GAAT IN DOOR DE ENGE POORT

Het is een ontroerende gedachte, dat elke minuut, elke hartslag ons nader bij de eeuwigheid brengt, waar ons lot voor eeuwig is beslist. Het is een aangrijpende gedachte dat over 100 jaar niemand van het huidige mensengeslacht meer op deze aarde zijn zal. Want het ene geslacht gaat en het andere komt. De mens gaat naar zijn eeuwig huis en de dag gaat als kaf voorbij.

Een enge poort of smalle weg ten eeuwigen leven. Het is, als wij het zo mogen uitspreken, gemakkelijker verloren te gaan dan behouden te worden. Een wijde poort lokt vanzelf tot binnentreden, een brede weg lokt vanzelf tot wandelen.

De wereld met al haar schatten en vermaak stelt zich voor jong en oud wijd open en door haar wijde poorten en over haar brede wegen laat zij haar lokstem horen: „Laat ons eten en drinken, want morgen zullen wij sterven."

Er is om verloren te gaan geen bijzondere inspanning nodig, de één volgt de ander na. Velen zijn er dan ook die deze weg bewandelen. Op de brede weg die eindigt in de eeuwige dood is plaats voor velen.

Arme mens, die het ruim genot van deze wereld voor zijn heilgoed meent te achten. O, wees eens eerlijk voor God; de dingen van deze tijd vergaan met ons in het graf. De wereld biedt je haar rijkdommen aan. Je kunt daarvan genieten, maar weet dat je eenmaal van alles rekening en verantwoording zult geven voor de rechterstoel van Christus. En soms wordt het leven zo plotseling afgesneden in de lente van het leven.

„Gaat in door de enge poort." Dat is de poort die tot het leven leidt. Een poort die echter klein en smal is; een enge poort. Deze is zó eng en zó nauw, dat je er slechts één voor één, hoofd voor hoofd, door kan. Het gaat om verloren gaan of behouden worden. Wat is dat een zeer persoonlijke zaak tussen God en onze ziel. Wat geeft dat een persoonlijke strijd.

Zó eng is de poort die tot het leven leidt, dat Christus tot Nicodemus zegt: „Voorwaar, voorwaar zeg ik U: tenzij dat iemand wederom geboren worde, hij kan het Koninkrijk Gods niet zien."

Zó eng is de poort ten leven, dat alleen een arme, naakte zondaar er door kan.

Christus zegt: „Strijd om in te gaan door de enge poort."

Het wordt een strijd op leven en dood, waarbij de mens ontdaan wordt van het ene na het andere kledingstuk van zelfzucht, eigen waarde, hoogmoed, van wereldzin en zondelusten, tot hij als een arme van geest en gebrokene van hart vlucht tot de vrijstad Christus.

Zó wijd is daar de poort, dat de grootste der zondaren er de toegang vinden mag door de trekkende kracht van het Evangelie en Gods allesoverredende genade.

En wie de poort van die Godsstad eenmaal zal binnentreden, gaat met de koningin van Scheba uitroepen: „De helft is mij niet aangezegd."

Laat de strijd je niet afschrikken, want in deze strijd wint de kreupele de eerste prijs en gaat de verliezer eeuwig erven de schatten en rijkdommen van het eeuwig zalig leven. Want die zijn leven zal verliezen, zal hetzelve behouden.

Als je tot de poort mag naderen, zal het opschrift boven de poort je bemoedigen. Christus Zelf schreef het: „Klopt, en u zal opengedaan worden." Wat wordt het voor allen die mochten binnentreden een wonder van eenzijdig goddelijk ontfermen, wanneer zij omziende mogen terugblikken op hetgeen de Heere Zelf aan de binnenzijde van de poort heeft geschreven: „Ja, Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde; daarom heb Ik tot u getrokken met goedertierenheid."

Het zal daarom eeuwig hun lofzang blijven: „Wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen