ONZE VERANTWOORDELIJKHEID

Enige tijd geleden lazen we een artikel waarvan het opschrift onze aandacht trok: „Jongeren lopen weg van huis".

Ook in onze kring immers komt het steeds vaker voor dat jongeren om de een of andere reden het ouderlijk huis verlaten.

Het is niet de bedoeling om in dit artikel te vertellen wie de schuld daarvan is. Zijn het de ouders, zijn het de kinderen? Om daar een oordeel over te kunnen geven, zouden er gesprekken moeten zijn zowel met die ouders als met die jongeren.

Wel willen we hier enkele oorzaken noemen, , die er aan meewerken, met de bedoeling dat ieder van ons zich afvraagt: „In hoeverre ben ik schuldig? "

Het weglopen van jongeren wordt veroorzaakt door factoren vanuit de maatschappij, maar ook vanuit de kerk en het gezin. En daar moeten we stellen dat we allen schuldig zijn. We zijn immers verantwoordelijk voor elkaar?

Christus spreekt in Matth. 24 : 12 over de voleinding der wereld en zegt dan o.a. dat de liefde van velen zal verkouden omdat de ongerechtigheid vermenigvuldigd zal worden. Vermenigvuldigen wij de ongerechtigheden niet?

Maatschappelijk denken we dan aan het wijzigen van wetten zonder met de Grote Wetgever rekening te houden. Denk maar aan abortus, euthanasie en huwelijkswetgeving; maar ook aan de zondagsontheiliging en godslastering.

Kerkelijk zien we allerwege de zelfhandhaving op vele terreinen. De leden van onze gemeenten vormen geen eenheid, maar leven langs elkaar heen. Het gebeurt ook maar al te vaak dat er als lid wordt bedankt omdat men zich niet door de kerkeraad wil laten gezeggen.

Ook in de gezinnen worden de ongerechtigheden vermenigvuldigd en is het ouderlijk gezag vaak ver te zoeken, om maar niet te spreken over de vele malen dat er ook door ons als volwassenen gezondigd wordt tegen het vijfde gebod.

Het verkouden van de liefde is op elk terrein duidelijk zichtbaar. Denk maar aan het snel toenemen van het aantal echtscheidingen, ook in onze kring.

In de kanttekening bij Matth. 24 : 12 staat bij het woord: Liefde": amelijk zo tot de waarheid des Evangelies als tot de naaste.

We moeten maar bij onszelf beginnen: Hoe staat het met onze liefde ten opzichte van de waarheid van het Evangelie. En ten opzichte van de naaste? Komen we niet in alles te kort? Als we mogen zeggen dat de liefde er wel is; hoe staat het dan met het voorleven? Gaat er wat van ons uit? Is die liefde zichtbaar in onze handel en wandel? Spreken wij met liefde over de Heere, over Zijn inzettingen, over de kerkeraad (ook als we hun gebreken zien) over elkaar?

Het is zo belangrijk voor de jongeren, die nog zo onzeker in het leven staan.

Ook wat het. gezag betreft is het voorleven van groot belang. Wordt er niet vaak kritiek geuit (ook in het bijzijn van jonge mensen) over allen die over ons gesteld zijn: predikanten, onderwijzend personeel, de regering, de baas, ouders enz. enz. Dit alles heeft een veel grotere verkeerde invloed op de jongeren dan wij wel beseffen.

Waar liefde woont gebiedt de Heere Zijn zegen, daar woont Hijzelf daar wordt Zijn heil verkregen. Komen we liefde tekort? Al wat u ontbreekt wil de Heere schenken, want die zijn of haar zonden belijdt en laat zal barmhartigheid geschieden.

Kennen wij onze verantwoordelijkheid?

Zijn wij, vrouwen, in onze omgeving tot zegen? Gaat er wat van ons uit? Dat kan alleen als de Heere ons tot een zegen stelt. Daarom moeten wij, ook ten opzichte van onze jonge mensen, altijd maar weer, de Heere nodig hebben, vragen of Hij ons bewaren wil voor het verkeerd voorleven en liefde wil geven, ook voor hen die in onze ogen zo vaak tegen de draad zijn, opdat onze naaste, ook onze jonge naaste, door onze wandel voor Christus gewonnen worde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen