De dolle stier

„Wat moeten we doen opa? ", vraagt Hans, als de auto vertrokken is.

„We gaan naar de schuur", beslist opa. „Komen jullie maar eens mee. Eerst zal ik een dikke stok zoeken voor allebei."

Ze gaan achter de schuur kijken.

Daar ligt een stapel hout. Opa zoekt voor Hans en Anke een stevige stok uit. „Zo", zegt hij, „met deze stok moeten jullie mij goed helpen. In de schuur zijn kalveren. Die zitten nu in een klein hok. Maar ze zijn zo hard gegroeid. Ze moeten nu in de grote stal. Ik doe een touw om hun kop en breng ze daar. Maar soms willen ze niet lopen. Dan moeten jullie met die stok een tikje geven op hun achterste. Durven jullie dat wel? " „Natuurlijk", zegt Hans dapper en Anke knikt heel ernstig: „Ja!" „Kom mee", zegt opa.

Ze lopen naar de grote zwarte schuurdeur toe. Maar hé, wat raar, opa doet die grote deur niet open. Er zit een klein deurtje in die grote zwarte deur. Het lijkt wel een gat in die grote deur. Opa neemt een hoge stap, bukt en gaat de schuur in.

„ Kom maar binnen, " zegt hij. „Dit deurtje noem je het klinket. Daar kun je heel snel door naar binnen in de schuur. Anders moet ik deze hoge, grote deuren opendoen."

De kinderen kijken verbaasd als ze naar binnen stappen.

In de schuur is het een beetje donker en griezelig. Er hangen overal spinnewebben en er ligt een grote berg aardappelen.

Opeens is opa verdwenen.

„Wacht even", roept hij, „ik haal een stiertje."

Hans en Anke wachten. Hu! Nu opa er niet bij is, is alles opeens veel enger.

„Opa komt u zo? ", roept Anke. „jaaahl", roept opa. „Wacht, hij wil niet!"

Ze horen gebonk en gestommel in het hok waar opa naar binnen is gegaan.

„Ik zet het kleine deurtje een eindje open", zegt Hans, „het is hier zo donker."

Hij opent het klinket. Door de kier komt een streep licht van buiten. „Daar komt ie, let op!", roept opa. Opeens staat opa vlakbij hen en achter hem... een kalf. Het kalf schudt met zijn kop. Het wil los van dat nare touw.

„Kom Jillesl", roept opa. Het kalf blijft stokstijf staan.

„Geef hem een tik!", roept opa. Dapper stapt Hans op de stier af. Hij loopt tot vlak achter hem, dan tilt hij de stok hoog op en slaat... Het beest schrikt zich wild, zijn ogen draaien rollend rond... Opeens daar... een streep licht... hij ruikt buitenlucht.... Zijn kop schiet omhoog, het touw glipt uit opa's hand en de stier springt op Anke af, die bij het deurtje staat.

„Help", roept Anke bang. Ze wil snel opzij, en valt in de aardappelberg.

De stier is niet bang van dat roepende kind. Hij ziet het half-open deurtje. Zijn kop gaat tussen de kier. Het deurtje gaat verder open... Hij neemt een sprong en... weg is hij.

„Houdt em!", roept opa. Maar er is geen houden aan. De stier rent al over het erf. Opa springt erachteraan, ook door het deurtje. Anke en Hans staan elkaar geschrokken aan te kijken.

„Gauw, we moeten helpen!", zegt Hans. „We moeten de stier snel pakken. Ik sla hem met mijn stok." „Ik durf niet", bibbert Anke.

Hans verdwijnt naar buiten. Dan moet Anke ook wel mee. Buiten zien ze opa dwars door de wei rennen en ginds ver bij de weg loopt de stier op het fietspad.

„Kom mee", zegt Hans, „we moeten er achter aan."

Ze lopen zo hard ze kunnen door de wei. Opa loopt al over de weg en de stier zien ze nergens. Als ze achterin de wei lopen, hijgt Hans verbaasd: „Hh, hoe komt opa daar op de weg? "

Ze staan voor een brede sloot.

„Zou de stier daar over gesprongen zijn en opa ook? "

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen