KARAKTER EN GELOOFSBELEVING

Op de Bondsdag, waar een referaat over bovengenoemde titel werd gehouden, was het niet mogelijk alle binnengekomen vragen te beantwoorden, omdat deze voor de beschikbare tijd veel te talrijk waren. Toen is beloofd, dat de overgebleven vragen zoveel mogelijk in „Daniël" zouden worden beantwoord. Waarschijnlijk zullen ook hier niet alle vragen behandeld kunnen worden, omdat het er nog al veel zijn, maar ik wil er op deze „Pagina voor haar" toch een begin mee maken.

Ik heb hier een vraag: die als volgt luidt: „Mag men alles afschuiven met de gedachte: Zo ben ik nu eenmaal, zo is mijn karakter? ”.

Iemand, die in de vreze des Heeren leeft, zal nooit zo redeneren. Hij zal nimmer zijn karakterzonden en gebreken goedpraten en zich gerust kunnen stellen met de gedachte: Zo ben ik nu eenmaal. De waarachtige bekering bestaat in de afsterving van de oude mens en de opstanding van de nieuwe mens. Als we Zondag 33 van de Catechismus lezen, dan vinden we daar, dat de afsterving van de oude mens bestaat uit drie zaken, namelijk zonde-droefheid, zonde-haat en zondevlucht. Dat is dus heel wat anders dan zich gerust stellen met de gedachte: Zo ben ik nu eenmaal. Onze karakterzonden zijn nooit een verontschuldiging, waarachter we mogen wegkruipen, want God heeft ons eenmaal goed gemaakt.

Een vraag, die hier verband mee houdt, is de volgende. „Wij zien wel eens, dat er kinderen Gods zijn, die onoprecht zijn, en die toch wel ontmoetingen met de Heere hebben. Hebben zij geen last van die karakterzonden, of is dat maar de buitenkant? ”.

Ja, er kunnen kinderen Gods zijn, die als karakterzonde hebben, dat ze niet helemaal ronduit zijn, vaak niet helemaal eerlijk. En nu wordt gevraagd, of zij daar geen last van hebben. Wel, als ze daar geen diepe smart over hadden en geen strijd daartegen voerden, zouden ze geen kinderen Gods zijn. Want juist als de Heilige Geest zaligmakend in een zondaarshart werkt, worden we waar gemaakt, eerlijk gemaakt voor God, maar ook voor de mensen. En dan zal de vernieuwing, die de Heilige Geest in het hart werkt, in het leven ook zeker openbaar komen. Het karakter van een mens wordt niet bekeerd, maar toch zal de vernieuwende kracht van de genade ook in het karakter zijn vruchten openbaren en naar Jezus' eigen woorden wordt de boom aan de vruchten gekend. Bij een mens, die meent wedergeboren te zijn, maar die even onoprecht, even gierig, even materialistisch, even ontevreden enz. blijft als vóórdien, daar worden de vruchten van de vernieuwing des harten gemist.

Daarmee heb ik, dacht ik, tegelijk de volgende vraag beantwoord, die zo luidt: „Moeten de dagelijkse zonden en tekortkomingen niet minder worden bij iemand, die de Heere vreest? Of is alleen het berouw en verdriet over deze zaken een teken van genade? ”.

Zeker, waarachtige boetvaardigheid, berouw over de zonde is een vrucht der genade. Maar dan zal er vanzelf ook geboren worden een strijden tegen de zonde. In het leven van Gods kinderen wordt beoefend: minder zonde doen en groter zondaar in zichzelf worden. En dan is er niets, wat meer een dodende kracht voor de zonde is dan de dood van Christus. In vraag 43 van de Catechismus staat: „Wat verkrijgen wij meer voor nuttigheid uit de offerande en de dood van Christus aan het kruis? ". En het antwoord is dan: „Dat door Zijn kracht onze oude mens met Hem gekruisigd, gedood en begraven wordt, opdat de boze lusten van het vlees in ons niet meer regeren, maar dat wij onszelf Hem tot een offerande der dankbaarheid opofferen”.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen