Méér dan goede vrienden

Hoe gaan we met elkaar om in de verkeringstijd?

Bovenstaande situatie kan een voorbeeld zijn van het begin van een fijne vriendschap tussen een jongen en een meisje. Zo'n vriendschap kan weer het begin zijn van een vérkeringsp.éripde. Daar ringstijd is een waardevolle en zinvolle voorbereidingstijd op het huwelijk. Allerlei aspecten van het omgaan met elkaar als jongen en meisje worden in de verkeringstijd 'al doende' samen ontdekt. Om een paar aspecten te noemen: hoe praatje met elkaar? Waarover praat je samen? Welke interesses, bijvoorbeeld op het gebied van ontspanning, ontdek je bij elkaar? Welke plaats neem je beiden in binnen de familiekring? Hoe wordt gedacht over. het doen van belijdenis, het staan in de kerkelijke gemeente? Is het de wens van allebei om samen in de Bijbel te lezen en te bidden en er naar te leven? yoeit.het meisje zich thuis bij de manier waarop de jongen met mensen omgaat? Levener bij-loeiden idealen en plannen.voor het maatschappelijk leven die op el kaar aansl uiten... Je snapt dat deze rij veel langer te maken is. Volledig zijn over het onderwérp verkplng is dus onmogelijk in één artikel.'-We lichten erdaarpjn één aspect uit: hoe gaan we met elkaar om : als het lichamelijke verlangen naar eikaar groeit? Welke rol speelt; seksualiteit in de verkering?

Tegen de stroom in

Op straat en in de supermarkten ligt 'open en bloot' uitgestald hoe jongens en meisjes, mannen en vrouwen met elkaar omgaan. Leuzen als: 'Alles moet kunnen', en: 'Pak watje pakken kunt', sluiten hierbij aan. De afbeeldingen en teksten bewijzen dat 'liefde' niet méér is dan het genot van eikaars lichaam. Het seksuele contact staat op zichzelf. Dit vrije leven, zonder belemmeringen van normen en waarden, lijkt vrolijk en blij. Het is echter schijn. In werkelijkheid is het een wereld van onveiligheid en onzekerheid. Vandaag ben je voor iemand alles, maar morgen word je misschien wel weer ingeruild voor iemand anders. Logisch dat in zo'n wereld begrippen als verkering, verloving, óhdertroyw en huwelijk uit de tijd raken. Mensen hebben het tegenwoordig meer over het aangaan van een relatie. Binnen zo'n relatie is alles . mogelijk. Als het maar met beider instemming is, kün je volop van eikaars nabijheid.genietén. H^ÏV Daartegenover horen jullie thuis; inde • 'kerk en op'vereriigingeh andere gelüH . den. Of je.hoopfiietSj bmdaterin., jöiiw omgeving jivpi nooit over hstjfef^ ma seksualiteit eri' „verkering, .f gespróken •

Ik ga ervan uit dat we de kant van de 'genotscultuur' niet op moeten. Ook al lijken jongeren in jouw kerkelijke omgeving het soms wel zo te willen. Gelukkig geldt dat lang niet voor iedereen. En vooral: je weet wat de

Bijbel ons leert. De vraag blijft: hoe ieren we om 'tegen de stroom in' te roeien?

Waar hebben we het over?

Het woord 'seksualiteit' duidt in de eerste plaats het verschil van sekse aan. In Genesis 1 lezen we dat de Heere met Zichzelf in gesprek is: Laat Ons mensen maken naar Ons Beeld en Onze Gelijkenis. Man en vrouw schiep Hij ze.

Daarnaast wijst net woord ook op de intieme omgang van man en vrouw binnen een unieke reiatie. Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten, en zijn vrouw aankleven; en zij zullen tot één vlees zijn (Genesis 2). Prof. Douma zegt van seksualiteit: Het is het lichamelijke verlangen dat man en vrouw naar elkaar toedrijft. De seksualiteit krijgt een plaats binnen het liefhebben van elkaar. Zoals we weten groeien in de puberteit jongens en meisjes zowel in psychisch als lichamelijk opzicht uit tot volwassenen. Het specifiek mannelijke en vrouwelijke komt meer naar voren en daarmee ook het lichamelijke verlangen en de aantrekkingskracht tussen beide seksen. Voor dit verlangen hoeven we ons niet te schamen. De Heere heeft het in ons gelegd. Lees het maar na in Genesis 2. Adam krijgt van de Heere de opdracht om alie dieren een naam te geven. Toen ontdekte deze eerste mens een verschil tussen zichzelf en de dieren. Elke diersoort had als vanzelfsprekend in de Schepping de twee sekses meegekregen: mannelijk en vrouwelijk. En hij had niemand naast zich die bij hem paste. Hierna ontvangt Adam van de Heere zijn vrouw.

Er wordt wel eens gezegd dat het huwelijk een paradijsbloem is, want ook na de zondeval is de eenheid tussen man en vrouw nog steeds het beeld van Christus en Zijn Bruid, de Kerk. De volkomen eenheid tussen man en vrouw, juist ook in lichamelijk opzicht, is in dit licht dus niet lichtvaardig inwisselbaar. Wanneer de Bijbel spreekt over liefde en seksualiteit vormen vier woorden de rode draad:

verwondering, reinheid, trouw en bescherming. De Heere geeft de mensen Zijn wetten om ons grenzen aan te wijzen over de omgang met elkaar binnen en buiten het huwelijk. Binnen die grenzen krijgen mannen en vrouwen ruimte om elkaar lief te hebben en van elkaar te genieten.

In Hebreeën 13:4 staat ook duidelijk • beschreven dat de Heere de geslachtsgemeenschap, het tot één vlees worden, bedoeld heeft voor binnen het huwelijk. Het huwelijk is eerlijk onder allen, het bed onbevlekt. De exclusieve liefde tussen één man en één vrouw mag zó binnen het huwelijk uitgroeien. Gij mannen, hebt uw eigen vrouwen lief (Efeze 5 : 25).

Verkeringstijd... een proeftijd

Op de weg naar het huwelijk moetje samen allerlei keuzes maken. Ook voor wat betreft de lichamelijke omgang met elkaar. Bekijk eens of de volgende richtlijnen bruikbare wegwijzers zijn.

De eerste richtlijn: passend bij elkaar, maar niet pas-klaar!

Op weg naar het huwelijk is er ook op lichamelijk gebied een steeds diepergaand verlangen tussen een jongen en meisje. In het begin van de verkeringstijd is een aanraking, een warme blik, en kus, een teder of beschermend gebaar, een arm om elkaar heen al zo heel veelzeggend. Hierdoor leer je eikaars lichaamstaal en reacties

kennen. Het is door de hele verkeringstijd (en daarna) nodig om samen te praten over wat het contact in je teweegbrengt en wat het voor je betekent. Vaak blijkt het datje wel bij elkaar te past, maar dat je samen nog niet pas-klaar bent! juist in de verkeringstijd krijgt een stel de gelegenheid om naar elkaar toe te groeien, aan elkaar te wennen. Het is steeds goed om jezelf af te vragen of je met respect omgaat met de lichamelijkheid van jezelf en de ander. Daar kom je-a!leen maar achter door er ook over te praten.

De tweede richtlijn: eerst elkaar kennen, daarna komt het be-kennen. Een belangrijke opdracht voor de verkeringstija is het leren wachten, het leren beheersen van behoeftes. Een opdracht die ook in het huwelijk noodzakelijk blijft. In het Hooglied staat ook dat de Verloofde Zijn meisje ziet, maar nog wel in.een jW * .'. ' ï | . besloten hof. De poort gaat nog niet helemaal open. Zoals je een vrucht niet moet plukken die nog niet rijp is, zo moetje ook niet vooruit grijpen op het huwelijk. Je mag elkaar nog niet helemaal kennen voordat het huwelijk voltrokken is. Iemand zei eens: "Toon jezelf (je mannelijkheid of je vrouwelijkheid) door je innerlijk te tonen!" Als je het innerlijk van elkaar kent, is het kennen van eikaars uiterlijk zoveel rijker.

De derde richtlijn: afspraken geven bescherming.

Ik denk dat we het allemaal vreemd vinden als we bij een vriend komen en ongevraagd zijn huis gaan doorzoeken. Zo mag je ook zeker niet ongevraagd op onderzoek uitgaan bij het lichaam van je vriend/vriendin. Daarom is het zo belangrijk om eikaars grenzen te weten en er met respect mee om te gaan.

De vierde richtlijn: breng de mooie, tere momenten niet in de gevarenzone.

Na de zondeval kregen de mensen kleding om zichzelf tegen schaamtegevoelens en tegen elkaar te beschermen. We weten het toch, dat juist op seksueel gebied zoveel grenzen worden overtreden, er zoveel leed wordt geleden!

Maar wat heeft dit te maken met twee mensen die beiden verlangen naar meer intimiteit? Die juist niet bang zijn voor elkaar? Ook aan is er het Woord van God. De Heere weet dat wij mensen zeer wispelturig zijn. Hoeveel stellen hebben elkaar oprecht trouw beloofd, maar zijn na een korte of lange verkeringstijd toch uit elkaar gegaan! Laten we maar niette snei zeggen dat ons dat niet zal overkomen. De Heere heeft in Zijn wijsheid de grens gesteld om niet tot één vlees te worden voor het huwelijk. Zouden wij wijzer willen zijn dan Hij?

Zeker als je al langer verkering hebt, verloofd bent en uitziet naar de trouwdag, kan het echt een strijd zijn om niet

'te ver' te gaan met het liefkozen en strelen van elkaar. Misschien helpt de volgende concrete grens: hou in eikaars nabijheid kleding aan. Besef datje gedrag en houding veel verlangens kunnen oproepen. Durf je zwakte bij het bewaken van de grenzen onder ogen te zien. Wie herkent het trouwens niet, dat gevoelens van liefde soms over 'verstandige afspraken' heen willen gaan? Bescherm dan jezelf en de ander door ook over deze spanning te praten en vraag de ander om je te helpen door sterk te zijn.

De vijfde richtlijn: lang verkering...? Zorg ervoor dat je langzaam vooruit gaat

Sommige jongens en meisjes hebben op hun veertiende of vijftiende al de ware gevonden. Dat betekent heel lang met elkaar 'lopen'. Naast de verkering behoren studie of werk, een groep vrienden en vriendinnen, ook nog een belangrijk deel uit te maken van je leven op die leeftijd. Ook sta je dan nog volop in het gezinsleven thuis. Veel ouderen die zelf jong verkering hadden, zeggen achteraf dat ze te veel in de verkering zijn opgegaan en te weinig meegedaan hebben met andere zaken. Zaken die nooit meer in te halen zijn, zoals het wonen met broers en zussen onder één dak. In het bijzonder op het gebied van de intimiteit is het goed om je ervan bewust te zijn, dat er nog een lange tijd van wachten volgt. Hoe meer je bij elkaar oproept, hoe meer je ernaar gaat verlangen. Het getuigt wel van respect voor jezelf en voor de ander wanneer je daarin voorzichtig met elkaar omgaat.

Seksualiteit: gave en opgave

In het begin heeft de Heere gezegd: bet is niet goed dat de mens alleen zij. De mens is aangelegd op sociale contacten. We hebben elkaar gekregen van de Heere, om elkaar tot hulp te zijn in dit leven. Dat is een gave. Het specifieke contact in de verkeringstijd tussen één jongen en één meisje heeft een extra dimensie, het groeiende seksuele verlangen. Niet iedereen kent dit verlangen. In de brieven van Paulus lezen wij dat hij de contacten met vrienden heel belangrijk vindt en ook nodig heeft. Maar hij beschrijft daarnaast dat hij de gave van ae onthouding heeft ontvangen. Dit betreft de seksualiteit. Hij is ook nooit getrouwd geweest. De gave van de onthouding kan ook nu nog in het leven van jongeren en ouderen ervaren worden. We mogen dus zeggen dat het sociale leven in al zijn vormen een gave van God is! Wat een aanklacht is het dan toch, dat er in contacten tussen mensen zoveel kapot gaat. Dat er zoveel pijn is, doordat mensen elkaar niet (proberen te) begrijpen. Datzelfde geldt ook voor de pijn die er kan zijn binnen een intieme relatie. Als het respect voor elkaar gemist wordt in de omgang met elkaar. De seksualiteit binnen de verkeringsrelatie is een gave, maar tegelijk een opgave.

De vraag kan bij je opborrelen: wie is in staat is om te leven zoals het behoort? Weet dan dat de Heere de weg van het gebed heeft gegeven voor ieder die hetzelf niet kan. Hij wil ook kracht geven als die bij jou of bij jullie ontbreekt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen