Wat hebben Goede Vrijdag en Grote Verzoendag met elkaar te maken?

De schuld moet betaald worden

Het is onbegrijpelijk dat een theoloog (godgeleerde) zulke uitspraken doet als het over het hart van het evangelie gaat: zonder verzoening, geen voldoening. Dat betekent: als er niet voor de zonden betaald wordt, kan God ze niet vergeven. Dan is de rekening nog niet betaald. Dan kunnen we niet zingen: "De schuld Uws volks hebt G' uit uw boek gedaan" of "Ook ziet Gij geen van hunne zonden aan, de hitte van Uw gramschap is geblust". Mag jij al weten of ook jouw zonden verzoend zijn in Christus' bloed? Ben jij met God verzoend? Of leef je nog voor eigen rekening?

Verzoendag

Als we daarover nadenken, komen we vanzelf bij Goede Vrijdag. Deze dag wordt ook wel genoemd de Grote Verzoendag voor de Kerk, voor Gods kinderen. Grote Verzoendag is iets uit het Oude Testament. Maar wat op de Grote Verzoendag in het Oude Testament gebeurde, werd vervuld op de kruisheuvel Golgotha.

Veilig achter bloed

De Heere is rechtvaardig. Dat betekent dat Hij de zonden moet straffen. De schuld moet betaald worden. Daar lees je ook in het Oude Testament veel over. Er moest bloed vloeien als betaling. Hoe indrukwekkend wordt dat geschilderd in de geschiedenis van de uittocht uit Egypte. Na negen plagen zou de Heere Zijn volk laten trekken. Maar niet zomaar. In elk huis (of enkele huizen samen) moest een lam geslacht worden. Het bloed werd opgevangen in een schaal. Met een hysopblad werd het bloed aan de bovendorpel en zijposten van het huis aangebracht. En wat zei de HEERE? "Wanneer Ik het bloed zie, dan zal Ik u voorbijgaan." Dat bloed zal de zonden bedekken. Achter dat bloed zal het oordeel jullie niet treffen. Door dat bloed ga Ik met Mijn oordeel voorbij. Want... in zo'n huis is al een dode geweest, namelijk dat lam. In plaats van de eerstgeborene stierf nu in het huis een lam. Wij noemen dat plaatsbekledend.

Een ram stierf in de plaats van Izak

Ditzelfde beeld komen we ook tegen in de geschiedenis van het offer van Izak. Op het moment dat Abraham het mes opheft om Izak te doden, klinkt het van de hemel: "Strek uw hand niet uit aan de jongen..." En in plaats van Izak sterft een ram. Izak mag blijven leven.

Jom Kippoer

Zonder verzoening is er dus geen mogelijkheid van vergeving. Het bloed wees in het Oude Testament altijd heen naar het bloed van Jezus Christus, want dat bloed alleen reinigt van alle zonden. Vandaar de vele bloedige offers in het Oude Testament De Grote Verzoendag, bij de joden jom Kippoer, neemt in het geheel van deze offers een bijzondere plaats in. We willen samen eens nagaan wat er op die dag gebeurde. Uitvoerig worden alle handelingen beschreven in Leviticus 16. Deze dag was waarschijnlijk Oudejaarsdag voor Israël. In ieder geval de tiende van de zevende maand. Het was een vastendag, een dag van berouw over de zonden.

Hoe ging het?

In Leviticus 16 staat nauwkeurig beschreven wat er op de Grote Verzoendag moest gebeuren. De hogepriester moest zich eerst baden en daarna zijn witte kleding van zuiver linnen aantrekken. Dan moest hij voor zichzelf en de andere priesters een var (jonge stier) slachten als zondoffer en een ram ten brandoffer. En daarna moest Aaron voor het volk twee bokken tot een zondoffer en één ram ten brandoffer nemen. Voor

de tabernakel moest het lot geworpen worden. Dat bepaalde welke bok voor de Heere en welke voor Azazel was. Het woord Azazel is wel vertaald door weggaande bok, maar 't is beter om het als een eigennaam op te vatten. Azazel is dan waarschijnlijk de naam voor de duivel, aan wie de bok werd overgegeven. De hogepriester, hier Aaron, moest zo eerst verzoening doen voor zichzelf en de andere priesters. Het bloed nam hij mee naar het Heilige der Heiligen. Hij zette een wierookvat voor het Voorhangsel en wierp twee handen met reukwerk (wierook of mirre) zodat een lieflijke reuk opsteeg. Niemand kan voor God bestaan en leven. Zo moest die reuk het Allerheiligste vervullen, zodat de hogepriester niet zou sterven als hij in de nabijheid van God kwam.

Het bloed werd één keer op het Verzoendeksel gesprengd en zeven keer voor de ark. Dat wijst op de verzoening door het bloed van Christus. Hetzelfde deed Aaron met het bloed van de bok, die hij voor het volk geslacht had. Maar ook de tabernakel moest gereinigd worden. Daarom werd het Heilige ook met

bloed besprenkeld, ja zelfs de hoornen van het brandofferaltaar. Daarna werd de bok voor Azazel voor het brandofferaltaar geplaatst. De hogepriester legde zijn handen op de kop van het dier en beleed daarmee al de zonden van het volk. Dan werd de bok weggeleid in de woestijn door een man die daar stond, die voorhanden was. Zomaar een willekeurig iemand. Dit wegzenden van de bok in de woestijn was een beeld van de vergeving der zonden: de schuld van het volk was weggedaan. De bok stierf in de woestijn van honger.

De hogepriester trok dan zijn witte kleding uit, waste zich en deed zijn prachtgewaad weer aan. De rammen werden geofferd tot een brandoffer. Eén voor hem en één voor het volk.

Golgotha

Dit gebeurde allemaal op de Grote Verzoendag, de allerheiligste dag van het jaar. Maar al die offers zouden geen waarde hebben als ze niet hun vervulling hadden in het Grote Offer van de Heere Jezus op Golgotha. Hij is de Hogepriester van het Nieuwe Testament. Hij ging niet met het bloed van stieren en bokken in het heiligdom, maar met Zijn eigen bloed. En zo heeft Hij voor de zonden betaald en de schuld verzoend van al Zijn kinderen. Door één offerande heeft Hij voor altijd volmaakt degenen, die geheiligd worden.

Goede Vrijdag

Wat nu voor Israël de Grote Verzoendag was, is voor ons Goede Vrijdag. Moet deze dag niet de allerheiligste en grootste gedenkdag zijn? Op die dag stierf Jezus buiten de legerplaats op Golgotha, buiten de stad Jeruzalem dus. Net als die bok in de woestijn stierf en niet in de legerplaats. Zo betaalde Hij voor de zonden van Zijn kinderen. In het Avondmaalsformulier staat het zo treffend: "Ik voor u, daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven".

Ook voor jou?

Stierf Hij daar ook voor jou? Dan alleen kun jij getroost leven en zalig sterven. Als Hij in jouw plaats geleden heeft, gestorven is, begraven werd... maar ook is opgestaan. Daarom noemen we Zijn lijden en sterven ook plaatsbekledend of borgtochtelijk. Als Borg (voor anderen, die de straf verdiend hadden) ging Hij die kruisweg. Daar hadden zondaars als jij en ik moeten hangen. Maar Hij werd als een Lam ter slachting geleid en als een schaap dat stemmeloos (geen geluid voortbracht) is voor dien, die het scheert, alzo deed Hij Zijn mond niet open. Gewillig, zonder tegenspreken heeft Hij Zichzelf opgeofferd. Zo lief had Hij zondaars, dat Hij voor hen stierf, genade bij God door Zijn zoenbloed verwierf. Kun jij het al mee zingen:

Jezus Uw verzoenend sterven blijft het rustpunt van mijn hart Als wij alles, alles derven (missen): Blijft Uw liefd' ons bij in smart.

Och! wanneer mijn oog eens breekt, 't Angstig doodszweet van mij leekt, Dat Uw bloed mijn hoop dan wekke En mijn schuld voor Cod bedekke.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen