MOSLIMS ALS BUREN

Het is niet eens zo erg lang geleden, dat we moslims alleen kenden als mensen uit een totaal andere wereld. Thans zijn ze echter onze buren geworden. Niet minder dan honderdduizend islamitische werknemers uit Turkije, Marokko, Tunesië en andere landen kwamen over onze grenzen om hier een beter bestaan te vinden'. Als we met deze moslims in kontakt komen en hen willen begrijpen, dienen we ons eerst iets in hun gedachten-en ervaringswereld te verdiepen.

De godsdienst

„Er is geen god buiten Allah en Mohammed is zijn profeet". Dit is de kortste vorm van de geloofsbelijdenis van de volgelingen van Mohammed. Allah is de schepper van alle dingen. De hoogste norm voor al wat er gebeurt is de onbeperkte wil van god. Voor de mens past tegenover deze almachtige bestuurder slechts de totale overgave.-De islam betekent dan ook: „volkomen overgave”.

De islam kent een oordeelsdag, waarop ieder mens volgens zijn daden geoordeeld wordt. De twee verblijfplaatsen na dit oordeel zijn hel en paradijs, beide eeuwig. Om dit paradijs te bereiken, moet de moslim de wil van Allah tot in alle kleinigheden stipt volbrengen. Ingaan tegen de wil van god, beschreven in de Koran, is zonde.

De Koran, is het heilige boek, waarin de wil van god volledig geopenbaard is. Het woord Koran betekent: „de tekst die steeds weer gelezen moet worden". Er wordl vaak beweerd, dat geen enkele godsdienst haar heilige literatuur zo centraa heeft staan als de islam; zelfs het christendom de Bijbel niet. Wat is dat beschamend voor ons! Wat gunnen wij, die het ware Woord Gods bezitten, ons vaal weinig tijd om clat Woord te onderzoeken. De Koran overheerst het gehele moslimleven. Er komen verscheidene figuren uit de Bijbel in de Koran voor. Mohammed i.' voor de moslims dé gezondene, dé profeet bij uitstek. Vóór hem zijn er vier andere profeten geweest, n.1. Noach, Abraham, Mozes en Jezus.

Persoonlijk leven

De wijze waarop de moslim zijn persoonlijk leven inricht steunt op vijf voorschrifter d.e „zuilen van de islam”.

Voorop staat het getuigenis van het geloof in de ene god en in Mohammed als zijl profeet.

Als tweede volgt het ritueel gebed. Volgens de voorschriften moet de moslim vijf maal per dag bidden. Wie gaat bidden moet zich eerst reinigen, behoorlijk geklee.' zijn en de plaats waar hij is heiligen door het spreiden van een mat. Naast di persoonlijk gebed is er ook het gezamenlijk gebed in de moskee. Men bidt met he hoofd naar Mekka. Nalatigheid van het gebed is een der grootste zonden. Hieri strekken ze ons tot voorbeeld. Zoeken wij Gods aangezicht in het persoonlijk gebed Het lijkt wel of de moslim het aangezicht van zijn „dode" god meer behoeft, dan d£ wij de levende God nodig hebben.

De derde zuil is de wettelijke aalmoes. Het is voor de moslim een morele verplichting de armen te ondersteunen.

Het vierde voorschrift betreft het vasten, gedurende de gehele dag van de negende maand van de moslimkalender, de maand Ramadan. Dit vasten is absoluut zonder eten en drinken. De vijfde zuil is de bedevaart naar Mekka, die iedere moslim zo mogelijk eenmaal in zijn leven maakt. Deze grondslagen doortrekken' het hele dagelijkse leven van een moslim tot in alle kleinigheden.

In de westerse wereld

De islam neemt een bijzondere plaats in onder de verschillende godsdiensten. Het is de jongste van de wereldgodsdiensten en heeft de meeste aanhangers, naar schatting wel 400 miljoen. In Europa wonen reeds 25 miljoen mohammedanen, waarvan ongeveer honderdduizend in Nederland. In ons land was Den Haag met zijn moskee lange tijd het middelpunt van de moslims, maar door het toenemende aantal islamitische gastarbeiders is de behoefte ontstaan aan een tweede moskee. Thans is er ook een in Almelo.

Door aanpassing aan de moderne wereld kent de islam echter meerdere tendenzen, variërend van streng conservatief tot zeer vrijzinnig. De modernisering leidt gemakkelijk tot een verzwakking van het godsdienstige besef.

Vooral onder de moslims, die als gastarbeiders naar het westen zijn gekomen, merken we die afzwakking. Zij menen, dat o.a. door de ontwikkeling van de industrie, bepaalde voorschriften niet meer zijn na te komen. Het werk een paar keer per dag stilleggen' om te bidden is onmogelijk. Een maand lang van zonsopgang tot zonsondergang niet eten en drinken, terwijl er toch gewerkt moet worden, kan ook niet. Bovendien is de gehele westerse maatschappij niet ingesteld op de mohammedaanse levenswijze, zodat het vaak moeilijk voor hen is al deze verplichtingen na te komen. Een ander punt van de modernisering in de islamwereld is de vrouwenemancipatie. Polygamie is nauwelijks meer aanwezig; in Tunesië is het zelfs bij de wet verboden. Echter ondanks de verschillen' in opvatting en de invloed van de moderne tijd, vormen de moslims nog altijd een gesloten gemeenschap. Als buitenstaander kan men er moeilijk in doordringen. Het is dan ook zeer moeilijk kontakt met hen te krijgen, speciaal om over het christelijk geloof te spreken. Het wordt ons nog meer duidelijk dat ze afkerig zijn van andere godsdiensten, als we toedenken, dat herroeping van de geloofsbelijdenis een moslim naar het oordeel van zijn medegelovigen des doods schuldig maakt.

Door de komst van veel islamitische gastarbeiders is de islam ook in het westen binnengedrongen. Wij mogen toch wel met vrees hier tegenover staan. Wat zal dit met zich meebrengen? Een Engels blad meldde onlangs bijvoorbeeld het volgende: „Dat het mohammedanisme strijdvaardiger aan het worden is, blijkt uit recente oproepen vanuit Mekka tot stopzetting van alle christelijke zendingsaktiviteiten in Mohammedaanse gemeenschappen en tot aktieve bekeringsarbeid door mohammedaanse zendelingen in Europa”.

Tevens berichtte het, dat van april tot juni dit jaar een „mohammedaans wereldfestival" plaats vindt in de centrale moskee te Londen.

De opmars van deze valse wereldgodsdienst wordt bovendien gestimuleerd door de oecumenische stromingen in de christelijke kerken, die de absolute uniekheid van iet christelijk geloof hebben verloochend. Dat er in het mohammedanisme weer een lieuw gevaar schuilt, wordt veelal over het hoofd gezien. Rust op ens, die zeggen lat ze christenen zijn, niet de taak om ook deze mensen te wijzen op de enige, ware j-od. De God die alles geschapen heeft en alles onderhoudt. Die zelfs Zijn eigen Zoon ia ar deze wereld gezonden heeft om het verlorene te zoeken, zodat er nog redding nogelijk is. Niet door het onderhouden van alle wetten en verplichtingen, maar enkel ? n alleen uit genade.

Ik weet dat het. zeer moeilijk is deze mensen dat te vertellen; enkel en alleen al : < m de praktische reclen van het gebrek aan taalkennis. Maar toch, als cleze mensen n onze omgeving wonen of werken, zouden we dan niet eens trachten hen iets door e geven van het Woord Gods en voor hen te bidden, opdat hun cgen geopend zouden verden. Beseffen wij wel genoeg, welk een groot voorrecht wij bezitten, te leven onler het ware Woord van God?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen