Het feminisme

Eeuwenlang is onze maatschappij gekenmerkt geweest door een grote mate van stabiliteit en vasthouden aan traditie. De 20e eeuw geeft een geheel ander aanzien aan onze samenleving. Er is sprake van een omwenteling in onze opvattingen en gedragspatroon. Dat geldt ook voor huwelijk, gezin èn de positie van de vrouw. Een paar citaten uit een boekje van de feministische schrijfster Anja Meulenbelt kunnen dat wel duidelijk maken. „Het is heel onderdrukkend, die vanzelfsprekendheid dat je, als je van een man houdt, ook trouwt, kinderen krijgt, je baan opgeeft en huisvrouw wordt." ' „ We vinden het niet meer vanzelfsprekend dat je, als je van een man houdt, dus zijn sokken wast, terwijl zijn liefde voor jou niet betekent dat hij dus ook jouw bloesjes strijkt."

„Er is geen voldoende argument om te zeggen dat vrouwen van nature zorgzamer zijn dan mannen. Het meeste van dat zorgzame gedrag is ons van jongsaf aan geleerd. Feministen geloven niet meer dat er van nature een typisch mannelijk en een typisch vrouwelijk karakter is. " Deze uitlatingen laten ons zien dat er een eind is gekomen aan de tijd dat men het vanzelfsprekend achtte dat de man in het maatschappelijk leven domineerde en voor de vrouw het huis, het gezin en de keuken was weggelegd.

Emancipatie in Nederland

In Nederland ligt het begin van de emancipatie van de vrouw in de jaren na 1870. Het ontstaan van een vrouwenbeweging heeft alles te maken met de industrialisering en de daarmee gepaard gaande sociaal-ekonomische veranderingen. Samen met hun man streden de arbeidersvrouwen voor een menswaardiger bestaan. Zij kregen bijval van vrouwen uit de meer burgerlijke kringen.

De eisen die zij stelden, lagen vooral op het gebied van onderwijs, betaalde arbeid buitenshuis en kiesrecht. Hun jarenlange strijd mondde in 1919 uit in het algemeen kiesrecht voor mannen en vrouwen. Met het bereiken van deze doelen was ook de vaart uit de vrouwenbeweging.

De tweede emancipatiegolf

De tweede emancipatiegolf kwam in de jaren zestig en zeventig van deze eeuw. Nederland werd opgeschrikt door groepjes vrouwen die op straat mannen nafloten, ze in het achterwerk knepen en aktie voerden voor openbare vrouwentoiletten. De Dolle Mina-beweging was geboren. Zij wilden de aandacht trekken door middel van het voeren van „ludieke" akties. Bekend werd strijdleus: „Baas in eigen buik". Hun luidruchtig en banaal optreden heeft echter velen afgeschrikt

De derde emancipatiegolf

In 1973 komt dan de derde emancipatiegolf. De vrouwen wilden nu het heft zelf in handen nemen. Praatgroepen, alleen toegankelijk voor vrouwen, ontstonden. Het agressieve, manevijandige feminisme was geboren Deze beweging ziet man en vrouw niet als gelijkwaardig, maar als fundamenteel gelijk. Daarom moet er ook een volkomen gelijke behandeling zijn. Dat streven ontwaren we niet alleen op maatschappelijk terrein, maar ook op het gebied van de theologie en de taal. Waarom moeten wij op het godsdienstige vlak denken en spreken in mannelijke termen? Het „Onze Vader" is voor deze radicale feministen een duidelijk voorbeeld daarvan. De feministische theologie houdt zich dan ook serieus bezig met het opnieuw vertalen van de bijbelse boodschap, nu in vrouw-vriendelijke termen. Voor deze vrouwen zijn er altijd twee grote machten geweest die de vrouw zouden hebben onderdrukt: het christendom en het kapitalisme. Daarom zijn feministen vrijwel altijd radikaal in hun maatschappijkritiek. Een partij als de C.P.N. is op het moment meer een feministische partij, dan een ouderwets kommunistische partij.

De invloed van de emancipatiegedachte

Helaas is de invloed van deze vrouwen groter dan we wel zouden willen. Nu de kerken hun greep op de mensen verloren hebben, laten de Nederlanders zich door elke nieuwe mode-golf meeslepen. Er is geen vastheid meer, geen stabiliteit, in een handomdraai moet elke nieuwe gril zijn neerslag vinden in het overheidsbeleid en , de wetgeving. Als we het geheel overzien, blijkt de vrouwenbeweging na 1973 explosief te zijn gegroeid. Praat-en aktiegroepen, opvanghuizen voor vrouwen, vrouwenhuizen en-kafé's, feministische boekhandels en uitgeverijen schoten als paddestoelen uit de grond. In vrijwel alle lagen van de bevolking is de machtspositie van de vrouw versterkt ten koste van die van de man. We zeiden al, dat ook in het overheidsbeleid de emancipatiegedachte doorwerkt Hedy d' Ancona, één van de oprichtsters van Man-Vrouw-Maatschappij, is staatssekretaris voor emancipatie zaken geweest Er is een Emancipatieraad, waarvan tot voor kort drs. Schoo, de echtgenote van. dr. Pais, voorzitster was. Deze Raad moet de regering adviseren over het te voeren beleid. Vrouwen in de Tweede Kamer hebben zich verenigd in een vrouwenoverleg. Sinds 1970 is de man niet langer het hoofd van de echtvereniging. Er mogen geen advertenties meer geplaatst worden waarin om mannelijk personeel wordt gevraagd. In advertenties van de overheid wordt aan vrouwen uitdrukkelijk gevraagd mee te solliciteren in het kader van het streven het aantal vrouwen in overheidsfunkties te vergroten. De kinderbijslag moet door de vrouw aangevraagd worden. Er ligt een ingrijpende wet op gelijke behandeling te wachten op bespreking door de Staten-Generaal. Het zijn zo maar een aantal grepen om aan te tonen hoe groot de invloed van deze militante groepen is. De laatste ontwikkelingen binnen de vrouwenbeweging is de opkomst van de „meiden"beweging, dat is de jongere garde tussen 12 en 20 jaar. Er zijn al meidenkafé's en er is onlangs een wegloophuis geopend.

Onze houding

In ieder geval zal duidelijk moeten zijn dat wij ons verre hebben te houden van het emancipatiestreven in deze vorm. Wij hebben ons vast te houden aan het bijbelse spreken over Man-Vrouw-Maatschappij. En dan klinkt er geheel andere taal. Als we het huwelijksformulier eens lezen dan springen de verschillen er wel uit Het begint al met een opmerking die wij nooit zouden hebben verwacht de gehuwden overkomt veel tegenspoed en kruis. De oorzaak daarvan is de zonde. Maar de

huwelijkse staat is eerbaar en een inzetting van God, die Hem behaagt Van een gelijkstelling met andere samenlevingsvormen is hier dus geen sprake, ook niet van valse romantiek. Waarom is het huwelijk ingezet? Onder andere opdat de gehuwden hun kinderen „in de waarachtige kennis en vrees Gods, Hem tot eer, en tot hun zaligheid opvoeden".

We geven direkt toe dat we hierin alles tekort komen, maar duidelijk is wel dat kinderen in een gezin moeten opgroeien en dat een bewust ongehuwde moeder een uitdrukkelijk bijbelse instelling met voeten vertreedt

Vervolgens komen er passages die de feministen wel als een vloek in de oren zullen klinken: e man is gezet tot een hoofd der vrouw, de vrouw is het zwakkere vat de vrouw moet haar wettige man gehoorzaam zijn in alle dingen die recht en billijk zijn. Toch verzetten we ons tegen de aantijging dat de vrouw daarm'ee „gediskrimineerd" wordt Integendeel, met ere wordt de positie van de vrouw ons getekend. De man moet haar liefhebben als zijn eigen lichaam en haar met respekt bejegenen. Een deugdelijke huisvrouw gaat de waarde van robijnen ver te boven. Lees Spreuken 31 : 10-31 maar eens. Binnen het protestantisme heeft de vrouw altijd een eervolle plaats ingenomen. Luther en Calvijn zijn beide getrouwd geweest Zij herstelden daarmee het huwelijk in ere. Na het Middeleeuwse, roomse ascetisme, dat gekenmerkt werd door minachting voor de vrouw en een ziekelijke weerzin tegen haar, geeft de reformatie de vrouw weer een ereplaats in huis en gezin.

Het huidige emancipatiestreven stelt de scheppingsordinantie op zijn kop. Het komt ook voort uit een totaal onbijbelse visie op de verhouding tussen man en vrouw en de maatschappelijke positie van de vrouw. Het heeft alles te maken met de mondige mens en het tot in het absurde toe doordrijven dat men in alles volkomen aan elkaar gelijk moet zijn Als het kon zouden de voorstanders hiervan nog een wet willen uitvaardigen waarin bepaald werd dat man en vrouw om de beurt het „bewust gewilde" kind moeten krijgen.

Het feminisme druist dus regelrecht in tegen het gezag van de Bijbel. Als deze ideologie ons door de wetgever wordt opgelegd, zijn wij in een zeer gevaarlijke positie terecht gekomen De dames en heren zullen in hun fanatisme terugschrikken voor het gerechtelijk vervolgen van degenen die weigeren voor deze nieuwe afgod te buigen. We zien dat altijd in de geschiedenis. Degenen die het hardste roepen dat zij gediskrimineerd en achteruitgezet worden, richten zelf een bloedbad aan als ze de macht in handen krijgen

In „Trema", het blad voor de rechterlijke macht werd ten aanzien van het voorontwerp Wet Gelijke Behandeling afgevraagd of hiermee het Paard van Troje niet werd binnegehaald.

Het wetsontwerp draagt namelijk kiemen, die hoewel zij gericht zijn op volkomen tolerantie, gemakkelijk tot intolerantie kunnen omslaan. Zo' n gevaarlijk element is de instelling van een aparte kommissie die moet toezien op de naleving van de gestelde regels. Deze kommissie is onafhankelijk in haar optreden, kan inlichtingen inwinnen en mag bescheiden inzien. Wie weigert mee te werken kan een boete krijgen van maximaal ƒ 5000, —. De kommissie kan een onderzoek instellen op aangifte of op eigen initiatief. Haar oordeel is in de praktijk bindend en er zijn vanwege haar onafhankelijkheid geen voorschriften die een goede rechtsgang waarborgen. De kommissie kan dus niet ter verantwoording worden geroepen en is uit haar aard al partijdig. Ze is vooringenomen ten gunste van degene die beweert gediskrimineerd te worden. „Het lijkt de Spaanse Inquisitie wel" roept de schrijver van het bedoelde artikel vol verbazing uit. Het voorontwerp is ook gevaarlijk door zijn veel te vage formuleringen. Als het in deze vorm tot wet wordt uitgeroepen kan het een heksenjacht openen op onderscheidmakers.

Er is dus alle reden tot zorg. We worden door deze ontwikkelingen in een isolement gedrongen dat we zelf niet zoeken en begeren. Het wordt steeds moeilijker in deze maatschappij een goede positie te bekleden en tegelijk vast te houden aan het eigen beginsel. Niet iedereen kan werk vinden binnen de eigen, beschermde kring. Voor onze Jeugdbond en voor ons kerkverband ligt hier dacht ik wel een opdracht om begrip en morele steun te vragen voor jonge mensen die werken in een omgeving, gekenmerkt door onverschilligheid, of misschien zelfs vijandschap. Hoe moeilijk het ook kan zijn, het is mogelijk dat het moment aanbreekt waarop we niet langer kunnen meegaan, maar zullen moeten zeggen: „Men moet Gods meer gehoorzaam zijn dan de mensen".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen