Twee soorten droefheid

Inkeer tot jezelf en terugkeer tot de Heere. Dat is het grote verschil tussen de droefheid naar God en de droefheid van de wereld.

Droefheid naar God

In de Bijbel lezen we over een tweeërlei droefheid. Paulus schrijft in zijn brief naar Korinthe: ant de droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid; maar de droefheid der wereld werkt de dood (2 Korinthe 7 : 10). De apostel heeft over de jonge christengemeente in Korinthe zorgen. Op zijn tweede zendingsreis heeft hij deze gemeente gesticht. Met veel zegen heeft hij er anderhalfjaar mogen werken, maar nu zijn er zaken die hem nopen een brief vol vermaning en raadgevingen te sturen. Satan probeert zijn verloren terrein terug te winnen en dat moet de gemeente doorzien. Het gaat over de noodzaak van een leven met de Heere, de levensheiliging en ook over de onderlinge verdeeldheid. En, o wonder, hoewel de eerste brief nogal wat tegenstand en verzet had veroorzaakt, is er een keer gekomen. De Heere gebruikt de ernstige woorden van de apostel. Er komt een droefheid, die de gemeente naar God uitdrijft. En deze droefheid leidt tot bekering, tot afkeer van het verkeerde, inkeer tot zichzelf en terugkeer tot de Heere. Dat is het grote verschil met de droefheid van de wereld.

Droefheid van de wereld

Is het je bij het lezen van de tekst opgevallen dat Paulus schrijft over droefheid van de wereld en droefheid naar God? Droefheid van de wereld is verdriet zoals dat in de wereld gevonden wordt. Wie kent geen verdriet, teleurstelling in zijn leven? Hoeveel tranen worden niet geweend? Wat een zorgen kunnen je jonge hart vervullen! Teleurstelling in je werkkring, studie, verkering, verdriet om het verlies van hen aan wie zo verbonden was. Misschien ga je gebukt onder een verborgen kruis. Een kruis dat innerlijke strijd en eenzaamheid met zich brengt. Sinds Adams val is de weg van de mensheid een weg van tranen, moeiten en zorgen. Er wordt wel eens gezegd dat er geen huis zonder kruis en geen hart zonder smart is. De zonde heeft de disharmonie in het leven gebracht en de gevolgen er van hebben zich over de hele mensheid uitgespreid.

Nee, het is allemaal geen rozengeur en maneschijn. Ook in jouw leven gaat het niet altijd zoals je wel zou willen. Maar waar brengt het je? Brengt het gebalde vuisten of bittere gedachten over God in je gedachten teweeg? Maar dat doet de wereld ook. Denk maar aan Jobs vrouw of aan Hagar, Saul, Jerobeam, Achab, Judas. De teleurstelling en tegenspoed bracht hen niet bij God. Integendeel, de Heere kreeg de schuld. Het verdriet vond zijn oorzaak in de gevolgen van de zonde. Het was een droefheid zoals die in de wereld gevonden wordt, een wereldse droefheid. De droefheid die in de gemeente van Korinthe gekomen was, droeg een ander karakter. Het was een droefheid die de gemeente naar de Heere uitdreef en tot bekering leidde.

Heimwee naar God

Het woordje naar wijst op een richting. Een hart dat met droefheid naar God is vervuld, is op de Heere gericht. In zo'n hart krijgt de Heere weer een plaats. Dat is van nature niet zo. We kunnen wel godsdienstig zijn, maar als we nog onbekeerd zijn, staat de Schepperen Onderhouder niet in het middelpunt van ons leven. Dan leiden we nog een leven zonder God. Heb je deze waarheid al leren beamen? De Bijbel vertelt ons dat er niemand naar de Heere vraagt en uit zichzelf Hem zoekt. En daarom is een droefheid naar God een groot wonder. Een wonder van almachtige genade. Als de Heilige Geest intrek in ons hart neemt, gaan we zien dat we de Heere missen. We kennen Hem niet meer, staan zelfs met de rug naar Hem toe en raken door onze wandel op de brede weg steeds verder van Hem verwijderd. Hij Die de God van ons leven moest zijn en Wiens Naam we aan ons voorhoofd dragen, is voor de onbekeerde mens een onbekende God geworden. Geen wonder dat er, als je dat gaat zien, een gemis, een leegte in je hart ontstaat. Je leert de naam die de Bijbel ons geeft: zondaar dat betekent doelmisser begrijpen. Iemand die de Heere niet vreest, mist zijn of haar doel en heeft door zijn zonde Gods toorn opgewekt. Dat alles veroorzaakt een droefheid naar God. Je mag het ook heimwee noemen. Heimwee omdat de Heere liefde in het hart heeft uitgestort en er daarom een betrekking op de Heere komt. Heimwee naar een onbekende God van Wie je voelt dat Hij het waardig is gediend en gevreesd te worden. Nee, je behoeft niet oud te zijn om wel eens met je hart te zingen: "Zoals een hert schreeuwt naar de waterstromen, alzo schreeuwt mijn ziel tot U, o God!"

Hopeloos? !

De beleving van de droefheid naar God is niet iets dat een mens tot stand kan brengen. Vele keren wijst de Bijbel ons er op dat wij door de zonde onbekwaam geworden zijn tot enig geestelijk goed en geneigd zijn tot alle kwaad. De mens wil het ook niet meer. Wat een verschrikkelijke constatering! De mens die tot eer van God moest leven, mist Hem, heeft Hem niet lief, maakt liever zelf uit hoe hij leven wil. Maar hoe moet het dan met de Heere tegen Wie we gezondigd hebben, in orde komen? Misschien denk je al lezend wel: als de mens niet meer kan en wil, is het toch eigenlijk een hopeloze zaak. Dat klopt! Van de mens uit bezien is het een hopeloze zaak. Maar lees nu ook verder. Van Gods kant bezien is het nooit een hopeloze zaak. Hoe ik dat weet? Het ligt in de tekst verborgen. Immers, het woordje naar wijst niet alleen op een bepaalde richting. Het Griekse woordje kata wil ook zeggen volgens, overeenkomstig. Deze droefheid gaat dus naar God uit en komt ook van God. Wat een

wonder! De droefheid naar God komt van God, wordt door Hem gewerkt. Hij is het Zelf, Die dit heimwee werkt. Als er dus een jongere naar de Heere bedroefd wordt, is dat Zijn werk. Hij is de Eerste in het leven! Christus bezit alle macht in hemel en op aarde. Die macht heeft Hij van Zijn Vader ontvangen. Nu is de allergrootste zondaar, de diepst weggezonken zondaar bij Hem welkom. Hij is in staat jou, die bij je doop aangewezen bent als een kind des toorns te maken tot een kind van God. O, zoek Hem dan met alles wat in je is, val hem te voet. Hij nodigt je tot Hem te komen. Hij is de Bereidwillige. Bereidwillig om zondaren van welke leeftijd ook te ontvangen. Hoor maar: "Mijn zoon, geef Mij uw hart." Heb je je hart al aan de zonde en de duivel gegeven? Ook dat is voor Hem geen bezwaar. Smeek het Hem maar: "Neig mijn hart en voeg het saam, tot de vrees van Uwe Naam." Hij is machtig genoeg om jouw hart te overwinnen. Juist je onwil en onmacht moetje te meer uitdrijven om het bij Hem te zoeken. Hij is immers gekomen om te zoeken en zalig te maken dat verloren is.

Wat met deze droefheid gepaard gaat

In de droefheid naar God gaat het niet in de eerste plaats om de hemel of de zaligheid, niet om iets van God, maar om God Zelf! De zonde wordt bitter omdat ze God van de eer berooft. Alles wat van God is, krijgt in de ware bekering tot God waarde: ijn Naam, Zijn dag, Zijn Woord, maar ook Zijn eer! Deze droefheid is eigenlijk liefdesverdriet. Het is zielenpijn. Daarom gaat er ook verootmoediging mee gepaard. Alleen Zijn komst in het hart en de ervaring van Zijn nabijheid, tegenwoordigheid en liefde kan deze droefheid stillen. Daarom kan deze droefheid alleen door de Heere Zelf weggenomen worden. Zijn komst is het die mijn heil volmaken kan (Psalm 70:3 berijmd).

Dat betekent dat het bedroefde hart alleen met Christus' bloed en gerechtigheid tevreden is. Daar worden de zielentranen gedroogd, waar Hij de last en de schuld van mijn zonde overneemt en ik bekleed word met Zijn gerechtigheid. Maar dit betekent niet dat dan de droefheid naar God voorbij is. Zolang de zondaar op deze aarde leeft, zolang wordt ze gevonden. Droefheid als steeds dieper beleefd wordt: het zijn mijn zonden die U de kroon hebben gevlochten en de beker gevuld. Droefheid omdat Gods kind leert wie het is en wie het moet zijn. Droefheid vanwege het tekort in het leven van de heiligmaking.

De vrucht

Deze droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid. Nee, ze is geen voorwaarde tot de bekering, maar wel een vrucht er van. Buiten deze geestelijke droefheid is er immers geen plaats voor geestelijke vertroosting en blijdschap. Zalig zijn die treuren, want ze zullen vertroost worden. Dat gebeurt hier op aarde door de ervaring van Gods vriendelijk aangezicht in Christus en straks na het sterven in de hemel. Dan worden deze tranen voorgoed gedroogd. Dan wordt de droefheid verwisseld in blijdschap, de klacht in de lofzang. En als Ethan aan de toekomst denkt, zingt hij al is met een betraand oog: 'k Zal eeuwig zingen van Gods goedertierenheên!

En hoe is het met jou?

Alblasserdam, ds. B. van der Heiden

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen