Blij met de kerk
Vraaggesprek met evangelist C. van Drunen
„In de consistorie willen we door de week een inloophuis maken. We hopen dat de drempel om naar de zondagse diensten te komen zo lager wordt. Ook krijgen we nu een eigen ruimte voor de bijbelstudies. En we kunnen beginnen met het kinderevangelisatiewerk." Evangelist C. van Drunen is blij met de kerk, die het deputaatschap voor de Evangelisatie in Emmen heeft aangekocht. Het gebouw is van de Unie-Baptisten geweest, die nu voor twee wijkgemeenten samen één grote kerk bouwen. Er zijn 250 zitplaatsen in. „Dat zijn er veel te veel voor ons kleine groepje, maar het is voor de uitbouw van het werk zo belangrijk een eigen ruimte te hebben'', zegt Van Drunen.
Cornelis van Drunen, geboren 16 maart 1958, is afkomstig uit Ridderkerk. Hij was vroeger timmerman en is nu in Emmen werkzaam als evangelist. Het gezin Van Drunen is daar in het begin van 1994 komen wonen; het was een grote overgang, maar de familie is inmiddels al goed ingeburgerd. Ze wonen in een stille straat, dichtbij het bos. Ik ben er (met een seniorenkaart!) per trein heengegaan. Reken erop dat je dan een tijd onderweg bent! Het was fijn de familie Van Drunen te ontmoeten en de kerk te bekijken. Het is een knus gebouwtje tussen het groen in een rustige wijk. Ik kan goed begrijpen dat de mensen van de evangelisatie in Emmen er ook heel blij mee zijn. Het stekje daar mag wortel schieten!
Wanneer is het werk hier begonnen?
In 1988 was het zo ver. Toen heeft evangelist A. Vermeij, die nu dominee is in Zwijndrecht, de eerste samenkomst in Emmen gehouden. Dat was in de Johan Frisoschool aan de Zuidlaarderbrink.
Waarom werd er juist in Emmen een post geopend?
Daar had ds. D. Hakkenberg werkzaamheden mee. Hij stond toen in Groningen en was begaan met zovelen die hier in zuid-oost Drente zonder God leven. Door de actie 'Zaait aan alle wateren', die in 1987 door de Jeugdbond werd gehouden, kwam er ook financiële steun voor.
Was er belangstelling voor de samenkomsten?
In het begin kwamen er nog geen tien mensen. Later werden het er ongeveer dertig. En zo groot is ook nu nog de vaste kern.
U was in zes jaar tijd de derde evangelist in Emmen. Hoe kwam dat zo?
Ds. Vermeij werd in 1990 door het curatorium toegelaten tot de Theologische School.
Daarna werden er vanuit de gemeente Hoogeveen leesdiensten gehouden.
In 1992 kwam Van den Boogert. Die bleef hier twee jaar.
Toen werd hij 'overgeplaatst' naar Alkmaar, omdat Versteeg naar Tilburg ging.
En zo ben ik hier in 1994 gekomen.
Wilde u altijd al evangelist worden?
Helemaal niet. Ik ben een mens die nooit naar God gezocht heeft. In m'n jonge jaren was ik iemand die liever in de zonde leefde, dan dat ik voor God zou buigen. Toen ik 24 was, heeft de Heere mij opgezocht. Ik zag dat ik zo niet kon leven en sterven. Maar een mens geeft zich zomaar niet gewonnen. Toch heb ik de wapens van tegenstand mogen inleveren.
Als de Heere je de ogen opent, zie je de afstand tussen God en je ziel. En dan ga je ook de nood van je medemens zien, die ook moet sterven en God ontmoeten. Zo kreeg ik werkzaamheden om anderen Zijn Woord te brengen.
Toch heeft het nog tien jaar geduurd voor u door het deputaatschap als evangelist bent aangenomen?
Ja, het is door de onmogelijkheid heengegaan. Als ik op mezelf zag, kon het nooit. Maar de Heere komt op Zijn Woord terug. Buiten alle menselijke berekeningen mag ik hier nu evangelisatiewerk verrichten.
Wat is Emmen voor een plaats?
Emmen is ontstaan uit veertien dorpen. Het telt 94.000 inwoners. Er wonen nogal wat aanhangers van allerlei sekten en stromingen. Zelfs het hoofdkantoor van de Jehovah's Getuigen staat hier. Er zijn ook verschillende kerken, maar de meeste mensen hier weten van God noch Zijn gebod. In zuid-oost Drente staan ze wantrouwend tegenover het christelijk geloof. Soms kun je gewoon merken dat er een soort agressie tegen is.
Hoe ging het in het begin met uw werk?
Na een half jaar vooropleiding mocht ik op 6 februari 1994 voor het eerst in een samenkomst voorgaan. Dat was heel wat, want ik had nog nooit een woord in het openbaar gesproken. Maar de Heere heeft geholpen! Het eerste jaar heb ik de catechismuspreken gelezen. Nu spreek ik zelf over de zondag die aan de beurt is. Ik mag in het spreken en werken ervaren dat de Heere is wonderlijk van raad en groot van daad.
Waar werden de diensten tot dusver gehouden?
In wijkcentrum "t Brinkenhoes' aan de zuidkant van Emmen. We zijn daar ongeveer in 1990 gekomen. Het is daar al die jaren best gegaan, maar je hebt er niets van jezelf. En je voelt je er ook niet echt thuis. Door de week huurden we een zaaltje voor de bijbelstudie, maar dan gebeurt er verder ook van alles in zo'n gebouw. Ik ben daarom erg blij met de kerk die we nu krijgen!
Hoeveel mensen komen er naar de samenkomsten?
Ongeveer dertig. Soms wat meer, soms wat minder. Het zijn allemaal geen blijvers, maar er is toch een vaste kern die trouw komt. Dat zijn ook gemotiveerde mensen. Er is bij hen een verlangen om meer van God en de Bijbel te weten. Wat is het dan een voorrecht hen dat Woord te mogen brengen. Wij kunnen hen niet bekeren en we hoeven dat ook niet te doen, maar de Heere wil er wel mensen voor gebruiken.
Was het wel nodig een kerk te kopen voor zo'n klein groepje?
Voor het aantal mensen niet, maar wel om hen een vaste eigen ruimte te geven in deze grote plaats. Het belangrijkste is echter dat we een eigen lokatie hebben om vandaar uit het werk te kunnen uitbreiden. Die kleine groep heeft trouwens in de loop van de tijd al ƒ 55.000, - bij elkaar gebracht voor een eigen kerk! Dat is toch een blijk van grote motivatie, die ook naar voren gekomen is bij het opknappen van het gebouw.
Hoe kan het werk nog verder uitgebouwd worden?
Van de consistorie willen we een klein inloophuis maken, waar mensen zomaar door de week binnen kunnen lopen met hun vragen en problemen. Het kan ook functioneren als een plaats van ontmoeting. Dan willen we beginnen met kinderevangelisatie. We hebben nu de ruimte om kinderen uit de omgeving te vragen en hen te vertellen uit de Bijbel. Door kinderen kun je soms ook hun ouders bereiken.
Mijn vrouw is begonnen met een vrouwenvereniging, die bij ons thuis in de keuken gehouden werd. Er zijn acht vrouwen op. In de kerk is voor hen nu een echte ruimte om te vergaderen.
De bijbelstudiegroep bestond al voor wij hier in Emmen kwamen. We hebben dit werk voort mogen zetten. Er komen tien tot twintig mensen, die zich intensief in de Bijbel willen verdiepen. We hopen dat de belangstelling voor deze avonden nog zal toenemen.
Was het een dure aankoop?
ƒ 350.000,-! Een heel bedrag. Zoals gezegd is er in Emmen al ƒ 55.000,- gespaard. Verder heeft de Vrouwenbond de opbrengst van hun jubileumactie ervoor bestemd. Dat was ƒ 100.000,-! Heel fijn! En nu gaat het deputaatschap voor de Evangelisatie zelf nog een actie voeren.
Natuurlijk bij iedereen van harte aanbevolen!
Wanneer wordt de kerk in gebruik genomen?
Als deze Daniël verschijnt, moet eigenlijk alles klaar zijn. Want D.V. zondag 25 mei hoopt ds. Vermeij de eerste diensten in het nieuwe gebouw te leiden. Hij heeft als evangelist op 10 april 1988 ook de eerste samenkomst in Emmen gehouden.
Er op uit
We hebben het nu steeds gehad over het werk met mensen die naar u toekomen. Maar als evangelist ga je er toch ook zelf op uit?
Zeker waar! je moet de Bijbel naar buiten brengen. Christus zegt ook Zelf in de gelijkenis: „Gaat uit in de wegen en heggen en dwingt hen in te komen". Dat geldt ook voor Emmen.
Op maandagmiddag sta ik met de Bijbelwagen op een vaste standplaats in het centrum van de stad. Daar probeer ik dan contact te krijgen met voorbijgangers. Het liefst ga ik er met de hond op uit. Dan kun je makkelijk een praatje beginnen onderweg, als iemand z'n auto staat te wassen of in de tuin bezig is. Zo zijn er vele voorbeelden te noemen. Ik kom ook op de kermis als die gehouden wordt.
Is het moeilijk om contact te krijgen?
'k Heb al gezegd dat de mensen hier wantrouwend staan tegenover het christelijk geloof. Ze hebben in het verleden slechte ervaringen opgedaan met de kerk. Je moet daarom eerst proberen vertrouwen te winnen. Dat kan door zelf een luisterend oor te bieden. Je moet het volk in zijn achtergrond en leefwijze leren kennen. Hun wereld begrijpen. Dat laatste geldt vooral voor punks en criminelen, je moet ze aan de praat zien te krijgen over wapens, de politie, hun auto. Dan willen ze ook naar jou luisteren als je met voorbeelden iets over Gods Woord vertelt. Zo zijn er contacten opgebouwd met mensen die nooit in de Bijbel hebben gelezen en dat nu wel doen. Vertrouwen winnen vraagt enorm veel geduld.
Hoe brengt u de mensen op straat Gods Woord?
Heel direct. In onze termen gezegd: de dood in Adam en het leven in Christus. Ik zeg hen - ook met voorbeelden - dat ze verloren gaan als ze zo doorleven, maar dat God Zijn Zoon gegeven heeft tot een verzoening voor de zonden, je moet het Woord niet aanpassen aan de jeugd of aan wat mensen vinden en denken. Ik zeg altijd: we zijn niet op de aarde om feest te vieren, want het is de mens gezet eenmaal te sterven en daarna het oordeel. Dat moeten ze toch weten? ! En ook dat er een weg is om de welverdiende straf te ontgaan en weer tot genade te komen. 't Is toch een eeuwig wonder dat God in Christus die weg geopend heeft? Het hart gaat wel eens branden om dat mee te delen.
U had het net over de kermis. Wat doet u daar?
Praten met de kermisexploitanten. Het eerste jaar was het moeilijk om met het in contact te komen, maar nu staat de koffie voor me klaar. Ze willen ook luisteren als ik een klein gedeelte uit de Bijbel lees en daar met hen over praat.
Ik vind het heel beschamend dat ze me vragen: „Waarom zien christenen ons als tweederangsmensen? ". Dan moet ik hen zeggen dat we allemaal van dezelfde lap gescheurd zijn; allemaal in Adam gevallen; allemaal zondaren. Dat we ook allemaal het reinigend bloed van Christus nodig hebben! Hoe zouden we ons dan kunnen verheffen boven anderen?
Er is nog iets dat me trof. Ze zeiden ook, dat ze het kunnen merken als jongelui uit onze kringen op de kermissen komen. Ze zien dat aan de manier waarop ze zich uitleven. „En dat hoort toch niet zo, als je 's zondags naar de kerk gaat, Kees?" Ik moest dat alleen maar - opnieuw beschaamd - beamen.
Hebt u ook moed voor de toekomst van het evangelisatiewerk in Emmen?
Ja, want God gaat door met het vergaderen van Zijn kerk! Hij doet met Zijn Woord wat Hem behaagt. Het evangelisatiewerk ligt vast in de stilte van de eeuwigheid. De Heere gebruikt door Zijn vrijmacht het zwaard van Zijn Woord en dat Woord mogen we hier brengen. Christus is gekomen om het verlorene te zoeken! Dat geeft moed, ook voor Emmen!
Mijnheer Van Drunen, hartelijk dank voor dit fijne en spontane gesprek! We wensen u met uw vrouw en kinderen en degenen die de samenkomsten bezoeken van harte Gods zegen toe in jullie eigen kerk. Het Woord van God wone rijkelijk in u allen.
Geldermalsen
Z. Crum-Nieuwland
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 mei 1997
Daniel | 32 Pagina's