Lijdzaamheid

Als je een beetje thuis bent in de Bijbel (en daar ga ik van uit!) weet je dat het woord lijdzaamheid in de Statenvertaling dikwijls voorkomt. Om maar één tekst te noemen: Laat ons met lijdzaamheid lopen de loopbaan, die ons voorgesteld is" (Hebreeën 12:1).

Maar al is het woord ons vertrouwd, daarom kennen we de juiste betekenis nog niet. Vooral omdat in de loop van de jaren de betekenis van woorden kan veranderen. Zo heeft ook lijdzaamheid in ons spraakgebruik een andere inhoud gekregen.

Het Griekse woord hupomonè betekent letterlijk vertaald: er onder blijven; er onder blijven staan. We mogen het ook vertalen met standvastigheid of volharding.

Dit kernwoord heeft een passieve en een actieve kant!

Lijdzaamheid heeft dus niets te maken met een doffe berusting. Het is geen stoïcijnse onaandoenlijkheid. Het is iets totaal anders als lijdelijkheid.

Maar evenmin betekent het een helden-ideaal, zoals de oude Grieken kenden. Een volhouden in eigen geestkracht. Zo van: kop op; volhouden! Hupomonè is vrucht van Gods genade. Het komt alleen voort uit een waar zaligmakend geloof. Het geloof, dat in de wedergeboorte wordt geplant in je hart en met Christus verbindt.

Ook lijdzaamheid en volharding komen uit de geloofsgemeenschap met de Heere jezus. Alleen in Hem, de Voleinder des geloofs, is een kind van God tot volharding in staat. Alles daarbuiten valt af! „Hoe feller de zon brandt, des te krachtiger voedt de wijnstok de ranken met zijn sappen en des te rijker wordt de vrucht" (F. J. Pop).

Duidelijk komt dat uit in een belangrijke tekst over dit woord, namelijk Lukas 8:15 „En dat in de goede aarde valt, zijn dezen die het Woord gehoord hebbende, hetzelve in een eerlijk en goed hart bewaren en in volstandigheid (hupomonè) vruchten voortbrengen". Deze kostbare genade blinkt vooral in dagen van verdrukking, vervolging en tegenslagen. Denk nog maar eens aan de oorspronkelijke betekenis: et er onder uithouden! Dat roept de gedachte op van druk, tegenstand en aanvechting. Vele tégenkrachten in het genadeleven!

Ik las ergens een voorbeeld uit de oosterse natuur. Het schijnt gewoonte te zijn geweest om iets heel zwaars in de kruin van een jonge palmboom te leggen. je zou zeggen, dat is dwaasheid, dat kan de groei alleen maar belemmeren. Maar juist onder die druk groeit de boom krachtig naar boven! Dat bedoelt de apostel Paulus als hij zegt: Dat de verdrukking hupomonè werkt" (Romeinen 5:3-4).

In een aantal teksten valt de volle nadruk op het aanvaarden, verduren of dulden van het lijden. „Maar indien gij verdraagt, als gij wel doet en daarover lijdt, dat is genade bij God" (1 Petrus 2:20). Dit is geen troosteloze bezigheid, juist op de weg van de volharding, van het verdragen in lijdzaamheid wordt de echte troost ervaren. „Indien wij verdragen, wij zullen ook met Hem heersen" (2 Timotheüs 2:12).

Zo krijgt ook de gemeente van Filadelfia van de verhoogde Christus een bemoedigende belofte te horen: Omdat gij het Woord Mijner lijdzaamheid bewaard hebt, zo zal Ik ook u bewaren uit de ure der verzoeking, die over de gehele wereld komen zal" (Openbaring 3:10). Letterlijk staat er: mdat gij Mijn Woord tot volharding bewaard hebt, zo zal Ik ook u bewaren. Die volharden worden dus bewaard. Dat is de heilige garantie, die Christus Zijn kinderen geeft in het strijdperk van dit leven.

Maar juist deze belofte moet een kind van God aansporen tot een afhankelijk en aanhankelijk leven. Een aansporing om bescherming en bewaring bij de Heere te zoeken. „Doch zo ver is het vandaar, dat deze verzekerdheid der volharding de ware gelovigen hovaar-• dig en vleselijk-zorgeloos zou maken, dat zij daarentegen een ware wortel is van nederigheid, kinderlijke vreze, ware godzaligheid, lijdzaamheid in alle strijd, vurige gebeden, standvastigheid in het kruis en in de belijdenis der waarheid, mitsgaders een vaste blijdschap in God" (Dordtse Leerregels V, 12). Lees deze woorden van onze godvrezende vaderen nog maar een keer! Lijdzaamheid is ook een 'lankmoedig verwachten' van Zijn wederkomst. Er gaan verschrikkelijke dingen gebeuren! „En vele valse profeten zullen opstaan en zullen er velen verleiden. En omdat de ongerechtigheid vermenigvuldigd zal worden, zo zal de liefde van velen verkouden" (Mattheüs 24:11 - 12). Maar...! Vers 13 „Maar wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden".

Wat zijn we arm zonder deze genade! Rampzalig! Mensen zonder God zijn mensen zonder enige hoop. Ze zoeken allerlei ontspanning en uitspatting om die toestand van hopeloosheid te verdrijven. Het lukt ze niet. Velen houden het niet meer vol. Men 'ziet het niet meer zitten' in deze wereld.

Zalig ben je, als je deze hupomonè door Gods genade mag kennen en beoefenen. Dan kan een zee van ramp met haar golven slaan, maar zul je niet bezwijken.

Versta je ook... lijdzaamheid/volharding? Dat is een heilgeheim! „Hij geeft den moede kracht en Hij vermenigvuldigt de sterkte dien, die geen krachten heeft. De jongen zullen moede en mat worden en de jongelingen zullen gewisselijk vallen; maar die de HEERE verwachten, zullen de kracht vernieuwen; zij zullen opvaren met vleugelen, gelijk de arenden, zij zullen lopen en niet moede worden, zij zullen wandelen en niet mat worden" (Jesaja 40:29-31).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen