TIMO

door G. W. van Braak-van Vliet

Mei duim en wijsvinger haall hij voorzichtig het eindje sigaar uit zijn mond. Hij bekijkt hel nauwkeurig. Zijn ogen beginnen te glimmen. Hij voelt in de zak van zijn grote grijze jas. Er komt een luciferdoosje uit. Hij duwt het open en haalt er één lucifer uit. Dan draait hij zich om en gaat dicht bij de muur staan. Hij strijkt dc lucifer aan. Beschermend houdt hij zijn ene hand om hel vlammetje, buigt zi jn hoofd nog dieper voorover en steekt het eindje sigaar aan. Langzaam gaat hij rechtop staan. Hij zuigt en trekt aan het sigaartje. Een dikke rookwolk verdwijnt in de lucht. Hi j knikt een paar keer en bekijkt nog één keer zijn sigaar voordat hij wegwandelt. Daar gaat hi j, een kleine man in een grote gri jze jas. Dc zwarte sjaal hoog om zijn hals gebonden. Zijn grijze haren wapperend in de koude wind. Maar zijn ogen glimmen en zi jn gezicht lacht. Zo is hij, Timo, dc man die nergens woont.

„Kom Paul. rennen!" Met een vaart schiet Jelle een steeg in. Zo snel, dat Paul die vlak achter hem loopt, de steeg al voorbij is voordat hij in de gaten heeft dal Jelle verdwenen is.

„Paul, Paultje, hierheen!" Die schreeuw van Jelle doel Paul omdraaien en ook de steeg ingaan. Jelle is al een eind verder als Paul hem hijgend inhaalt. „Waarom....", hijgt Paul naast Jelle. „Dit is korter. En ik moet om vijf uur ihuis zijn, anders mag ik oom Reier niet meer helpen." Jelle hi jgt net zo hard als Paul. Als ze de steeg uitkomen, rijdt nel lijn 24 de straat in. Jelle wijst: „We nemen dc tram."

Met één run zijn ze bij de halte. Piepend koml de tram tot stilstand. De jongens wippen naar binnen, laten hun kaart zien en zoeken een plaatsje, 't Is maar voor twee haltes. Net genoeg om even uit te rusten. „Kijk", zegt Paul, terwijl hij naar buiten wijst, „daar heb je Timo." De kleine man loopl net de hoek van de Smidsgracht om. Hij staal even stil om de sigaar uit zijn mond te nemen.

„Heb jij hem wel eens zonder sigaar gezien? ", vraagt Paul. „Nee, nooit!", antwoordt Jelle. die al is gaan staan omdat ze eruit moeten. Als ze uitgestapt zi jn, is Timo vergeten want Jelle heeft nog drie minuten om thuis te komen. „Tot morgen!", roept hij en dan gaal hij er snel vandoor. Paul heeft niet zo'n haast. Zijn moeder kijkt niet zo nauw en hij moet toch een andere kant op. Uil zijn zak haalt hij een dropje. Nog over van oom Reier. Ze hebben weer veel gedaan vanmiddag, 't Was leuk in de drogisterij van oom Reier. Hij verkoopt er van alles: drop natuurlijk en allerlei soorten thee, zalf cn pilletjes, zeep., .. En clan moet Paul weer lachen. Liet Jelle daar een hele doos zeep vallen die hij uit het magazijn moest halen. Hij graai en, voordat oom Reier het zag. 't Is hem loch gelukt. Alleen zat het niet zo netjes meer in de doos. Maar ze moesten er een mooie siapel van maken in de hoek van de winkel. Toen was alles weer netjes.

Hé, pa is al thuis. Paul ziet hun auto staan voor de flat waar hi j woont. Nu begint hi j ook tc rennen. Hi j gaal de flat binnen en neemt snel de trappen naar vier hoog. Dal betekent acht trappen van acht treden. Maar af en toe slaat hij een treetje over. Het is jammer dat cr geen lift is. Maar daarvoor is dc flat niet hoog genoeg cn le oud.

Boven gekomen timmert hij op de deur. Een beetje verschrikt doet zijn moeder de deur open. „Dat kan wel wat rustiger, dacht ik", bromt ze tegen haar zoon.

„Ja", zegt Paul. terwijl hij zijn jas op de kapstok gooit. Gelijk loopl hij door naar de kamer. „Fijn dat u zo vroeg bent!", zegt hij tegen zijn vader.

„Hallo Paul", groei vader, „ik moest wat wegbrengen in dc buurt. Toen vond ik het dc moeite niet meer om naar kantoor le gaan, vandaar."

„Dan kunnen wc hel spellet je schaken van gisteren afmaken." En zonder op antwoord te wachten. haalt Paul voorzichtig het schaakbord van de kast. Er staan nog heel wat stukken op. Het spel is nog niet uit. Hij zet het bord op het tafeltje naast de stoel van vader.

„'t Is dat ik het zal winnen, anders bleef ik lekker achter de krant."

Paul kijkt eens naar de zwarte stukken van vader en dan naar zijn eigen witte stukken. „Dat kunt u helemaal niet weten of u zult winnen", zegt hij een beetje verontwaardigd. Vader grinnik) alleen maar. Paul mag de eerste zet doen. En dan hoor je een hele poos niets meer. Alleen moeder die de tafel koml dekken. En zij is ook de eerste die weer praat: .Aan tafel, mannen. Het eten is klaar." Maar Paul wil nog eén zet doen. Hij schuift zijn loper vooruit.

„Mat", roept hij. En zowaar, vader kan geen kant meer op met zijn koning. „Gefeliciteerd!", zegt vader.

Na het bidden vertelt Paul het verhaal van de zeepdoos in de drogisteri j van oom Reier. „En morgen mogen we weer helpen."

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen