Juf, ik heb er spijt van

De juffrouw van klas twee is klaar met de vertelling. Het ging over de farizeeër en de tollenaar. „Wie wil er nog iets vragen of iets zeggen over het verhaal? "

Jan steekt z'n vinger op. „Ik vind die farizeeër niet zo slim, als hij denkt dat hij nooit zonde doet", zegt hij. De kinderen van de klas moeten 'n beetje lachen. Echt weer iets voor Jan. wie zegt zoiets nou. „Zo, Jan, vind jij dat? " vraagt de juf. „Dan ben jij vast slimmer, weet jij wel verkeerde dingen van jezelf? " Oei! Daar had Jan niet op gerekend. Hij weet niet goed wat hij zeggen moet. „Nou", zegt juf. „Wie van de andere kinderen kan een voorbeeld geven van verkeerde dingen die zomaar gebeuren, soms zonder datje het merkt". De kinderen kijken een beetje verbaasd. „Ik bedoel wat vindt de Heere niet goed? ”

Dan gaan 'n paar vingers omhoog. „Je mag niet stelen jufl" „Vloeken, dat is heel erg!" „Juffrouw, onze buren gaan nooit naar de kerk". „En wij, wat doen we zelf verkeerd? ”

De kinderen schuiven 'n beetje heen en weer met hun stoel. Je kunt merken dat de meeste kinderen er niet verder over willen praten. De juf zucht en ze denkt: „Misschien komt er nog "n betere gelegenheid”.

Als om kwart voor drie de school uitgaat, zijn de kinderen van de tweede klas van de basisschool het gesprek van die morgen allang vergeten. Het sneeuwt! Da's veel leuker dan diep nadenken. Op het schoolplein vliegen de sneeuwballen door de lucht.

„Wij maken een sneeuwpop!" roepen Willy en Jacomijn. Ze lopen gebukt 'n kleine sneeuwbal over de grond te rollen. „Zo kun je een hele grote sneeuwpop maken!”

Jan en Henk willen baantje glijden, maar het lukt niet zo goed.

Ze hebben rubberlaarzen aan en de zolen zijn niet glad genoeg.

„Laten we sneeuwballen gooien tegen de ruit", zegt Jan. „Nee, joh", zegt Henk, „ben je mal, dan kun je weer binnen gaan zitten, als je gesnapt wordt. Weetje wat we doen? We gaan de slee halen bij ons thuis, en dan gaan we op de slee van de dijk af.”

„Jo, leuk!" Jan is meteen enthousiast. Ze rennen naar de uitgang van het schoolplein en steken de parkeerplaats over. „Hé, Henk kijk eens!" Op deze auto ligt veel sneeuw. Als je alles eraf haalt en er één grote bal van maakt, dan heb je gelijk 'n sneeuwpop! Ijverig gaan de jongens aan het werk.

„Hé, maar dit is vast de Renault van de juf', zegt Henk.

„Ja, vast, ze heeft zo'n auto!" „Je kunt het wel zien", zegt Jan, „achter de ruit zit 'n papiertje en daar moet aan de binnenkant haar naam op staan”.

Maar als ze naar binnen kijken zien ze niets, want de kleine lettertjes zijn van opzij heel moeilijk te lezen.

Jan loopt om de auto heen. „Even kijken of 't ie open is", zegt hij voor de grap. Maar kijk nou! Jan kan de deur zo open doen. „Jaaah!" roept hij verrast, „en kijk Henk daar staat: , , J. de Kam, Margrietlaan...." „Ja", zegt Henk, „kijk, hier ligt ook haar brillendoos, die ligt weieens op haar buro”.

„O, ik weet wat", zegt Jan. „we gooien wat sneeuwballen in de auto. Dan zal ze gek kijken!”

Henk durft dat niet zo goed. „Als we straf krijgen", zegt hij. „Welneejoh!" „Ze weet toch niet, dat wij dat hebben gedaan". „Dat is waar", zegt Henk. Hij pakt nu ook 'n handvol sneeuw en gooit het voorin de auto. Na 'n paar minuten werken lijkt het wel of er witte vloerbedekking in de auto ligt. 'n Witte wollen sneeuwdeken ligt voor de voorste stoelen. Van de pedalen is niets meer te zien.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen