Laten we er met elkaar de schouders onder zetten

Het gaat om de volgende stafleden: Piet de jong (44) uit Sliedrecht leidde vijf kampen in het binnenland waarvan in het afgelopen seizoen het +16 kamp in Losser, jan van de Hoef (49) leidde zes kampen in het buitenland waarvan in 1995 het +19 kamp in Valbella (Zwitserland). Nelleke van der Marei (37) heeft reeds negen kampen geleid waarvan twee in 1995, namelijk naar Yvoir (België +1 7) en naar Elbigenalp (Oostenrijk +19). Anita Bakker (22) leidde twee - 16 kampen waarvan in 1995 het jongenskamp in Haamstede. Corine Hak (21) leidde afgelopen zomer haar eerste kamp en wel het meisjeskamp in Riethoven .

Een kamp leiden is boeiend, wordt vaak gezegd. Maar wat maakt het zo boeiend om een kamp te leiden?

Alle vijf geinterviewde stafleden geven aan dat ze het leuk en boeiend vinden om met jonge mensen om te gaan. Dat is wel het belangrijkste. Als je het niet fijn vindt om met jonge mensen om te gaan, kun je maar beter niet aan een zomerkamp beginnen. En verder? Piet: "Het is plezierig om hen een zo fijn mogelijke week te geven. Het met elkaar bezig zijn rondom de Bijbel, elkaar ontmoeten rond de zorgen en de vragen die er leven bij jongeren. Ze hebben het in deze maatschappij niet makkelijk, daarom is het heel fijn om met hen na te denken over allerlei dingen”.

Anita geeft aan dat ze zelf ook altijd graag meteen "Daniël kamp" is meegeweest. "Ik weet hoe fijn het kan zijn. Graag wil ik ook iets terug doen”.

jan: “Als staflid mag je in de omgang met jongeren richting geven". Nelleke: "jongeren ontdekken op kamp nog al eens eigenschappen van zichzelf die ze nooit eerder opgemerkt hebben. Ik vind het mooi en boeiend om dat te zien." Corine voegt daaraan toe: "Naast de omgang met jongeren is een zomerkamp boeiend en leerzaam omdat je als staf moet samenwerken om de klus te klaren.”

Veel mensen zien tegen het leiden van een kamp op. "Ben ik wel geschikt? " vragen ze zich af. Daarom de vraag aan jullie: wanneer kun je een kamp gaan leiden; waaraan moet je voor jezelf "voldoen"?

Anita: "Je moet heel zeker zijn van waar je voor staat. Je moet bijvoorbeeld achter de bijbelstudies staan en goed voorbereid zijn. je moet nagedacht hebben over antwoorden die jongeren van je vragen.”

Piet: "Als je je bewust wordt van de verantwoordelijkheden die je draagt en de moeilijkheden die je tegenkomt, dan rijst de vraag: wie kan dat doen? Kampwerk kan daarom alleen als je je in alles, zowel in de voorbereiding als in de uitvoering je afhankelijk weet van de Heere. Als belangrijke eigenschappen voor het leiden van een kamp zou ik willen noemen: organisatie-talent, maar vooral ook liefde voor jongeren en weten wie ze zijn en wat er onder hen leeft. Als persoonlijke noot: ik kook graag en dat is dan ook mijn taak op kamp; met andere woorden: het is heel leuk om met de dingen die je zelf graag doet, iets voor de jongeren te kunnen doen.”

Jan: ”Je moet weten dat je, met bepaalde eigenschappen die je hebt, dienstbaar kunt zijn op een kamp. Ik denk aan organisatie-talent, natuurlijk leiderschap en dergelijke. Je werkt echter in een team, dus één lid van het team hoeft niet alle eigen-schappen die nodig zijn voor het leiden van een kamp te bezitten." Nelleke onderstreept dat ook: "Je werkt als team, en je moet dus bereid zijn om in zo'n team, en niet op eigen titel, te werken. Omdat een kamp veel van je vergt, zul je bovendien bereid moeten zijn om veel tijd in de voorbereiding te steken."

Corine: “Ik denk dat het belangrijk is datje enthousiasme uitstraalt, maar ook leiding durft te geven. Je moet wel oppassen voor krampachtigheid. Doe je niet anders voor als je bent, blijf jezelf, jongeren hebben behoefte aan echtheid.”

Dat opzien tegen een kamp is niet helemaal onterecht. Wat kan moeilijk zijn in het leiden van een kamp. Waar zie je tegenop?

Anita en Corine geven aan op te zien tegen het leiden van de bezinning bij avondsluitingen en bijbelstudie.

De verantwoordelijkheid die je daarmee op je laadt, weegt zwaar.

“Maar”, zegt Corine daarbij, "laat het op dit punt niet afspringen als je je afvraagt of je een kamp wilt gaan leiden. Ik heb veel begrip ervaren bij zowel deelnemers als de andere stafleden, wanneer ze merken datje daar erg tegenop ziet.”

Anita ziet ook op tegen zo'n eerste dag: "Je vraagt je steeds af: wat voor

deelnemers zijn het, hoe is de groep en hoe krijg je de groep bij elkaar." Piet: "Moeilijk vind ik het op een juiste wijze omgaan met problemen in het kamp. Hoe los je dat op en dan wel zo dat het naar ieders tevredenheid is.”

Gezellig

Ons kamp in Riethoven was echt heel gezellig, je had kontakt met iedereeen. De staf deed overal leuk aan mee. Ik vond het fijn dat niemand werd buitengesloten. De leukste herinnering aan het kamp vind ik de gezellige avonden met z'n allen bij elkaar.

Annelies de Bode, H.l. Ambacht

Zowel Piet als jan vinden het moeilijk om goed om te gaan met jongeren die problemen hebben.

Piet: "Deelnemers met problemen kunnen zich soms wel aan je vastklampen. En dan vragen ze aan je om hun problematiek te helpen oplossen. Soms kunnen daar langdurige kontakten uit ontstaan (door bezoekjes of door telefoongesprekken). Dan moet je voor jezelf weten waar je aan begint en de grens bepalen van wat wel en niet kan." jan en Anita zien ook op tegen onverwachte zaken die zich voor kunnen doen, bijvoorbeeld ziekten of ongelukken.

Anita: "Als je daaraan denkt, voel je pas goed wat een enorme verantwoordelijkheid je draagt." Corine: "Dat gevoel kan je echt overvallen als je zo'n heel lint van jongeren voor je ziet fietsen; er hoeft maar iets mis te gaan of er gebeuren ongelukken."

Nelleke voert een ander moeilijk punt bij het leiden van kampen aan:

“Er kan ongewild een sfeer ontstaan, ook in de bezinning, die ongrijpbaar is en waardoor bepaalde zaken overgeaccentueerd worden. Als staf moetje daarin ook stuur geven.

Probeer dan ook een goed evenwicht tussen bezinning en ontspanning te houden, je moet zorgen dat ze vanuit Gods Woord een boodschap meekrijgen die hen thuis ook nog aanspreekt en die dus niet behoorde bij de "sfeer"van het kamp.”

Een kamp leiden kost veel van jezelf. Het vraagt een houding van dienstbaarheid van een staflid. Maar het is ook niet alleen geven. Wat krijg je ervoor "terug"?

Alle stafleden noemen de vriendschap en kameraadschap die je van jongeren krijgt, de grootste waardering. Ook de saamhorigheid en het plezier dat je met elkaar hebt, wordt genoemd.

“Als ik zie dat de jongeren genieten van de dingen die jij voor ze georganiseerd hebt, dan vind ik dat de grootste waardering", zegt Corine, "Daarnaast leer je zelf heel veel op een kamp en ervaar je dat leidingge-

Echt een eenheid

In het Oostenrijkse plaatsje Elbigenalp waren we met twee jBGG-groepen. Eén sportieve en één 'variatiegroep' die gezamenlijk drie huisjes belegerde.

Overdag ging iedere groep zijns weegs, maar 's avonds zaten we gezellig bij elkaar de dag te evalueren. Die kombinatie beviel ons allen prima, ook de vernieuwde opzet pakte goed uit; iedereen had inspraak in het programma.

De staf had het behoorlijk druk doordat ze maar met z'n tweeën voor één groep waren. Gelukkig konden ze goed met elkaar overweg en hadden ze alles onder controle. We konden ook voor een goed gesprek bij ze terecht en dat werd door iedereen gewaardeerd.

Eén van de mooiste ervaringen was de eenheid en de gezelligheid in de groep ook ten opzichte van de andere groep. Bovendien zie ik het als een voorrecht om samen met jongeren van je eigen richting op vakantie te gaan. Het was geweldig.

Jaco Mauritz, Kamerik

Aktief

Ons kamp in Haamstede was heel leuk. Er waren veel aktiviteiten. Ikzelf vond alleen het bezoek aan een museum saai. De staf deed aktief met alles mee, hoewel de één wel aktiever was dan de ander. Ik vond het ook fijn dat je bij de staf terecht kon als je wilde praten. Dat heb ik dan ook gedaan.

De laatste avond was echt een hoogtepunt. Er werd veel georganiseerd door de staf en door de deelnemers. Heel leuk.

Willem Verwey, Berkenwoude

ven aan een groep jongeren ook voor jezelf heel persoonsvormend is.”

Nelleke: "Met name de bezinning is voor jezelf ook heel verrijkend. Je bent er op kamp toch weer anders mee bezig dan thuis.”

Piet en Jan zijn veertigers, maar ervaren dat het leeftijdsverschil geen probleem hoeft te zijn. Piet: "Een deelnemer zei eens tegen me, na afloop van een kamp: Toen ik je vorige week op het station zag dacht ik: wat een ouwe kampleider. Maar nu kan ik zeggen: je lijkt wel oud, maar dat ben je niet, dat is op ons kamp wel duidelijk geworden.' Kijk dat noem ik nu waardering.”

Anita vindt het moeilijk om precies aan te geven wat je terugkrijgt: "je moet dat zelf ervaren op kamp, het laat zich moeilijk onder woorden brengen.”

Je doet op een kamp een veelheid aan ervaringen op. Kunnen jullie eens een hoogtepunt noemen dat je ervaren hebt in het leiden van een kamp?

Jan: "Ik heb een keer een kamp geleid dat eigenlijk één groot hoogtepunt was: geen problemen, een groep die erg sociaal voelend en behulpzaam naar elkaar toe was. Een ander hoogtepunt was dat ik in een persoonlijk gesprek mocht wijzen op Kies dan heden die gij dienen zult en dat ik later uit kontakten op mocht merken dat dat gesprek gezegend was”.

Ook Piet heeft mogen ervaren dat de Heere werkt ook .loor middel van het kampwerk: "Dan denk ik aan die jongen die me opbelde om te vertellen hoe hij door de Heere in het hart gegrepen was tijdens het zomerkamp.”

Anita en Corine vinden het moeilijk één hoogtepunt aan te geven. "Zo'n week is gewoon in z'n geheel erg fijn, vooral als je merkt dat ook jongeren die eerst niet zoveel zin in kamp hadden het goed naar hun zin hebben.”

Nelleke beschouwt het als een hoogtepunt wanneer deelnemers zo'n vertrouwen in je stellen dat ze uit hun persoonlijk leven vertellen, "je mag dan een klankbord zijn." Verder vindt ze een hoogtepunt als het samenwerken van stafleden uitgroeit tot het samenwerken van vrienden. Piet merkt tenslotte nog op: "Laten we het jeugdwerk toch waarderen. Jongeren vinden elkaar in het jeugdwerk. Kunnen daar serieus zijn èn zich ontspannen. Veel jongeren hebben geen huis waar "Welkom thuis" op staat en wat kan het jeugdwerk dan veel betekenen. Laten we daar om met elkaar de schouders eronder zetten.”

En Anita wil nog doorgeven: "Ik hoor nog weieens van mensen die er tegenop zien om een kamp te gaan leiden, omdat ze zich nog te jong

Geen wanklank gehoord

Ik ben de afgelopen zomer in Losser geweest. Met twintig jongeren van het kamp Texel van vorig jaar heb ik me voor dit kamp opgegeven om weer met dezelfde staf mee te kunnen. Hoe het was? Te gek! Er is geen wanklank gehoord. De staf stond echt naast ons. Deed in alles leuk mee en had toch gezag, je kon ook heel fijn met ze praten. Heel leuk vond ik ook dat het gelukt was met zo veel van vorig jaar ons weer samen op te geven. Het is echt een vriendenklub geworden.

Henk-jan Broekhoff, Woerden

voelen. Dat is echt niet nodig. Het is fijn om te doen. Je bent een voorbeeld voor de jongeren. Dat is enerzijds moeilijk, maar anderzijds ook een uitdaging. Ik hoop in ieder geval nog vele jaren mee te mogen doen.”

Bedankt voor de medewerking en graag tot ziens ergens o een zomerkamp. We hopen dat dit gesprek een stimulans voor anderen mag zijn om zich aan te melden voort het leiden van een kamp.

Namens de kommissie Zomerkampen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen