Een brief van de burgemeester

Het is juli 1989. Verschillende burgemeesters schrijven brieven aan meisjes van 15. 16 en 17 jaar. Daar staat onder andere in: ..Nu moet je voor jezelf zorgen als je 18 jaar bent en als je trouwt of samen woont ook. Een ge/.instoeslag krijg je niet meer. behalve als je kinderen hebt die jonger zijn dan 13 jaar. Het is nu noodzakelijk een opleiding te volgen of een vak te leren. Jij bent voor de wet gelijk aan een jongen". Merkwaardig dat je als meisje wettelijk gelijk aan een jongen wordt. Past dit in het huidige meisjesbelcid?

Wat is de achtergrond hiervan?

We vinden deze gedachten terug bij het feminisme. Het is duidelijk een marxistische manier van denken. De gezinsstruktuur moet worden opgeheven, het gezin moet worden ondermijnd. Dal is de doelstelling!

Een vrouw moet hetzelfde doen en kunnen als een man. Karl Marx en Friedrich Engels hebben dit geïntroduceerd. Simone de Beau vair heeft dit bij het feminisme binnen gebracht. Zij zegt dat de vrouwelijke natuur niet bestaat, maar door de maatschappij wordt gemaakt! In alle beleidsvoornemens cn uitgaven van het emancipatieplan staat herhaaldelijk en opdringerig: ..Het rollenpatroon moet doorbroken worden!" De vrouwelijke aspekten zijn negatief. Eigenlijk ziet Simone dc Beauvoir de vrouw als een mislukte man. Dat is tevens het tegenstrijdige in dit feminisme. Men zegt voor de vrouw op te komen, terwijl de vrouwelijke natuur bestreden moet worden!

Deze gedachten betekenen de ontwrichting van de maatschappij. Dit leidt tot een chaos. Er zullen nog wel relaties zijn. maar geen vaste. Die vinden ze zelfs schadelijk! Als je je hele leven maar cén relatie zou hebben, belemmert dat volgens dc feministen je bewustwording. Men leert met deze individuele maatregelen niet meer voor zijn naaste te zorgen. Er is minder bereidheid om samen moeilijkheden te verwerken en lijden tc dragen. In deze gebroken wereld komt lijden altijd op onze weg. Is men bereid om voor elkaar op de bres tc staan in de maatschappij? Of is het deze levensstijl die postvat: ..Ben ik mijn broeders hoeder? " Feministen kennen wel solidariteit, maar binnen hun groep. Ben je anders en denk je anders dan de groep, dan hoor je er niet meer bij. Bovendien houdt het feminisme zich niet of nauwelijks bezig met de toekomst. De christelijke naastenliefde is zo anders: ..Hebt uw vijanden lief. Bidt voor degenen die u geweld aandoen", zegt de Heere Jezus. In de christelijke visie zijn man en vrouw een aanvulling op elkaar. Bij het feminisme staan zc tegenover elkaar. Ze zien dan ook relaties als een machtsstrijd. Het woord en het begrip ..liefde" komt niet voor in het beleidsplan van de emancipatie.

Is de emancipatie-beweging dan zonder enige aanleiding ontstaan?

Zeker niet! Er waren beslist toestanden waar vrouwen het heel slecht hadden. Bijvoorbeeld in 1838 werd de Nederlandse huwelijks-wetgeving van kracht, die grotendeels een copic was van de Code Civil van Napoleon. De man werd hierin het hoofd van de echtvereniging genoemd; zijn vrouw werd volledig handelingsonbekwaam. Zc werd in één adem genoemd met minderjarigen en onderkuratele-gesteldcn en mocht zonder machtiging van haar man geen rechtshandeling verrichten. Enig burgerrecht bezat ze niet. In de tweede helft van dc 19e eeuw regelde Thorbecke wettelijk dat het middelbaar onderwijs opengesteld werd voor meisjes. In 1890 werd de eerste huishoudschool opgericht, in 1910 de eerste landbouwhuishoudschool en in 1920 een opleiding voor kinderverzorging en - opvoeding. Het feminisme had toen een ethisch karakter. Men wilde het vrouwelijk element terug brengen in de maatschappij.

Daartegenover stelden radikale feministen als Alette Jacobs, de eerste vrouwelijke student op de universiteit van Groningen en Wilhelmina Drucker zich nogal strijdbaar op. De klasseverschillcn bleken ook verschillen in opzicht met zich mee te brengen. Voor de vrouwen van de gegoede burgerij had de emancipatiebeweging een elitair karakter: het typische „damesfeminismc". Wat deze dames bevochten - namelijk recht op arbeid - was voor de vrouwen uit dc arbeidersklasse een zware last. Die hadden allang recht op arbeid cn streefden niet naar lotsverbetering in hun beroepsarbeid.

Tengevolge van de veranderingen die de industrialisatie met zich meebracht, moesten ze keihard werken onder vaak slechte omstandigheden. Bij het loon van hun man werd toen nog geen rekening gehouden met de gezinsomstandigheden waarin de werker verkeerde en bovendien was er geen stelsel van sociale zekerheid. Veel

vrouwen werden gedwongen buitenshuis te werken teneinde het gezinsinkomen tot een bestaansminimum aan te vullen, gaan wc nu dezelfde weg op? Juist bij de mensen die een lagere opleiding hebben, zal het financieel veel moeilijker zijn een redelijk gezinsinkomen tc verwerven. Als we niet van onze geschiedenis willen leren, zullen we ze moeten herleven!

Er werd. om een beter bestaan te krijgen, ook thuiswerk verricht, waarbij de kinderen moesten helpen. In het midden van de vorige eeuw kreeg men in de kringen van het Reveil oog voor allerlei wantoestanden. Veel christenvrouwen uit betere kringen gingen hun handen uit de mouwen steken en brachten veel goeds tot stand op sociaal gebied. Zoals mevrouw Groen van Prinsterer-van de Hoop en Marianne van Hoogendorp.

Samen met andere vrouwen zetten zij zich in voor dc oprichting van bewaarscholen, zondagsscholen enzovoort. Ook werden allerlei instellingen opgericht bijvoorbeeld voor ziekenverpleging. Aan het eind van de vorige eeuw gingen steeds meer stemmen op voor arbeidsbeschermende maatregelen ten behoeve van vrouwen uit de arbeidersklasse. In 1874 kwam de wet tegen kinderarbeid van Van Houten, in 1889 werden als verlengstuk daarvan de volgende beschermende maatregelen van kracht: beperking van de arbeid tot hoogstens 11 uur per dag, verbod voor nacht-cn zondagsarbeid en een verbod om binnen vier weken na de bevalling te gaan werken. Als men het denken van een mens wil veranderen (het christelijk denken) dan moet men bij jonge mensen beginnen. Dat is het gemakkelijkst.

Als men er mee opgroeit, weet men niet beter. In feite wordt, als het beleidsplan doorgaat, aan de vrouw de keuze ontnomen om op een andere manier te leven en de kinderen op te voeden. Er zal immers thuis veel moeilijker voor gezorgd kunnen worden. Men kan er niet meer voor kiezen huismoeder te zijn. Dat past helemaal in de feministische ideologie, die moeder en kind van elkaar wil scheiden. Volgens Karl Marx mag men geen privé bezit meer hebben. Daar wordt ook het kind mee bedoeld. Hedy 'd Ancona zegt dan ook dat het kind staatseigendom is en dat dc eerste verantwoordelijkheid van de opvoeding bij de overheid ligt. Dc crèche is daartoe een doelstelling, want dan kan het kind onder staatstoezicht gehouden worden en opgevoed worden zoals de staat dat wil. De feministen zeggen dat men de verandering moet afdwingen, omdat de vrouw steeds in het oude patroon zal blijven steken.

Dit alles heeft niets met democratie te maken

Een Zweedse moeder sprak op ccn internationaal symposium in Brussel over: „Een maatschappij zonder gezin". Enkele facetten wil ik eruit lichten om u kennis te laten nemen hoe het dan gaat. „Voor mij betekent", aldus Katarina Runske. „gezin een vorm van echtelijk leven van twee personen die samen willen wonen en hun kinderen willen opvoeden in de schoot van hun huwelijk. Hoe is de situatie van een gewoon gezin in Zweden? Dc toestand is zeer moeilijk. Men moet terug naar 1930. Alva en Gunnar Myrda schreven een boek getiteld: „Crisis in the Population Question". Ze citeert daaruit. „Voor zwakke, domme. luie. niet ambitieuze, en andere minder begaafde individuen is het nog steeds mogelijk om thuis te blijven cn huishoudelijk werk te doen. zowel huisvrouw als bediende". Daar is alles begonnen en sindsdien is het werk van huisvrouw en moeder een schande. In naam van gelijkheid begonnen vrouwen met mannen te wedijveren. Maar het ergste was dat vrouwen andere vrouwen begonnen te bevechten.

Zij die buitenshuis werkten, konden niet aanvaarden dat wij gewoon thuis wilden blijven en zorg dragen voor de kinderen en het huis. We hadden voor elkaar geen respekt. Premier Palme verklaarde de huismoeder dood: een van zijn ministers zei zelfs dat de huisvrouw in een museum geplaatst moest worden en een groot dagblad kondigde aan dat huismoeders „verraadsters" waren. Nadat wc zo'n slechte reputatie gekregen hadden, was het gemakkelijk om onze rechten langzaam tc ontnemen. Er werd gezegd dat niemand meer thuis wilde werken. Nu nog is dit een leugen. Het is een feit dat 86% vrouwen buitenshuis werken, maar 79% zou liever thuis willen blijven, maar ze kunnen het zich niet veroorloven. Dit is de werkelijkheid in Zweden. 50 jaar heeft het geduurd voordat deze situatie bereikt was. Langzaam maar zeker werden de gezinsrechten in de wetgeving afgeschaft. Wij hebben nu een punt bereikt waar het woord „gezin" niet meer in het Zweedse wetboek geschreven staat en de rechten van dc ouders ontbreken in de grondwet. Onze wetten hebben meer respekt voor

de minderheden dan voor het gezin. Als u thuis blijft met het doel uw kinderen op te voeden, moet men de kwaadsprekerij trotseren. Door het gebrek aan wetten en daarbij de ekonomische faktor is het onmogelijk om van een salaris te leven. Dc kwaadsprekerij maakt het de thuiswerkende vrouwen zeer moeilijk. Zij die dit durven, worden domme idealisten genoemd! Nu de gevolgen in de Zweedse maatschappij zichtbaar worden en de schade is aangericht, gaat men onderzoek naar verschillende zaken doen. Professoren merken op dat één op de vijf kinderen psychologische problemen heeft en een op de vier kinderen angst en vrees kent. Zelfs kinderen van 4 jaar hebben dezelfde problemen. Het gaat dus niet alleen om jongeren, maar ook om kleine peuters. Meer dan 100 kinderen per jaar plegen zelfmoord, kleine kinderen krijgen zweren, cn zijn verslaafd aan drugs en alcohol; het geweld breidt zich steeds uit. De professoren noemden daarvoor vier redenen: ..Het toenemende aantal werkende vrouwen, de echtscheidingen, de verhuizing van het platteland naar de steden en boven alles gebrek aan liefde".

Zo hebben wij statistieken voor alles en toch doen we niets. Het sombere beeld wordt nog met meer voorbeelden aangevuld en tenslotte merkt Katarina Runske op: „Als men de huisvrouw haar statuut niet teruggeeft cn we het opvoeden van kinderen een hobby blijven noemen; zal er morgen geen maatschappij meer bestaan. Het zal op een grote fabriek lijken". Tot zover de Zweedse moeder.

En nu wij

Wij staan op de drempel van een veranderende maatschappij. Gaan we met dc stroom mee? Diepgaande bezinning is nodig om praktische, bijbelse richtlijnen te volgen. Laten we over een grondlijn nadenken. Wat is het grootste gebod? God lief hebben boven alles en onze naaste als onszelf. God liefhebben wil zeggen: Zijn wil tc doen. Zijn wil is heilig en goed. We moeten verantwoording willen nemen cn dragen voor elkaar in het huwelijk en ook voor een ander die het nodig heeft. Voor onze kinderen die recht op ons hebben, en waar we voor Gods aangezicht beloofd hebben ze op te voeden naar Zijn Woord. Dat zal steeds meer offers en zelfverloochening vragen. Huisvrouw bij dc Nederlandse wetgeving is geen beroep, maar hel is wel van Godswege een roeping.

Mocht ons diepste verlangen zijn naar een rein hart. Dat de Heere ons dat geven wil. om zo in de maatschappij te slaan. Steeds vragen: „Heere wat wilt U dal ik doen zal? " Of we nu 10 talenten of 1 talent gekregen hebben is niet belangrijk, als we onze gekregen gaven maar mogen besteden naar Gods wil. Dan gaat het om Gods eer en de uitbreiding van Zijn Koninkrijk. Dan willen wc aan onze kinderen niets anders doorgeven dan. dat er genade is voor zondige mensenkinderen. Wie van genade mag leven, heeft ccn rijk leven, want bij de Heere is een eeuwige volheid van genade voor ons

en onze kinderen. Dan zal Hij zeker de weg wijzen die we gaan moeten. Hij heeft Zelf gezegd: ..Opent uwen mond. Eis van Mij vrijmoedig. Op mijn trouw verbond; Al wat u ontbreekt. Schenk Ik zo gij 'I smeekt. Mild en overvloedig.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen