Mozes of Dathan

Tweeërlei opstand

Meestal noemen wij Korach, Dathan en Abiram in een adem. Toch zijn er in de opstand van hen twee lijnen aan te wijzen.

Korach was een leviet. Hij cn tweehonderd en vijftig anderen waren kennelijk niet tevreden met het ambt van leviet. 'Zoekt gij nu ook het priesterambt? ' Hun opstand richtte zich niet zozeer tegen Mozes, maar tegen Aaron (vers 5-11; 16-19). Zij begeerden, om in onze termen te spreken, ccn hoger kerkelijk ambt.

Dathan en Abiram daarentegen kwamen uit de stam van Ruben. Hun opstand richt zich duidelijk wel tegen Mozes en niet zozeer tegen Aaron (vers 12-15). Hun opstand zouden wij in onze taal een politieke opstand noemen.

Jaloezie

Blijkbaar is het bij Korach en de zijnen vooral jaloezie die hen drijft. ..Deze ganse vergadering, zij allen, zijn heilig, en de Heere is in het midden van hen; waarom dan verheft gijlieden u over de gemeente des (vers 3).

Mozes gaat dan ook op deze jaloezie-redenering in door hen erop tc wijzen dat zc als levieten al erg bevoorrecht zijn boven de andere, gewone Israëlieten (vers 8, 10). Zij mogen samen met dc priesters tot de Heere naderen. Dat is wel een heel bijzonder voorrecht. Waarom staan ze toch naar datgene dat de Heere in het bijzonder aan Aiiron en zijn zonen heeft toegedacht?

Onvrede

Dathan cn Abiram worden daarentegen blijkbaar vooral door onvrede gedreven. Zij verwijten Mozes dat hij hen uit een vruchtbaar land (vers 13a) heeft gehaald met een verschrikkelijk doel (13b). Ze schilderen Mozes af als een bedrieger (14a) en tiran (14b) die zichzelf opgeworpen heeft (13 slot). Hun opstandigheid is wel uiterst bruut: zij weigeren zelfs maar tot Mozes te komen cn met hem te spreken (12 slot en 14 slot).

Gezinnen - medestanders

Het valt op dat de gezinnen van Dathan en Abiram meedoen in de opstand Dit i> bij Korach niet het geval Wel heeft hij tweehonderd en vijftig medestanders onder de levieten Dathan en Abiram hebben kennelijk geen medestanders builen hun gezinnen.

Eerst wordl ook On genoemd, maar later lezen we niet meet van hem. Mogelijk is hij teruggekomen van zijn verkeerde weg door het vermaan van Mozes.

Ingrijpen Gods

De Heere neemt het op voor Mozes en Aaron. Aanvankelijk dreigt de Heere het hele volk te verdelgen (21). Mozes en Aaron tonen dan hun oprechtheid voor de zaak des Heeren en hun liefde tot het volk (22). Dan komt er een kennelijk oordeel Gods over Dathan en Abiram en hun gezinnen en ook Korach persoonlijk. "Zij voeren neder, levend ter helle'. Een allerverschrikkelijkst oordeel.

De Heere maakt op duidelijke wijze zichtbaar dat deze rebellie uit de hel komt. Dat het satanisch is zo tegen Gods gezalfden op te staan. Zij hoeven zichzelf niet tc verdedigen. De Heere staat voor Zijn werk en Zijn ambtsdragers in.

De tweehonderd en vijftig medestanders van Korach werden door vuur gedood. Zo maakt de Heere zichtbaar dat zij zich bezondigden door ten onrechte het reukwerk ter hand te (willen) nemen. Ook het oordeel dat hen treft, is vreselijk. Toch is het onderscheiden van dc straf die Korach. Dathan en Abiram krijgen. Zelfs in het uitvoeren van verschrikkelijke straffen, maakt de Heere enig onderscheid. Opdat de omstanders (en wij) zullen opmerken wat de aard van de zonde was.

Onredelijke rebellie

De motieven voor dc opstand die naar voren gebracht worden, zijn uiterst onredelijk. Vooral die welke Dathan

en Abiram aanvoeren. Egypte noemen ze een land vloeiende van melk en honing (13). Dat er harde slavernij verricht moest worden en dat er kindermoord plaatsvond, zien ze blijkbaar over het hoofd.

Dat ze nog niet aangekomen zijn in het beloofde land, verwijten ze Mozes (14). De waarheid is echter dat het volk de ongeloofsboodschap van de tien verspieders geloofde en niet op de Heere vertrouwde (Numeri 13). Ze stelden Kaleb en Jozua tot leugenaars; ze stelden ten diepste de Heere tot leugenaar. Het is dus vanwege hun eigen zonde en ongeloof dat ze nog niet in het beloofde land zijn. En nu verdraaien ze brutaal de feiten en geven Mozes dc schuld.

De diepste zonde

Hier komt ten diepste de oerzonde van ons mensen naar voren. De mens zoekt de schuld niet bij zichzelf, maar werpt deze op een ander, uiteindelijk op God. Eerst wil de mens niet gehoorzamen.

Daarna wil hij dc schuld van zijn ellende niet aanvaarden. Zo was het bij Adam in het Paradijs. Zo is het hier. Zo is het met ons. Geloof jij dat? Of denk je dat jij wel anders bent? Eerst als Gods Geest ons gaat overtuigen, gaan we onze zonde zien en onze schuld belijden. Van nature buigt een mens nooit voor God. Maar als de Heere Zijn liefde uitstort in het hart dan wordt het anders. Een mens kan zichzelf lang pogen te handhaven tegenover God. maar als de Heere komt. verbreekt Hij de vijandschap en opstand en maakt Hij ccn gewillig volk op de dag van Zijn heirkracht. Dan gaan we door het onderwijs uit Gods wet cn door de inwinnende kracht van dc Heilige Geest schuld eigenen en straf billijken. Dan gaan we ons ook schamen over onze zonde en onszelf als oorzaak zien van alle ellende.

Gods oogappel

Ook het verwijt dat Mozes en Aaron zichzelf opgeworpen zouden hebben als leiders van het volk, is uiterst gemeen. Het was immers de Heere Die Mozes riep (Exodus 3). Daarbij bracht Mozes veel bezwaren naar voren. Maar de Heere riep hem krachtig. En zo is ook Aaron duidelijk door de Heere tot het priesterambt afgezonderd (Leviticus 8). De I Heere neemt het dan ook op voor de door Hemzelf aangestelde ambtsdragers. (Dat blijkt straks nog een keer in de geschiedenis van de bloeiende staf van Aaron in Numeri 17).

De straffen Gods zijn verschrikkelijk. Wie Gods oogappel aanraakt, raakt Hemzelf aan.

Dat is ook voor ons een waarschuwing. Wat kunnen we laatdunkend over onze overheid spreken. En over onze baas of leraar. Soms zelfs over ouders. Toch: het belieft God ons door hun hand te regeren. Gehoorzaamheid en gebed behoren wij voor hen op te brengen.

Onze houding

Het is eveneens een indringende waarschuwing om tegenover de ambten in de kerk geen verkeerde houding aan te nemen. Wij moeten de ambtsdragers met eer en achting tegemoet treden.

Want zij zijn door de Heere tot dit werk geroepen. Zij hebben niet zichzelf opgeworpen.

Verder zien we hier dat wij vooral niet op een onbehoorlijke manier in een ambt mogen willen indringen.

Wanneer de Heere ons er toe roept, mogen we dienen. Maar wanneer wijzelf ons zouden opwerpen, moeten we Gods oordelen vrezen. Hij regeert Zelf Zijn Kerk en verkiest en roept daartoe Zelf ambtsdragers.

Wel draagt dc Heere ook in deze werk op. „Bidt dan de Heere des oogstcs dat Hij arbeiders in Zijn oogst uitstote" (Mattheus 9:38). „Zijt e uw voorgangers gehoorzaam, en zijt hun onderdanig; want zij waken voor uw zielen als die rekenschap geven zullen; gd er " opdat zij dat doen mogen vreugde en niet al want dat is u niet nut" met zuchtende, (Hebreen 13:17). „Broeders, bidt voor ons. opdat het Woord des Heeren Zijn loop hebbe" (2 Thessaloniscnsen 3:1).

Capelle aan den IJssel ds. P. Mulder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen