De dieven (3)

De politieman hoort het.

Met een zware stem zegt hij: „Je moet nooit gaan stelen, meisje, anders moet jij ook naar de gevangenis. Ja, dieven stoppen we in 't hok".

Anneke griezelt. „Bah", zegt ze zacht. Nee hoor. ze gaat nóóit stelen. Ze wil niet in het hok!

De politiemannen brengen de jongens in de politie-auto.

De vrouwelijke politie-agent praat nog even met de meneer van de winkel. Ze schrijft alles op.

Dan gaat ook zij de winkel uit. Tringelingg! De politie-auto rijdt weg...., naar het politiebureau.

„Zo", zegt de meneer van de winkel.

Hij zucht héél diep. „Ik ga nooit geen dieven meer vangen!"

De mensen lachen.

Anneke vraagt zacht: „En als er weer dieven in uw winkel zijn, meneer? Laat u ze dan stelen? "

De meneer schudt zijn hoofd. „Dan vang ik ze toch maar weer, hoor", lacht hij.

Dan gaat hij de mensen helpen. Ze hebben al zo lang moeten wachten.

Na een klein poosje zijn mama en Anneke aan de beurt. De meneer laat hen heel veel mooie boeken zien.

Boeken over de natuur en boeken met alleen maar letters. Heel dure boeken soms! Anneke vindt het moeilijk. Alle boeken zijn mooi!

Mama pakt één boek van de stapel. „Laten we dit boek maar kopen", zegt ze.

Anneke bekijkt het voorzichtig.

„Bah", zegt ze, „er staan helemaal geen plaatjes in. Alleen maar letters.

Niets leuk!"

Mama en de meneer lachen.

„Het is een heel mooi boek", zegt de meneer, „als jij groot bent, kun je het vast ook lezen!"

„O, maar ik kan al een beetje lezen", vertelt Anneke trots.

„Dat is leuk", zegt de meneer.

Hij pakt het boek in. Er gaat een mooi papiertje omheen.

Mama betaalt. Ze krijgt nog geld terug ook! „Kom", zegt mama, „we gaan eens kijken, of papa al thuis is. Dag meneer". Anneke zegt ook: „Dag meneer". Samen gaan ze de winkel uit. Tringelingggü!

„Ha papa!" Anneke rent naar de stoel, waarin papa zit te lezen.

„Er waren dieven in de boekwinkel", vertelt ze, „maar de meneer heeft ze gepakt. En toen kwam de politie en toen ging er een jongen huilen. Ze moesten mee met de politie". Ze hijgt van 't lange verhaal. Papa kijkt haar een beetje verwonderd aan. „Vertel het nu eens rustiger, meisje", zegt hij, „ik begrijp er niets van".

Nog een keer vertelt Anneke het hele verhaal.

Papa luistert. Hij glimlacht een beetje. „Dat was spannend!" zegt hij.

Anneke knikt. „Ja", zegt ze, met een zucht.

Papa staat op.

„Wat moesten jullie in de boekwinkel doen? " vraagt hij nieuwsgierig.

Anneke schudt haar hoofd. „Dat mag u lekker niet weten!" zegt ze.

„Het is een geheimpje".

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen