De onvervulde beloften voor Israël

In het Oude Testament lezen we veel profetieën. De meeste daanan hebben duidelijk betrekking op het volk Israël cn de weg die God met dat volk zal gaan. De woorden, door de profeten gesproken, waren Gods woorden. God spreekt tot Zijn volk. Een volk dat Hem vaak ontrouw is. Maar tegenover de ontrouw van het volk Israël, stelt God Zijn eeuwige trouw. Telkens als het volk zich van God afkeert, brengt God het weer terug. God 'gedenkt' aan Zijn verbondsvolk. In het gedenken aan Zijn verbond, schittert Gods heerlijkheid. God zorgt Zelf voor Zijn eer: „Ik doe het niet om uwentwil, gij huis Israëls! maar om Mijn heilige ÏSaam".

Veel van de oudtestamentische profetieën zijn reeds lang in vervulling gegaan. Maar geldt dat voor alle profetieën? Zijn cr oudtestamentische beloften voor het volk Israël die nog altijd op vervulling wachten? Zijn er profetieën in het Oude Testament die over het Nieuwe Testament heen grijpen en tot in onze tijd spreken van een hoopvolle verwachting Israël? „Ja", zegt ds. voor R. Boogaard, predikant van dc Gereformeerde Gemeente te Leiderdorp, voorzichtig. „Op grond van een eerlijke exegese is er verwachting voor Israël."

Op tweede paasdag j.l. lichtte hij voor zo'n HOI) jongeren zijn visie toe op een door de jeugdvereniging van Woerden georganiseerde bijeenkomst. Dit artikel is een impressie van zijn lezing 'Het visioen van EzechiëT.

In hel Nieuwe Testament vinden we verschillende profetieën die spreken over de toekomst van Israël na de komst van de Messias. We lezen bijvoorbeeld dc woorden van de Heere Jezus in Lukas 21:24: En zij zullen.... gevankelijk weggevoerd worden onder volken; en Jeruzalem alle zal door de heidenen vertreden worden, totdat de tijden der heidenen zullen zijn."

Het eerste deel van deze profetie is opmerkelijk vervuld. Dc Joden zijn onder alle volken verstrooid en Jeruzalem is van de heidenen vertreden geweesl. Maar wat is de betekenis van het laatste deel van deze woorden'? Welke omkeer in de geschiedenis van het joodse volk wordt hier voorspeld'? Heeft Jezus hier de terugkeer van de Joden naar Israël, zoals wij die op het moment meemaken, voorzegd?

Of spreekt de profetie over een gebeuren wat misschien nog komen zal? We stuiten hier op vragen die we niet zomaar kunnen beantwoorden. De feiten zijn zeer opmerkelijk, maar de vraag of ze de konkrete vervulling van Jezus' profetie vormen, moeten we open laten.

Een tweede nieuwtestamentische profetie vinden we in de brief aan de Romeinen. In de hoofdstukken 9 tot cn met 11 schrijft Paulus over het volk Israël. In het elfde hoofdstuk citeert Paulus enkele beloften uit hel Oude Testament. We lezen in Romeinen 11:26-27: gelijk geschreven is: e Verlosser zal uit Sion komen en zal de goddeloosheden afwenden van Jakob. En dit is hun een verbond van Mij. als Ik hun zonden zal wegnemen."

Paulus haalt hier een drietal oudtestamentische teksten aan, namelijk Jesaja 59:20-21 en Jesaja 27:9. De kanttckenaren bij de Statenvertaling merken hierbij op dat in deze profetie dc bekering beloofd wordt van Jakobs nakomelingen, op grond van het verbond met Israël. De profetie spreekt van een tijd waarin Israël zal delen in het heil dat dc Messias zal verwerven. Deze oudtestamentische belofte wordt door Paulus geaktualiseerd. Hij wijst erop dat deze profetie nog niet vervuld is. maar nog vervuld zal worden. Let op het gebruik van het woordje 'zal'. Dit duidt op een toekomende tijd. Paulus verwacht de vervulling van de profetic van Jesaja in de toekomst. We vinden in dit citaat een duidelijk voorbeeld van een oudtestamentische profetie waarvan de vervulling na de komst van Christus wordt verwacht.

Spreekt het Oude Testament ook over onze tijd?

De vraag is of cr in het Oude Testament ook andere beloften voor Israël gegeven zijn. die spreken over de toekomst van Israël en die in Paulus' tijd nog niet vervuld waren. Paulus heeft in zijn betoog enkele teksten uit Jesaja genoemd.

Daarmee is echter niet gezegd dat hem geen andere schriftplaatsen bekend waren. Daarbij mogen we ons afvragen of deze beloften in de geschiedenis vervuld zijn. We mogen ons ook afvragen of er misschien ook in onze tijd nog beloften voor het joodse volk liggen, die nog altijd onvervuld zijn.

In onze tijd worden we met

sprekende feiten gekonfronteerd. In de jonge historie zien we een heel bijzondere wending in de geschiedenis van het joodse volk. De vraag dringt zich op of de profetieën in de Bijbel ook spreken over de gebeurtenissen die wij meemaken en die nog komen zullen. Daarbij moeten we er voor oppassen al te snel een verband te willen leggen. We mogen ons niet overgeven aan een romantische, onbijbelse Israëlvisie, waarbij we de bijbelse gegevens inpassen in onze kontekst. Als we met de teksten gaan puzzelen, laten wc de Schrift onze eigen visie verdedigen en komt de Bijbel niet werkelijk aan het woord.

Aan de andere kant mogen we niet zomaar voorbij gaan aan de gebeurtenissen. Gods hand is in de geschiedenis. We moeten ruimte laten voor dc erkenning dat de gebeurtenissen in de geschiedenis de vervulling vormen van de beloften in de Schrift. Dat geldt ook voor de beloften aan Israël.

De beloften aan Israël

Over de beloften voor Israël is al veel geschreven. Reeds in de achttiende eeuw verscheen een boek met de sprekende titel 'De lang gewenste en vast aanstaande bekering van het volk der Joden'. De schrijver.

Joachim Mobachius. geeft in dit boek een heldere en betrouwbare exegese van Jeremia 31. Op grond daarvan verwacht Mobachius een terugkeer van de Joden in hun land en de realisatie van een christelijke natie. We vinden, zo lezen we bij Mobachius. in Jeremia 31 twee duidelijke beloften voor het volk Israël. In de eerste plaats is dat de belofte van het land. In de tweede plaats is dat de belofte van het heil. De landsbelofte is slechts een deel van de belofte aan Israël, zo schrijft Mobachius. de belofte aan Israël is veel rijker. Mobachius verwacht dat Israël eens zal delen in het heil dat Christus heeft aangebracht. Deze dubbele belofte kunnen we onderstrepen op grond van andere bijbelgedeelten. Beide beloften zullen we bespreken.

Het beloofde land

De belofte van het land 'tot een erfelijke bezitting' is één van de meest duidelijke beloften in de Bijbel. Deze belofte wordt in praktisch elk bijbelboek gegeven. Al in de zeer vroege geschiedenis lezen we hoe God het land Kanaan aan Abram en zijn nakomelingen belooft.

In Genesis 15:18 lezen we: Op dezelfde dag maakte de HHHRK een verbond met Abram. zeggende: an uw zaad heb Ik dit land gegeven..."

In het 'lied van Mozes' lezen we in Deuteronomium 32:8 hoe God de landen van de wereld heeft uitgedeeld vanuit de optie van Israël. Israël kreeg het beste deel in het Midden-Oosten. wat overbleef is onder de andere volken verdeeld. Dit eigendomsrecht wordt de hele Bijbel door erkend. Dat in het Nieuwe Testament het land niet meer zo duidelijk wordt genoemd, betekent niet dat dc landsbelofte is teruggenomen. Israël en het land horen bij elkaar; als Israël er in woont, bloeit het land. als Israël er weg is. is het een woestenij.

Het beloofde heil

Een opmerkelijke oudtestamentische profetie lezen we in de profetieën van Ezechiël. In hoofdstuk 37 beschrijft Ezechiël een visioen waarin de toekomst van Israël wordt geopenbaard. Ezechiël ziet 'een dal vol dorre doodsbeenderen".

De HFF.RE geeft Ezechiël de opdracht om deze dorre doodsbeenderen de woorden van God te verkondigen.... Dan gebeurt er een wonder! Op de profetie van Ezechiël herleven de beenderen. We lezen in het tiende vers: „En ik profeteerde zoals Hij mij bevolen had. Toen kwam de geest in hen. en zij werden levend en stonden op hun voeten, een gans zeer groot heer. "

Wat een verandering duidt dat aan. 'Zeer dorre doodsbeenderen" zullen levend worden tot een 'gans zeer groot heer'. De profetie van Ezechiël is in de eerste plaats gericht aan het volk Israël. Wij geloven dat de betekenis van de profetie voor dit volk niet heeft afgedaan.

Een te gemakkelijke vergeestelijking staat een eerlijke exegese in de weg. Ezechiël voorzegt aan de Joden de totale vernieuwing van hun volk. Zij zullen niet langer twee volken zijn maar als één volk in vrede wonen in het land dal God aan Jakob gegeven heeft. Wij geloven dat het visioen echter ook van een diepergaande vernieuwing spreekt. De vernieuwing van het volksleven wordt betrokken op het dienen van de HHFRF.. Dorre doodsbeenderen worden levend. Tn deze symboliek wordt de waarachtige bekering uitgebeeld. Ook nu rijzen er meer vragen dan we beantwoorden kunnen. Welke konkrete beloften liggen hier voor het joodse volk? Is deze profetie in het verleden reeds vervuld? Bij deze vragen zullen wc een paar overwegingen aa ndragen.

Een vervulling in de geschiedenis?

In de terugkeer van de Joden uit de ballingschap onder koning Kores heeft de profetie van Ezechiël een eerste vervulling gekregen. Maar was deze vervulling een volledige? Is er na de ballingschap een nieuw volk tevoorschijn gekomen? Dc profeten Haggaï, Zacharia en Maleachi berichten ons hoe het volk na de ballingschap heeft geleefd. Hun geschriften vertellen ons dat de dienst van God op een laag peil stond. Ten tijde van Maleachi is de dienst van God zelfs bijna helemaal verdwenen!

We mogen voorzichtig konkluderen dat dit niet de volledige vervulling is geweest van Ezechiël 37. Ook de uitstorting van de Heilige Geest op de Pinksterdag kan niet een volledige vervulling zijn geweest. Op de Pinksterdag zijn velen tot het geloof gekomen, maar van een bekering van het hele volk is geen sprake. De pinksterweclde heeft ook maar kort geduurd. Slechts enkele

jaren later worden de jonge gemeenten gekonfrontecrd met een hevige vervolging.

Opmerkelijke ontwikkelingen

Een drietal zaken uit de profetie van Ezechiël vragen extra aandacht. Ezechiël spreekt nadrukkelijk van 'zeer veel' beenderen. Verder zijn de beenderen in het visioen 'zeer dor', ze hebben al gedurende lange tijd in het dal gelegen.

De geraamten zijn zelfs al uit elkaar gevallen. En tenslotte schikken de beenderen zich op de profetie van Ezechiël weer in een verband.

Als de Joden uit Babel terugkeren naar Israël is dal slechts een kleine groep: ongeveer 50.000 mensen, dat is de bevolking van goed twee dorpen. Verder weten we dat in Babel de eenheid als volk bewaard gebleven is. De Joden woonden bij elkaar aan de rivier de Chebar.

Na de verwoesting van dc tempel in het jaar 70 zijn de Joden over dc hele wereld verstrooid. Van een verband als volk is dan geen sprake meer. In onze tijd is daar verandering in gekomen. In 1948 hebben de Joden hun eigen staat Israël geproklameerd. De laatste tientallen jaren zijn er uit 103 naties Joden naar Israël geëmigreerd. Op dit moment wonen er reeds zo'n 4.5 miljoen Joden in Israël en dit aantal groeit nog elke week. Buiten Israël wonen nog ongeveer 11.5 miljoen Joden.

Gods werk gaat door

In onze eeuw zijn we getuige van het ontstaan van een Israëlische staat en de massale terugkeer van de Joden naar hun land. Na eeuwenlang in de verstrooiing geleefd te hebben, wordt het joodse volk weer in hun eigen land bijeengebracht. We geloven dat dit een vervulling van de belofte van Israëls herstel is. Voor dc ogen van de hele wereld leidt God Zijn volk in het beloofde land.

Dat zijn feiten waar we niet om heen kunnen. Toch blijven er nog zoveel vragen over.

Spreken de bijbelse profetieën niet over een veel rijkere toekomst dan alleen het hernieuwde bezit van het land Israël? We hebben gezien dat Ezechiël spreekt van een vernieuwing van de godsdienst.

Ook Paulus spreekt van een bekering van het joodse volk in zijn brief aan de Romeinen (hoofdstuk 11).

We moeten ons echter niet laten verleiden tot allerlei spekulaties. Alleen terugziend zullen we de vervulling van de profetieën kunnen zien. De gebeurtenissen spreken een duidelijke taal. We mogen daar niet aan voorbij gaan. De Emmaüsgangers worden door Jezus bestraft omdat zij niet gelet hebben op de vervulling van de profetieën in hun tijd (Lukas 24:25). Dat moeten we ons zeker ter harte nemen.

God is soeverein

Onze houding tegenover Israël mag en moet zelfs kritisch zijn.

Met een romantische visie op Israël vergissen we ons danig. Romeinen 11 mogen we niet losmaken van de twee voorgaande hoofdstukken. In Romeinen 9 geeft Paulus duidelijk aan dat de bekering van een mens een zaak van Gods vrijmacht is. De Bijbel geeft ruimte voor de verwachting dat de Heere Jezus door de Joden als de Christus der Schriften erkend zal worden. Maar de Bijbel geeft geen ruimte voor de gedachte dat God voorbij zou gaan aan Zijn genadeverbond. God is soeverein in Zijn handelen. God bepaalt wie zalig wordt. Hij zorgt van eeuwigheid voor Zijn eer.

God is ook getrouw

God blijft trouw aan Zijn verbond. Dat is het wonder. God heeft Zijn volk niet vergeten, daarvan getuigt de geschiedenis. Paulus schrijft erover in Romeinen 11:28-29:

„Zo zijn zij wel vijanden aangaande hel Evangelie, om uwentwil, maar aangaande de verkiezing zijn zij beminden, om der vaderen wil. Want de genadegiften en de roeping Gods zijn onberouwelijk."

Ondanks dc afkeer, de vijandschap en de verharding opent God een weg van behoud. Die Weg is Christus.

Hij is de enige Weg. In Hem is voor de Jood en voor de niet-Jood bekering mogelijk. Dc Joden zijn de Woorden van God toebetrouwd. De HEERE hoeft slechts de ogen te openen en zij zullen dc Heere Jezus zien en belijden als de beloofde Messias. In die weg is er verwachting voor een heilrijke toekomst voor Gods oude bondsvolk.

Liefde brengt op de knieën

Ons gebed voor Israël is nodig. Paulus is ons daarin tot een voorbeeld. Hij gaat voor zijn volk in gebed. Hi j begeert de zaligheid van zijn broeders. Hij pleit voor zijn volk bij de HHF.RE. In alle akties voor Israël is het gebed het beste aktiemiddel. Laten we het joodse volk gedenken in ons persoonlijk gebed cn in dc voorbede in de gemeente, 'opdat zij door uw barmhartigheid. barmhartigheid zouden verkrijgen' (Romeinen 11:31).

Als we biddend opzien tot God en het alleen van Hem verwachten. dan zullen we grote dingen zien. 'Want de Schrift zegt: en ieder die in Hem gelooft, die zal niet beschaamd worden' (Romeinen 10:11).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen