Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Wie zichzelf overwint.... een onmogelijke oorlog?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Wie zichzelf overwint.... een onmogelijke oorlog?

11 minuten leestijd Arcering uitzetten

In het opschrift boven dit artikel wordt gesproken over oorlog. Daar is in onze tijd veel over te doen. Men probeert de oorlog uit te bannen. Er worden ontwapeningskonferenties belegd. Er is een vredesbeweging. De mensheid beeft bij de gedachte, dat de moderne vernietigingswapens eens gebruikt zullen gaan worden. Zal daardoor niet heel onze beschaving worden weggevaagd?

Oorlog met God

Oorlog is iets verschrikkelijks. Maar wat is het ergste? Wij leven in oorlog met God! Daar wordt in de moderne vredesbeweging niet mee gerekend, maar ..op de bodem van alle vragen ligt deiwereld zondeschuld". En zolang we daar niet terechtkomen. hebben we de diepste wortels van het vraagstuk van oorlog cn vrede niet gepeild. Door de zotuie leven wij in oorlog met God. In het Paradijs, voor de zondeval, was er vrede en harmonie tussen God en mens. Alles was goed. Er was niets dat de verhouding tussen God en mens verstoorde. Er was vrede in de volle en diepe zin van het woord. Vrede met God. Wat heeft de zonde dan veel verwoest. Nu leven wij in oorlog met God. Nu is de verhouding tussen God en mens verbroken en verwoest. Is dat al onze grootste nood geworden? Heeft ons dat al op dc knieën gebracht voor de Heere? Als de Heere in ons leven gaat werken met Zijn Geest, dan wordt dat onze grootste nood. dat de verhouding tot God is verwoest, dat wij God kwijt zijn cn nu in oorlog met God leven. Dan wordt het werkelijkheid: rust noch vrede wordt gevonden, om mijn zonden. Ik hoop. dat cr onder jullie zijn voor wie dit de grootste nood van hun leven is geworden. Misschien durf je er wel met niemand over te spreken, maar als de Heere er maar van weet!

Oorlog met onszelf

Maar, weet je wat er ook gebeurt als de Heere in het leven gaat werken met Zijn Geest? Dan komt cr een andere oorlog. Dan raken we in oorlog met onszell'. Dan wordt ons eigen ik voor ons een vijand! Het spreekt dus helemaal niet vanzelf, dat we in oorlog zijn geraakt met onszelf. Van nature koesteren we ons eigen ik. Dan staat ons eigen ik in het middelpunt. Dan is ons leven zo „ik-middclpuntig". Hoe komt het, dat Gods kinderen in oorlog raken met zichzelf? Het is. omdat de liefde van God in hun hart is uitgestort. En door die liefde krijgen we lief. wat God liefheeft en gaan we haten, wat God haat. Dan krijg je de dienst van God lief. dc dag van God. het volk van God en het Woord van God. En aan de andere kant ga je de zonde haten en het wordt je verlangen om tot eer van God tc mogen leven. En juist in dat licht wordt het begrijpelijk, datje in oorlog raakt met jezelf. Want ons eigen ik staat door de zonde zo vijandig tegenover God.

Ons eigen ik heeft de zonde lief en de wereld. Het wil niet buigen voor en onder dc Heere. Ons eigen ik, ons eigen boze bestaan, doet nooit anders van zichzelf dan de Heere in de weg staan. Is dat onze zielenood al geworden? Dan ben je in oorlog gekomen met jezelf, met je eigen boze hart. Aan ccn kind van God werd eens gevraagd, of hij zijn bekering wilde vertellen. Het antwoord luidde: „Dat kan ik in ccn regel zeggen: de Heere heeft alles gedaan, en ik heb alleen maar tegengewerkt!" Ons eigen ik doet niet anders dan de Heere tegenwerken. En daarom: als je dc Heere lief krijgt, raak je in oorlog met jezelf.

Wie zichzelf overwint is sterker dan degene die een stad inneemt

Gods kinderen op aarde leven in de strijdende Kerk. Het blijft hier een strijd. Onze Heidelbergse Catechismus spreekt over een driehoofdige vijand, die niet ophoudt ons aan te vechten: de duivel, de wereld en ons eigen vlees. Ik geloof, dat de grootste vijand ons eigen vlees is. ons eigen ik. ons eigen boze hart. Die andere vijanden, dc duivel cn de wereld, komen van buiten. Maar ons eigen ik is een vijand, die van binnen zit. die wij altijd meedragen. Een vijand, die steeds de kop weer opsteekt. Die andere vijanden zouden helemaal geen vat op

ons hebben als we dat eigen ik niet hadden! In Spreuken 16:32 lezen wij: Dc lankmoedige is beier dan de sterke: n die heerst over zijn geest, dan die een stad inneemt." Laat dat eens tot jc doordringen: ie zichzelf beheerst, wie zichzelf overwint. is sterker dan degene, die een stad inneemt. Probeer dat eens in je eentje, een stad innemen met al zijn vestingwerken en bolwerken en soldaten. Wij zouden zeggen, dat is toch een onmogelijke zaak!

Een onmogelijke oorlog?

Is de strijd tegen onszelf dan een onmogelijke oorlog? Laat ik maar eens proberen konkreel !e zijn. Als je in militaire dienst bent en je kameraden gaan 's avonds naar een dancing, dan valt het niet mee om alleen achter te blijven! Jc hart is immers geneigd tot alle kwaad? En bovendien, als je eens een keertje meegaat, wie komt erachter? Nog een voorbeeld: als je van iemand gaat houden, die in de wereld leeft, die met God en Zijn Woord niet rekent, kun je jezelf dan overwinnen? Is het dan geen onmogelijke opgave de liefde, die in je hart is gegroeid, te weerstaan? Ik herinner mij nog goed, dat er eens een jongen bij mij kwam. die verkering had met een meisje uit een kerk. waar men heel anders dacht over wedergeboorte en bekering. Hij voelde wel. dat zijn meisje totaal andere opvattingen had over de wezenlijke vragen, maar hij hield zoveel van haar! Is de strijd tegen jezelf dan geen onmogelijke oorlog?

Of als je levensweg zo heel amlers gaat, dan je gewild zou hebben, wat kan er dan een opstand tegen de Heere in je hart zijn. Heere. waarom moet ik deze moeilijke weg gaan? Waarom zijn anderen gezond en ik niet? Waarom hebben anderen een fijne werkkring en ik niet? Wat kan er een opstand in ons hart zijn! En leg je eigen opstandige ik dan maar eens het zwijgen op. Is dat geen onmogelijke oorlog? Er kunnen boezemzonden in je leven zijn. verborgen zonden waar geen mens van weet. waar je soms in de eenzaamheid mee te kampen hebt. En wat is dc trek naar de zonde in je hart sterk! Is het geen onmogelijke oorlog om jezelf te overwinnen? Immers ik ben tot hinken en zinken ieder ogenblik gereed en de boosheid kleeft mij altijd aan. Er is in mijn hart niets, dat meewerkt met God en Zijn Woord. Alles van binnen werkt alleen maar tegen.

Niet in eigen kracht....

Ken je deze strijd? Of is deze oorlogje vreemd? Dat zijn belangrijke vragen. Gods kinderen gaan leren, dat de grootste vijand van binnen zit. En weet je. wat Gods kinderen ook leren door

schade en schande heen? Dat wij in eigen kracht onszelf nooit kunnen overwinnen. Inderdaad, in eigen kracht een onmogelijke oorlog.

Probeer het maar eens in je eentje die sterke stad in tc nemen. Het is onmogelijk! Wat komt er van onze goede voornemens terecht? Hoe vaak hebben wij ons al voorgenomen om het in het vervolg anders en beter te doen? Soms dachten wij, dat wij er een zonde ondergebracht hadden, maar al spoedig staken tien andere zonden de kop weer op. In eigen kracht een onmogelijke oorlog. Wie het hier van zichzelf verwacht, zal een verschrikkelijke nederlaag lijden. Luister eens naar onze Heidelbergsc Catechismus in Zondag 52. waar over deze oorlog gesproken wordt: Dewijl wij van onszelf alzo zwak zijn, dat wc niet een ogenblik zouden kunnen bestaan." Dat is nogal waf. in mijzelf, in eigen kracht, kan ik in die oorlog tegen mijn eigen ik. niet een ogenblik bestaan. In Johannes 15:5 zegt de Heere Jezus: Zonder Mij kunt gij niets doen."

Zonder Hem kunnen wij in deze oorlog niets uitrichten, kunnen wij alleen maar de nederlaag lijden. Al Gods kinderen gaan dat wel leren in die geestelijke strijd. Ben jij daar ook al achter gekomen?

....maar door de kracht van de Heilige Geest

Maar dan denk ik nog eens aan Zondag 52 van de Heidelbergse Catechismus. Daar wordt beleden, dat wc van onszelf niet kunnen bestaan, zelfs geen ogenblik. Maar daar blijft Zondag 52 niet bij stilstaan. Want wij lezen verder: „Zo wil ons toch staande houden en sterken door de kracht Uws Heiligen Geestes. opdat wi j m deze geestelijke stri|tl niet onderliggen. maar altijd sterke wederstand doen Het wordt in Zondag 52 dus een gebed. I en gebed om de kracht van boven, om de kracht van dc Heilige Geest In eigen kracht; blijft het een onmogelijke oorlog, maar niet m de kracht: van boven Dan is het gebed een machtig wapen in die oorlog Denk niet. dat je in eigen kracht jezelf kunt overwinnen, maar vraag om kracht van boven. Ik denk weer aan die jongen, die verkering had met dal meisje, dat zo heel anders dacht over de wezenlijke vragen. Hij voelde, dat hij met dit meisje niet verder kon en niet verder mocht, maar hij hield zoveel van haar. Hij voelde, dat hij het uit moest maken, maar hij kon het niet. Maar het werd voor hem een gebedszaak. Hij worstelde ermee voor Gods aangezicht: Heere. ik kan het niet. maar geeft U de moed en dc kracht. En de Heere gaf hem de moed om met dat meisje te breken, hij mocht zichzelf overwinnen. En later plaatste de Heere een ander meisje op zijn weg met wie hij wel verder kon en mocht.

Met gevouwen handen

De strijd tegen onszelf kan alleen gestreden worden met gevouwen handen. Ja. zeg jc misschien, maar ik kan niet bidden. Wie kan bidden zoals het behoort? Ja. zegt misschien een ander, maar er is zoveel weerstand in mijn hart als ik mijn knieën buig. De discipelen zeiden: „Leer ons bidden." Maar toen zij dat zeiden, waren zij al aan het bidden. Zij baden dc Heere hen te leren bidden. Weet jc dan een andere weg? Die is er niet. Kun je niet tegen jezelf op? Is er van alle goede voornemens niets

terechtgekomen? Lijd je in de oorlog tegen jezelf de ene nederlaag na dc andere? I eg die nood maar voor tic Heere neer. Smeek toch om de kracht van hoven. I n die kracht wordt altijd volbracht m onze /wakheid. Wat wil dat zeggen? Als ik het /elf nog kan, als ik het in de oorlog tegen mijn eigen ik nog van eigen kracht verwacht, dan heb ik de Heere niet nodig. Maar in mijn zwakheid, daar waar ik het zelf niet kan en leer afzien van eigen kracht, daar heb ik de Heere nodig, daar is plaats voor de kracht van boven.

De strijd tegen onszelf, tegen ons eigen boze bestaan, dat altijd weer naar de zonde trekt en waarin de duivel zoveel aanknopingspunten vindt, is dat een onmogelijke oorlog? In eigen kracht wel. Dan krijg ik mijzelf er niet onder. Dan zal ik mijzelf niet verloochenen. Dan zal ik geen „nee" zeggen tegen mijn eigen ik. Integendeel, van nature koesteren we ons eigen ik, gaan wc maar al te graag in op de boze neigingen van ons hart. Maar dan loopt het wel uit op de eeuwige ondergang. Het is alleen door de genade Gods dat we leren strijden tegen onszelf. En die strijd is géén onmogelijke strijd in de kracht van boven. Alleen in dc kracht Gods gaat het eigen ik eronder.

Niet wat ik wil, maar wat Gij wilt

En dan denk ik in dit verband aan de Hccre Jezus. Hij heeft in de hof van Gethsémané uitgeroepen: „Vader, indien het mogelijk is, laat deze drinkbeker voorbijgaan". Was Christus het dan niet eens met de weg van Zijn Vader? Wilde Hij dan niet buigen onder de wil van Zijn Vader, zoals dat in ons leven zo vaak het geval is? Dal niet. Christus heeft zonde gekend noch gedaan. Maar Hij was wel ten volle mens. al was Hij dan zonder zonde. En Zijn menselijke natuur huiverde, schrok terug voor de peilloze diepte van het lijden. En in die ontzaglijke huivering, die voor ons niet te peilen is. heeft Hij het uitgeroepen: „Indien het mogelijk is, laat deze drinkbeker voorbijgaan". Maar Hij heeft in die worsteling overwonnen, toen Hij het uitriep: „Niet, wat Ik wil. maar wat Gij wilt!" Dat is de overwinning van zichzelf. Niet wat ik wil, maar wel wat de Heere wil. Dan gaat mijn ik en mijn wil eronder en dan komt Gods wil ervoor in de plaats. Wat is één van dc eerste kenmerken van genade? Dat we met Paulus gaan vragen: „Wat wilt Gij. dat ik doen zal". En dat vinden we bij Christus in de hof van Gethsémané op een volmaakte wijze.

Wie zichzelf overwint.... een onmogelijke oorlog? In eigen kracht wel. Maar niet in de kracht van Christus. En voor die kracht is er plaats in onze zwakheid. Eigen krachten te verachten, wordt op Jezus' school geleerd. Vraag maar veel om een plaatsje op die school. Dan leer je de oorlog verklaren aan je eigen boze ik. Maar dan wordt het in die oorlog ook je gebed: „Wil ons toch staande houden en sterken door de kracht Uws Heiligen Geestes, opdat wij in deze geestelijke strijd niet onderliggen". Deze oorlog kan alleen gestreden worden in zwakheid, maar dan wel met gevouwen handen. En in de kracht van Christus en door Zijn Geest leidt deze oorlog naar de eeuwige overwinning.

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 8 december 1989

Daniel | 32 Pagina's

Wie zichzelf overwint.... een onmogelijke oorlog?

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 8 december 1989

Daniel | 32 Pagina's