LUISTEREN MOEILIJKER DAN SPREKEN?

Waarom is luisteren zo moeilijk? Eigenlijk is goed luisteren een kontinu gevecht tegen jezelf, een zelfverloochening. Hoe vaak gebeurt het niet dat een gesprek neerkomt op een weergeven van eigen gevoelens. De ander neemt aan dat ik belangstellend luister, terwijl ik eigenlijk alleen maar zit te wachten op een aanknopingspunt om zélf aan het woord te komen. Denk maar eens aan tandarts-, vakantie-en ziektegesprekken. Hoewel er niet echt naar elkaar geluisterd wordt, kan dit soort gesprekken best bevredigend zijn. Maar in plaats van tegen elkaar aan te praten, zou je je gesprekspartner de volle aandacht kunnen geven door goed te luisteren. Je kunt de ander stimuleren door interesse en respekt te tonen, door te laten zien dat je 'm begrijpt, door z'n woorden te reflekteren.

In de gesprekken van de Emmaüsgangers in Lukas 24 maait de Heere Jezus — alles wetend — hen niet het gras voor de voeten weg, maar vraagt liefdevol: „'Welke dingen zijn er dan gebeurd? "

Goed luisteren is moeilijker dan je denkt. Het is méér dan je oren open zetten en tegelijkertijd niets zeggen. Je kunt er ook fouten mee maken!

Hoe vaak luister je niet bevooroordeeld en selektief! Ga maar eens bij jezelf en bij anderen na dat je vaak niet luistert naar wat de spreker in konkreto zegt, maar naar wat je meent of zou willen dat hij zegt. Een voorbeeld: Chef de Bruin draagt ondergeschikte Jansen op de tochtramen aan te brengen. Jansen heeft geen zin in dat klusje: , , 't Is gewoon ontzettend vermoeiend; je staat daar maar met je armen boven je hoofd te zwaaien, op een trappetje dat bijna in elkaar stort en " De Bruin: „Nou, wat dat betreft kan ik je een verheugende mededeling doen. We hebben net een alumuinum ladder binnengekregen." De Bruin laat daarmee dus de eigenlijke boodschap van Jansen links liggen en haakt alleen op een deel ervan in.

Je moet ook bereid zijn de hele boodschap aan te horen. Dat betekent dat je zo min mogelijk vooruit mag denken, maar attent moet zijn op wat de spreker zegt. Een voortijdige konklusie — dwz. voor de spreker klaar is — laat dan ook vaak een foutieve interpretatie van de tot dan gesproken woorden zien. Wanneer de Bruin zegt: „Ja Jansen, 't is weer koud. 't Is tenslotte herfst, ik dacht zo 't is weer tijd voor de tochtramen " en wil vragen of Jansen twee jongens instrukties wil geven om ze aan te brengen, dan interumpeert Jansen hem hier: „Sorry, maar ik doe 't nu al vijf jaar, elke keer ben ik de klos." Jansen voelde zich bedreigd en ging toen maar in de aanval. Weer een voorbeeld van egoïstisch interpreteren!

Heel belangrijk is ook dat je je in de ander kunt verplaatsen. Wanneer je je realiseert vanuit welke ideeën-en ervaringswereld de ander spreekt, zal het gesprek beter verlopen.

Als mijn moeder op een snikhete dag, terwijl ik de deur uitloop, gewoontegetrouw tegen mij zegt: „Moet je geen jas aan? ", dan kan ik beter zeggen: „Lief van u bedacht, maar dat lijkt me nu niet nodig", dan de botte bijl hanteren, zo van: „Hoe kómt u erbij!" Ze wilde immers alleen haar moederlijke bezorgdheid tonen.

Wat denk je, is luisteren toch moeilijker dan spreken?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen