Ik zal Israël zijn als de dauw

Dit slotgedeelte van het laatste hoofdstuk uit de profeet Hosea is een getuigenis van de bijbelse boodschap, dat de ware terugkeer tot God en het nieuwe leven hun oorsprong vinden in Gods liefde, die Israëls afkerigheid, als een dodelijke ziekte wil genezen.

We zagen in de vorige studies dat het belijden van schuld en vragen van vergeving de eerste en belangrijkste stap is op weg naar de verzoening met God.

We zagen ook dat de Heere Zelf die bekering schenkt als een genadegave (vs. 5). Op diezelfde vrijwillige liefde van God berust al het heil. dat de Heere aan Israël toezegt in de perikoop van deze bijbelstudie. In de beelden van dauw en vruchtbaarheid, schoonheid en bloei schildert de profeet de komende heilstijd, die zijn vervulling vinden zal in de bekering van Israël cn die zal uitlopen op het heilsperspcktief van de nieuwe hemel cn de nieuwe aarde. Toets je eigen leven maar of je deze verwachting kent.

Als de dauw (vs. 6a)

Die vrijwillige liefde van de Heere (vs. 5) zal blijken uit de zegeningen, die Hij aan Israel schenkt. In niet minder dan zeven beelden kondigt Hosea die zegen aan: de verkwikkende werking van de dauw. de schoonheid van de bloeiende lelie, de onwrikbare vastheid van de ceders op de Libanon, de vruchtbaarheid van de kostbare olijfboom, de welriekendheid van de geurige specerijen op de Libanon, de rijkdom van de korenoogst en de kostbaarheid van de wijnbouw. Het tekent ons de overvloed van alles wat God niet alleen aan Israël maar ook aan ons wil geven. Allemaal beelden die te maken hebben met de groei en bloei van het geloofsleven. Eerst iets over de dauw.

Ik zal Israël zijn als de dauw.

Dat betekent: de Heere zal voor Israël zijn wat de dauw is voor de gewassen. De Palestijnse gewassen zouden in de zes a zeven maanden van het jaar. waarin vrijwel nooit regen valt aan de verdorringsdood zijn prijsgegeven, als de 's nachts onzichtbaar neerkomende dauw ze geen levenskracht gaf. Zo zou Israël aan het gericht van de dood overgeleverd blijven als de Heere ze niet telkens tot nieuw leven zou wekken. De dauw betekent in het oosten zoveel voor het land. Dan is er verkwikking en vruchtbaarheid.

In de periode dat het niet regent, maakt de overvloedige dauw alles nat. Zo zelfs, dat de hele natuur erdoor verfrist. Denk maar aan de overvloedige dauw hij Gideon. die een schaal vol dauwwater uit zijn wollen vlies kon wringen. Denk ook maar aan Elia, die aankondigde dat er dauw noch regen zijn zou. tenzij dan naar zijn woord. Zo belooft God leven en overvloed aan het kwijnende volk, dat zichzelf door zijn ongerechtigheid verteerd had.

Die dauw komt niet van beneden, maar van boven. Dat nieuwe leven en die schone bloei zou nooit door eigen krachtsinspanning te bereiken zijn. Die bedoelde dauw was er niet zo nu en dan. maar regelmatig, zoals in Palestina de dauw in het regenloze tijdperk geen enkele nacht oversloeg. Die dauw is een beeld van het werk van de Heilige Geest. Het water van de Geest, dat de neergebogen planten van geloof, hoop en liefde verfrist en weer opricht. Hij verheerlijkt Christus! Wat is dat een verkwikkende dauw! Ken je ook die werkingen van de Geest, waardoor je neergebogen en door de zonde gekneusde hart weer wordt opgericht? De vertroostingen van de Geest en Zijn levenwekkend en verlevendigend werk. Hij laat de grootheid van Christus zien.

Hij brengt aan de voet van het kruis en schenkt het geloof in deze gekruiste Zaligmaker. Ja, dan wordt de dienst van de Heere weer een liefdedienst. En als je klagen moet over geestelijke droogte en dat de bloem van het geloof slap neerhangt, is daar weer de verfrissende dauw van de genade. 'Als' de dauw. dat wil zeggen de Heere komt Zelf met Zijn vertroosting. De Geest komt Zelf mee in het Woord, in de bediening van de sakramenten en in het gebed. Dan wordt de zalving van de Geest ervaren. Niet als een neerslaande stortregen, die alles tegen de grond slaat, maar onhoorbaar, in stilte. Hij komt ongemerkt, maar er blijft wel versterking achter. Alles bloeit en groeit frisser. De resultaten zijn wel te zien! Vruchten van geloof en bekering.

De gevolgen van de vruchtbaarmakende dauw (vs. 6b-8) 

Door die levenskracht van de dauw zal de verlepte bloem van Israël Moeien als een lelie.
Wat een schoonheid! Alle bloemen zijn mooi, maar de blanke witte lelie is toch bijzonder mooi. Een beeld ook van Gods kinderen, zoals ze kunnen zijn door het wonder van Gods genade. In zichzelf zwart van de zonde! Maar door de stille werking van de dauw toch voor de Heere aangenaam. Zo ontvangen de gelovigen de schoonheid van een bloeiende lelie. In Christus,

Die gezegd heeft: Ik ben de roos van Saron. een lelie der dalen. Ja daar groeien de lelies: in de diepte! Weet je waarin die lelie zo mooi is? In zijn eenvoud en soberheid! Het is geen schoonheid die opdringerig aandoet. Het is geen schoonheid die bewondering zoekt, want zij bloeien in het verborgen. Nee. het gaat om de innerlijke schoonheid van het hart, die van binnenuit groeit en zich daarna over heel het leven uitbreidt. En als je goed kijkt, zie je in de lelie een rood hart. Een hart dat leeft vanuit de offerande van Jezus Christus. Zijn bloed gaat stromen in ons hart. We gaan leven uit Zijn borgwerk. En de bloesems van geloof, hoop en liefde breken open. De genade van de Geest heiligt zo de levenswandel van Gods kinderen. dat het lelijke van de zonde wordt verdrongen door de schoonheid van de vruchten der genade. Hij zal bloeien als een lelie!

Duidt het beeld van de lelie op de schoonheid en de levenskracht van het nieuwe Israël, het volgende beeld van de Libanon met zijn machtige cederbomen, die breed en diep hun wortels inslaan in de aarde, wijst op de bestendigheid en de sterkte ervan. De lelie is immers wel schoon, maar verwelkelijk. Vandaar deze aanvulling: de kracht en de vastheid van de Libanon. O. zegje wellicht zuchtend, is dat nu het beeld van de gelovige?

Dan hoor ik daar vast niet bij. want ik ben zo onstandvastig!

Soms als een riet heen en weev bewogen. Ja, maar het kleingeloof moet groeien!

Geoefend worden! Zijn wortels steeds vaster inslaan in de vaste rots van Christus' verdiensten. Door een voortdurende wandel met God, zullen de wortels van het geloof zich steeds vaster hechten aan Hem. En zijn scheuten zullen zich uitspreiden. De wortels van de ceder groeien naar beneden en de 'scheuten' (loten) breiden zich uit tot grote takken: en beeld voor de uitbreiding van het eens met kinderloosheid getroffen (9:12-14). maar nu vernieuwde Israël.

De nieuwe glans en heerlijkheid van Israël zullen zijn als die van de altijd zilvergroene en eindeloos vruchtdragende olijfboom. Dat is de heerlijkheid van de olijfboom: ijn grote vruchtbaarheid. De levenswandel, waar een getuigenis van uitgaat. Geloof zonder vruchten is een dood geloof. Welke vruchten? De vruchten van de dauw des Geestes, zoals je die vindt in Galaten 5:22! Toets jezelf daar eens aan! En hij zal een reuk hebben als de Libanon.

Dat wil zeggen de geur van het cederhars en de verschillende geurige struiken en kruiden, waarvan degene die door het gebergte trekt, volop kan genieten. Begrijp je deze beeldspraak? Het gaat om de geur van de genade, de reuk van Christus, die het leven van Gods kinderen doortrekt. Niet de pestwalm van de zonde, waar we van nature naar stinken, maar de geur van Gods eigen werk!

De vreugde van het nieuwe leven wordt in vers 8 omschreven als een 'zitten onder de schaduw' van die boom, die beschutting geeft tegen de hitte van de dag. Dit beeld wijst ook op de weldadige vrede en veiligheid, die Israël zou ontvangen na zijn terugkeer uit de woestijn van de ballingschap. Ze zullen de gaven van het land Kan aan ontvangen: olijven, koren en wijn. Van die gaven zijn ze tijdens de ballingschap verstoken geweest. Deze gaven van het land zijn hier in de schildering van de komende heilstijd omgebogen tot een beeld van de Israëlieten zelf: ze zullen 'ten leven voortbrengen' als koren en 'bloeien' als de wijnstok. De wijn van de Libanon is nog altijd beroemd.

En daarmee is Israël weer geworden wat het aanvankelijk voor de Heere was: en welige wijnstok (10:1).

Uw vrucht is uit Mij gevonden (vs. 9)

In vers 9 wordt alles nog eens samengevat. De gemeenschap met God is hersteld. En als Efraïm zo weer leven mag uit de gaven van Gods liefde, is de band met de afgoden verbroken. De afgoden zijn dan verleden tijd. Ze staan niet meer tussen God en Zijn volk in. En in plaats van de afgoden, die geen hulp konden bieden, heeft Efraïm alleen nog te maken met de Heere. Die betuigt: Ik heb hem verhoord en zal op hem zien. De Heere hoort als het volk tot Hem roept en Hij ziet in gunst op hen neer.

Dat is de weg van de gemeenschap met God. Is dat ook jouw verlangen? Heere. zonder U kan ik niets doen. Daarin blijkt de echte bekering, dat we de Heere in alles nodig hebben. Ook in het leven van de dankbaarheid. Ja. dan voel je ook beschaamd je lege handen, dat je zelf niets kunt meebrengen. Hij ziet het ook als je het moeilijk hebt in je voortdurende strijd tegen de zonde. Die ene boezemzonde en hoe je er tegen vecht. Hij ziet je worsteling tegen je eigen onvruchtbaarheid. Ik verhoor en zal op u neerzien, zegt God.

Hij is voor Zijn volk een altijd groenende denneboom. Winter en zomer groen! Wij zijn ontrouw, maar Hij blijft getrouw. Tegenover al die heidense bomen, waarmee de Israëlieten zo vaak afgoderij pleegden, noemt de Heere Zichzelf de enige boom, waaruit Israël zijn kracht kan putten en waaraan Efraïm zijn vrucht kan vinden, om zo zijn naam als 'vruchtdragende' met recht te mogen dragen.

Uw vrucht is uit Mij gevonden.

Wat een bevrijding! God Zelf vult onze lege handen met vruchten! Denk nu nog even aan die bergpapoea, waar ik deze bijbelstudie mee begon. Die gevulde hand was een door God gevulde hand. Uit dankbaarheid wordt de vrucht meegebracht in de ontmoeting met God. Daar zorgt de Heere Zelf voor. Door Zijn Heilige Geest. Wij brengen slechts zonde en ongerechtigheid voort, maar de Heere zorgt Zelf voor de vruchten des Geestes: liefde, blijdschap, geloof, lijdzaamheid enz. Hij laat niet varen het werk van Zijn handen. En wie in Hem blijft, die draagt veel vrucht (Joh. 15). Weer het beeld van de wijnstok!

Een vruchteloos leven is een leven zonder de gemeenschap met God. Dan leef je nog buiten Hem. En dat terwijl Hij zo mild en overvloedig geeft. Vooral na Pinksteren. toen de Geest werd uitgestort in volle stromen. Die Geest verheerlijkt Christus. En Christus zegt: uw vrucht is uit Mij gevonden Wat een God! En wat een Geest.
Als de dauw wordt jouw leven al door Hem beheerst . Dan laat Hij je niet alleen met je zonde. Hij wil ook je handen niet leeg laten. maar ze vullen met de overvloed van Zijn genade en de rijke vruchten van het geloof. Maar dan moeten die lege handen wel uitgestrekt worden We moeien ze laten vullen. Dat maakt klein en ootmoedig. En beschaamd over jezelf. Dan kun je met die vruchten ook niet pronken, want ze zijn niet van jezelf. Alle vruchten en groei en bloei is immers te danken aan die God. die voor Israël wil zijn als de dauw.

Wie is wijs? (vs. 10)

Met dit naschrift - en of dit van de profeet zelf is of van iemand anders, dat doet er niet toe - nemen we afscheid van Hosea. de profeet van Gods liefde. Het is een slotvermaning voor het hele boek. De wijze en verstandige wordt opgeroepen om kennis te nemen van de inhoud. De rechtvaardigen richten hun leven in naar de geboden des Heeren. Van de overtreders geldt het tegendeel. Het is blijkbaar met de 'wegen des Heeren' (Zijn geboden) net als met het woord van het kruis: ze zijn beslissend over leven en dood. Wat ben jij: wijs of dwaas? De wijzen zijn de rechtvaardigen. De dwazen zijn de overtreders. Wie ben jij? Hosea heeft in allerlei beelden tot ons gesproken. De ene keer ging het over Gods liefde, de andere keer over Zijn toom. Vaak zijn we bestraft in onze afdwalingen en vermaand om de Heere te dienen. In dat alles klonk toch telkens weer dooide boodschap van genade: Mijn toorn is afgewend. In Christus! Kom. wees wijs en geef je over aan Hem. Die gezegd heeft: wie in Mij gelooft heeft het eeuwige leven.

Vlissingen ds. C. G. Vreugdenhil

Vragen

1. Wat betekent het beeld van de dauw? Welke andere beelden kent de Bijbel voor deze zaak? Welke werking heeft deze dauw
in jouw leven? 

2. Het nieuwe Israël wordt in vers 6 vergeleken met een vruchtbare olijfboom. Dat beeld gebruikt ook Paulus in Rom. II voor
Israël. Welke toekomst beschrijft de apostel daar en hoe moeten we ons dat voorstellen? 

3. Wat betekent in vers 9: „ Uw vrucht is uit Mij gevonden"? Welk beeld gebruikt de Heere Jezus in Joh. 15? Wat is er dan nodig om vruchten te dragen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen