spanje.

We kennen uit de geschiedenis de heldendaden bedreven door leden van het huis van Oranje. Steeds weer was het een lid van dit huis die de leiding van de legers op zich nam. Men kan daarom onze vaderlandse geschiedenis, te beginnen met de Tachtigjarige oorlog, tot op de huidige dag opvatten als de geschiedenis van de band tussen ons Vorstenhuis en het Nederlandse leger. Niet één Oranje heeft op deze traditie een uitzondering gemaakt.

Deze verbondenheid vindt haar uitdrukking niet alleen in de op de linkermouw van ons uniform aangebrachte Nederlandse Leeuw met daaronder het devies „Je maintiendrai", maar ook in de namen van verschillende onderdelen (Prins Maurits, Johan Willem Friso, Prins Alexander. Garderegiment Prinses Irene). Blijkt uit het bovenstaande een oude en goede traditie waar het de band m^t het Oranjehuis betreft, in andere namen van onderdelen worden we herinnerd aan belangrijke wapenfeiten.

Als we denken aan namen Kornwerderzand, Waalhaven, Rhenen, Betuwe, Ypenburg en Hoek van Holland die gegeven zijn aan regimenten Luchtdoelartillerie, clan mogen we daarbij bedenken dat regimenten luchtdoelartillerie zich in cle meidagen van 1940 op deze plaatsen bijzonder hebben onderscheiden.

De gedachten aan verschillende moedige krijgsverrichtingen vinden we niet alleen in de naam van een onderdeel. Duidelijker komen deze nog tot uitdrukking in het aan een onderdeel uitgereikte vaandel of standaard.

In vroeger eeuwen voerden cle regimenten infanterie en cavalerie hun vaandel of standaard mee in het gevecht. Het was het verzamelpunt van het onderdeel. Bijzondere wapenfeiten werden op standaard of vaandel aangebracht om de herinnering daaraan levendig te houden. In de latere geschiedenis waren deze krijgsverrichtingen soms aanleiding om aan deze onderdelen een vaandel of standaard uit te reiken. Tegenwoordig is dit nog zo. Denk maar aan de zgn. „7 december Divisie". Hun vaandel vermeldt hun werk in het voormalige Nederlands-Indië.

Zo zijn door alle tijden heen herinneringen aan belangrijke personen, feiten en gebeurtenissen van lieverlede traditie geworden. Men kan er de schouders over ophalen en zich afvragen waarvoor dit allemaal nodig is.

In de mij toegezonden brochure zegt men daarvan en ik geloof dat we dat kunnen onderschrijven:

„Het is goed dat in onze strijdmacht het goede uit het verleden in ere wordt gehouden om cle soldaat van heden tot steun en voorbeeld te strekken omdat daaruit het devies „Trouw aan Koningin en Vaderland' de mooiste traditie mag blijken."

P.S. Na 1 oktober a.s. wordt de weekendregeling weer gewijzigd. Gelukkig wordt dan de oude regeling 1 lang weekend, 1 kort weekend, en zo vervolgens om cle week, weer van kracht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen