„Bij velen zijn de littekens van rouw, verdriet en gemis nooit meer weggegaan"

„M'n vader was op die zaterdag voor de ramp nog even af wezen rekenen bij de buurman. Hij handelde namelijk in uien. 'l Was noodweer, de regen kletterde en klaterde om het huis. We woonden toentertijd nog bij onze ouders in. Ons huis. I.angeweg 9 in Oude Tonge. was in 1927 gebouwd door Floor Osseweijer. De familie Van Peperstraten woonde op nummer 11. Daar waren juist de jongste dochter Ciska met haar man en twee kleine kinderen op bezoek vanuit Rotterdam.

Vanwege het noodweer konden zij niet meer terug." Aan het woord is de heer Teun van Kempen, bijna vijfenzestig jaar. In 1953 was hij een jongeman van vijfentwintig jaar oud. Als ccn film ziet hij alles nog voorbijgaan, denkend aan die vreselijke nacht van zaterdag op zondag nu 40 jaar geleden (31 januari - 1 februari).

„We werden 's nachts om vijf uur wakker en m'n vader riep: ..Kijk eens. Teus. het heeft gesneeuwd". Hel was natuurlijk geen sneeuw, maar het waren de ganzen, die opgejaagd door het water achter ons huis zwommen. Vader was wel zakelijk van inslag, maar ook een gelovig man. want toen hij de ernst van de situatie inzag, zei hij (och: , .F.r zal ons niets overkomen". Dat was zijn stellige overtuiging. Binnen tien minuten stond het water tot dc bovenste tree van de trap

naar de zolder. Het hoognodige hebben we nog meegenomen naar boven, maar dat was bitter weinig: de portefeuille van m'n vader, de Bijbel en een paar dingetjes die nogal veel waarde hadden. Bij de buren brokkelde steeds meer van het huis af. Ik zag door een gal. dal nog maar kort geleden gemaakt was in verband met dc elektriciteitskabels, dat de logé bij buurman Van Peperstraten probeerde een gedeelte van het dak af te duwen om zich daarop veilig te kunnen stellen. Eerst ging buurman erop. daarna zijn dochter Ciska met de kinderen en tenslotte moest ook dc buurvrouw op hel 'vlot' worden gezet. Maar wat gebeurde er'.' Toen zij instapte, zaklc hel 'vlot' steeds dieper en ze dreigden allemaal le zingen. De buurvrouw raakte te water en buurman wilde haar niet loslaten en zo dreven ze al verder weg in de richting van de dijk. Daar zijn zc de andere dag gevonden.... verdronken.

En de gasten uit Rotterdam? Na veel moeite hebben wc vanuit onze benarde positie kontakt kunnen leggen mei hen. Een keten van dolk en kris (uit Indic) aan lakens geknoopt, werd hun redding. En zo zaten we na uren van inspanning met z'n achten op dc kleine zolder. Het kleine ventje van twee vroeg om warme Ihec. maar wc hadden niets anders dan harde peertjes, die daar lagen te drogen.

Zo goed en zo kwaad als het ging. zijn wc dc nacht doorgekomen, biddend en af en toe een psalm zingend. Voor de logés was het wal moeilijker, want zij waren Rooms opgevoed.

Maandagavond 2 februari zijn we met behulp van rubberboten van zolder gehaald en naar veiliger oorden gebracht. Dat was bij mijn grootmoeder, die op de dijk in Oude Tonge woonde. Daar hebben we de balans opgemaakt van deze verschrikkelijke ramp: van onze familie was alleen een oom van vader omgekomen Cees Fris en verderop aan de Langeweg de vrouw van Willem Faase. Andere families hadden veel grotere verliezen geleden. De uitspraak van vader is bewaarheid geworden. We zijn wonderlijk gespaard, terwijl goede bekenden zo plotseling het tijdelijke met het eeuwige moesten verwisselen. Daarna zijn we geëvacueerd naar het Brabantse. In oktober 1953 zijn we teruggekeerd om het huis weer op te bouwen. En tegen alle verwachtingen in groeiden het andere jaar dc uien weer. Het leven moest weer doorgaan. Al zijn bij velen de littekens van

rouw. verdriet cn gemis nooit meer weggegaan."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen