VOORSCHRIFTEN VOOR HET GEMEENTELEVEN

In dit hoofdstuk geeft Paulus pastorale adviezen t.a.v. het gemeenteleven. En dan is het mi. goed te beginnen met wat prof. Smelik schrijft over de verhouding tussen predikant en gemeente, over de geheel eigen aard van de pastorale zorg:

„De omgang van de geestelijke herder met zijn kudde draagt een geheel eigen karakter. Hij is niet onder te brengen in een bestaande menselijke verhouding. Soms heeft hij allerlei trekken daarmee gemeen, soms verschilt hij er grondig van... In deze omgang moet een herder liefdevoller kunnen zijn dan een vriend, soms ook harder dan een vijand, troostender dan een moeder, strenger dan een vader, begrijpender dan een meester, onverschilliger dan een voorbijganger... De herder moet gezag en dienstwilligheid tot het uiterste kennen, hij moet door al te grote vertrouwelijkheid zijn taak niet wegwissen en door ongenaakbaarheid zijn hoogmoed niet voeden." We zouden er aan toe willen voegen, dat de schrik des Iieeren hem dient te bewegen en de liefde van Christus hem behoort te dringen.

Paulus vermaande in 't voorgaande Timotheüs niet al te bescheiden te zijn. Maar dat mag ook weer niet betekenen, dat hij b.v. oude mannen „hardelijk bestraft" d.w.z. er met woorden maar op „losslaat". Als er vermaning nodig is voor een oude man, en dat kan heel goed het geval zijn, vergeet dan de zachtmoedigheid en de lankmoedigheid niet. Vermaan hem alsof het uw vader was, met liefde. Hij mag niet uit de hoogte spreken, ook niet tegenover de jongere, maar dient ze als broeders te vermanen. Daarom dient hij de oudere vrouwen als moeders te behandelen en de jongere als zusters. Ter waarschuwing staat hier nog een vermaning bij: in alle reinheid. „Neem u in acht", bedoelt Paulus, „vermijd de schijn van het kwaad."

Jonge vrouwen kunnen een gevaar betekenen voor de predikant. Er wordt over niets zo graag gesproken dan over verdachte verhoudingen, in het bijzonder bij voorgangers in de gemeente. Calvijn zegt: „daarom verlangt God in Zijn Woord een kuise waardigheid, die tegenstraalt in elke ontmoeting en in elk gesprek, opdat hij vrijmoediger met jonge mensen moge omgaan zonder enig ongunstig gerucht."

Eert de weduwen

Hoe hoog staat ook in het Oude Testament de bescherming van en de zorg voor de weduwen aangeschreven. Maar hier komt nog een tweede aspekt bij: sommige van hen kunnen ingeschakeld worden in de dienst der barmhartigheid in de "gemeente. De Gemeente dient in Woord en daad barmhartigheid te tonen, hulp te verlenen. In het bijzonder moeten de diakenen de gemeente daarin voorgaan en leiden.

Nu kunnen we uit dit gedeelte afleiden dat in het bijzonder weduwen bij dit werk werden ingeschakeld. Die werden dan dienaressen, van de gemeente en werden dan zo onderhouden door de gemeente. Ze waren dus geen ambtsdrager, maar ze vormden wel een bepaalde groep met een bijzondere taak. Dit bewijst dat de vrouw om haar vrouw-zijn in het werk van de gemeente niet werd uitgeschakeld (denk ook nu b.v. aan gezinshulp, bejaardenzorg, etc.).

Zo zullen er weduwen zijn die verzorging nodig hadden en door de gemeente geholpen zijn. Maar nu werd op deze vrouwen een beroep gedaan om te helpen, waar dat nodig was. Ze verbonden zich zelfs met een belofte aan de gemeente.

Echte weduwen

Eert de weduwen die waarlijk weduwen zijn. Paulus maakt onderscheid. Het weduwschap van de één is niet gelijk aan dat van de ander, b.v. door het al of niet hebben van een gezin. De een heeft met haar man ook alles verloren, is eenzaam en beroofd.

't Woord: „weduwe" betekent ook eenzame, beroofde, ledige. Nu heeft Paulus in het bijzonder die weduwen op het oog, die alleen zijn komen te staan en ook alleen zullen blijven. Hij wil dat deze in aanmerking komen voor het werk der barmhartigheid. De anderen niet. Die hebben een taak in hun gezin. Die moeten eerst aan eigen familie godsvrucht betonen en aan het vorige geslacht vergelden wat zij aan hen te danken hebben. Het wezenlijke belang van het gezin, ook voor de gemeente, wordt er in benadrukt. Deze taak, hoe zwaar en moeilijk ook, mag met de hulp des Heeren worden verricht. Tevens wordt de zorg voor het voorgeslacht benadrukt.

De eenzaamheid brenge tot gebed, nacht en .dag. De Heere is een Vader van weduwen en wezen (kanttek.). Dit gebed is ook een stille dienst in het Koninkrijk Gods. Daarvoor is nog meer gelegenheid bij eenzamen, dan bij die een gezin hebben.

Het kan ook zijn dat weduwen verkeerd en los leven. Het weduwschap is dan een vrijheid, die voor verkeerde dingen wordt-gebruikt. Dan zijn ze levend dood, ze leven niet ten nutte van iemand en betekenen niets voor de gemeente, ja zijn zelfs tot oneer daarvan.

Het kan zijn dat een weduwe haar gezin vergeet. Paulus zegt: die is erger dan een ongelovige. Want veel ongelovige vrouwen geven een goed voorbeeldi in de zorg voor het gezin. Een christenvrouw dient haar taak te verstaan: de kinderen op te voeden in de vreze des Heeren. „Zou het geloof, waardoor wij kinderen Gods worden, ons erger maken dan de onredelijke dieren? " zegt Calvijn. Paulus houdt het gezin in ere en wil dat men God dient op de plaats, die Hij gaf. Wordt dit achterwege gelaten, dan doet dit schade aan de gemeente van God. Het wordt tot oneer van de gemeente en doet afbreuk aan haar naam. Zulke weduwen komen dus niet in aanmerking voor dienstwerk namens de gemeente.

Wie mogen een aanstelling ontvangen om anderen te helpen? Paulus trekt scherpe grenzen: men moet geen weduwen in dienst nemen, jonger dan 60 jaren. Blijkbaar om twee redenen: allereerst dat ze door hun leeftijd meer gevrijwaard zijn voor verzoekingen, in aktievei en passieve zin. Daarna ook dat als regel van een tweede huwelijk geen sprake meer zal zijn.. Niet dat een tweede huwelijk te veroordelen is, maar de apostel noemt hier als eis: een vroeger - hoogstaand huwelijksleven door volkomen huwelijkstrouw, ook na de dood van de man niet geschonden.

Bovendien moet ze een goed getuigenis hebben: vs. 10. Waarom dit alles?

Omdat de gemeente niet in kwade reuk zal komen door wangedrag. De kerk moet betrouwbare mensen in dienst hebben, voor wie ook de buitenwacht respekt heeft.

De jonge weduwen niet

De jonge weduwen waren er nog te jong voor om zich geheel te wijden aan de dienst des Heeren in de gemeente. Als ze aspiraties kregen weer te trouwen zouden ze de beloften breken bij hun in dienstname afgelegd. Dat zou de waarheid van de gemeente kwaad doen en hen zelf schaden. Het werk bracht met. zich mee: het afleggen van veel bezoeken. Voor oudere weduwen is dat niet zo gevaarlijk als voor jongere, 't Gevaar was groot dat ze zo uithuizige leegloopsters werden, die zich met allerlei beuzelachtige dingen bezighouden inplaats van met hun werk.

Dan wijst de apostel een betere weg: ertrouwen. Het heil van deze vrouwen ligt niet in het weduwschap maar in wat hij noemt in 2 : 15. Vers 16 wijst nogmaals op de plicht van de gelovige man of vrouw weduwen in de familie bij te staan, opdat ze niet onnodig ten laste komen van de kas van de gemeente.

Zo zien we dus in de Christelijke gemeente een georganiseerde vorm van kerkewerk en betoning van barmhartigheid, waarvan de wijze van organisatie tijdgebonden is, maar het wezen blijft.

En dat alles geschieden moet tot eer van God en het welzijn der gemeente.

Vragen

1. Van welke mensen wilde God, dat ze in Israël bijzondere bescherming kregen? (Deut. 10 : 18).

2. Wat houdt het eren in de Bijbel in? Vergelijk hiermee het vijfde gebod. 3. Waarom zegt Paulus van sommige vrouwen, dat ze erger zijn dan ongelovigen? (vers 8).

4. Welke eisen stelt Paulus aan een alleen gelaten weduwe? (vs. 9 en 10). Kun je

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen