MISHANDELING IN EEN SIBERISCH STRAFKAMP

„Ik ben hier harder nodig dan in vrijheid. Zovelen lijden en sterven de hongerdood. Wat een verschoppelingen zijn er hier. Hier in het verre uiteinde van Rusland is méér geestelijke honger dan wij hebben. Ik verheug me er op, dat ik op één of andere bescheiden manier deze russische mensen, die verdrinken in de zonde, kan helpen."

Met deze woorden troostte Galina Viltsjinskaja haar moeder.

Galina Vladimirovna Viltsjinskaja is een drieëntwintigjarig meisje uit Brest, dat eigenlijk in de herfst van 1979 zou trouwen. In plaats van bruid is zij nu echter gevangene! Haar „misdaad" is het geven van godsdienstonderwijs aan de kleine kinderen van de gemeente. In augustus 1979 werd zij gearresteerd en in afwachting van het rechtsgeding opgesloten in de beruchte gevangenis van Lvov. Temidden van ter dood veroordeelden.

Na een zeer lang voorarrest werd zij uiteindelijk tot een gevangenisstraf van drie jaar veroordeeld. Het zou het begin worden van een lange martelgang die zij tot nu toe moet ondergaan. Galina verblijft nu in één van de méést gruwelijke kampen in het uiterste noorden van Siberië waar ondervoeding en mishandeling haar deel is. Er is grote bezorgdheid om: het leven van dit jonge meisje

Begin maart 1982 schrijft de moeder van Galina in een brief naar het westen:

„ . . . onze Galina is verschrikkelijk geslagen. Ze is afgetuigd door de meest doortrapte bandiete van het hele kamp en door nog iemand, die daarbij heeft geholpen. Twee anderen hielden de deur vast zodat er niemand in kon. Wij twijfelen er niet aan, of deze speciaal opgehitste bandieten hebben ook gehandeld op instigatie van de kampleiding. Bijzonderheden toeten we niet. Tijdens een vorig bezoek vertelde Galina ons, dat als ze haar slaan, dat verschrikkelijk is. Als ze het bewustzijn verliest gaan ze geiooon door met slaan, er vloeit zelfs bloed . . . Dit is alles xoat wij toeten.

De HEERE vertroost en ondersteunt ons op een loonclere wijze en geeft kracht om staande te blijven in alle beproevingen van het volk van God. Al mijn hoop is — in deze verschrikkelijke omstandigheden — alléén op Hem! Maar tegelijk is mijn ho, rt niet van steen en onioillekeurig rollen er tranen ..."

Tot zover de brief van Galina's moeder, waarvan we in verband met , de plaatsruimte alléén enkele citaten kunnen weergeven.

Het strafkamp

Het kamp op zichzelf genomen is iets verschrik-

kelijks. Het is oud en dateert nog uit de tijd van Stalin. Het ligt tussen twee heuvels, 50 km van d.e bewoonde wereld. In de omringende bossen leven veel wilde dieren zoals beren en tijgers. Daarom kun je het kamp niet zonder gevaar bereiken. In het kamp heerst gebrek aan water. Slechts weinig water wordt in vaten aangevoerd. Daardoor kunnen de gevangenen zichzelf en hun kleren onvoldoende wassen.

Scheurbuik

„Wij maken ons grote zorgen over Galina's gezondheidstoestand", zo schrijft haar moeder. Door het weinige en slechte voedsel raakt zij lichamelijk uitgeput. Ze wordt ook kortademig. Ze heeft reeds geleden aan. scheurbuik als gevolg van vitaminegebrek. Ze is daardoor zeven tanden verloren terwijl ook haar haar erg dun geworden is. Dikwijls kan zij door kramp in de benen en gewrichtspijnen niet slapen. De hele winter door heeft zij haar laarzen nog niet kunnen drogen, omdat de barakken niet worden verwarmd. Iedereen slaapt er aangekleed. Ze is ook aldoor verkouden.

Bedreigingen

Voortdurend is Galina gewaarschuwd en bedreigd, dat als zij niet zou zwijgen over de HEERE en Zijn dienst, ze er voor zou moeten boeten, Nu lijkt het dan zover... Toch is het voor dit drieëntwintigjarig meisje onmogelijk de HEERE te verloochenen.

„Hoe zou ik kunnen zwijgen tussen deze diepgevallen mensen, waarvan de meesten geen idee hebben wie God is? " „Moederlief, als ik niet terugkom, iveet dan, dat ik met vreugde voor Christus sterf. Wat mij hier ook overkome, ik ben bereid het te aanvaarden en te dragen."

Wat kunnen we nog doen?

Vergeet dit meisje niet!

Denk aan dit jonge meisje — voor wier leven we vrezen — in je dagelijks gebed. Het is ook erg belangrijk Galina en haar familie te laten merken dat wij met ze mee leven. Dat kan door hen te bemoedigen met briefje of bijvoorbeeld een kaart met daarop een Russische Bijbeltekst gedrukt. Hoewel op dit moment de post voor Galina wordt geweigerd, is het toch erg belangrijk naar het kamp te blijven schrijven.

Schrijf een kaart of briefkaart naar „Friedensstimme Nederland", Postbus 6033, 3130 DA Vlaardingen, met alléén maar daarop vermeld GALINA en je krijgt alles wat je daarvoor nodig hebt toegezonden. .. Doe je ook mee?

„Open uw mond voor de stomme, voor de rechtzaak van allen, die omkomen zouden" (Spreuken 31 : 8).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen