Op elkaar acht nemen

De Apostel schrijft vanuit de gevangenis aan de Hebreeën. Zij liepen gevaar te verachteren in de genade en in het geloof schipbreuk te lijden. In het voorafgaan zijn zij heengewezen naar Christus als de grote Hogepriester, met de opwekking tot Hem te gaan en de onwankelbare belijdenis vast te houden. En om vandaar uit op elkander acht te nemen.

Hiermee wordt onze dure roeping ons aangewezen. Dit is de ware tuchtoefening in het ambt aller gelovigen. Dat is dus niet de ambtelijke tuchtuitoefening om de zonde tegen te gaan, maar het gebruik van de tucht als een middel om afval te voorkomen. Dus hiermede onze jonge mensen (en ook ouderen) vastte houden en bij Gods Woord te bewaren. Om tot getrouwheid en volharding aan onze belijdenis gebracht te worden.

Dit op elkander acht nemen, betekent vanuit het grondwoord zeer nauwkeurig of scherp toezien. Maar met de eis dat dit geschiedt in liefde en dat wij geduld moeten hebben met de zwakheden en gebreken.

In het tekstverband wijst de apostel op de eis van de eerste tafel, de liefde tot God, en tot Christus, dus tot de drieënige God. In vers 27 wordt ons gewezen op de liefde tot de naaste. De vervulling ervan vindt plaats door het achtnemen op elkaar. Dat is dus tuchtuitoefening in zijn diepste betekenis. En tuchtuitoefening moeten wij altijd eerst op onszelf toepassen voor onze naaste daarvoor in aanmerking komt!

De persoonlijke tuchtuitoefening begint met de vraag hoe de verhouding is met de Heere. Is het goed tussen God en mij? De mens van nature — dus ook onze jeugd — zal zich over deze verhouding niet bekommeren. Als nog enige gedachten erover opkomen zullen wij die trachten te onderdrukken. Maar wanneer de Heere Zijn liefde in onze harten uitstort dan kunnen wij er niet meer onderuit. Dan zien wij wie wij zijn tegenover een goeddoend God. Daarmee gaat gepaard het achtnemen op onszelf en op onze naaste. Wij hebben dan ook een open oog voor het zieleheil van onze naaste. Paulus wekt de Hebreeën er toe op. Het gaat dan om de Naam en de zaak des Heeren. De liefde zal de drijfveer moeten zijn. Vandaar uit zullen wij de ander ook uitnemender achten dan onszelf.

Als dit opscherpen plaatsvindt vanuit een wettische geest zal het zijn doel missen. Hoevelen van onze jonge mensen heeft dit farizeïsme al afgestoten?

Opscherping der liefde is toch het doel. Liefde tot God in de beantwoording tot het doel waartoe wij geschapen zijn. En vanuit de naastenliefde zullen wij ook op elkander acht nemen. De Heere gebruike daartoe de ambtelijke voorbede in het midden van de gemeente, het gebed in de gezinnen en bovenal het persoonlijke gebed. De Heere geve ons die Geest der genade en gebeden om daardoor wedergeboren te worden en tot opscherping van de liefde, dan zullen wij ook op elkander acht nemen. En dat zal zijn vrucht afwerpen in onze gemeenten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen