Ontgroening

Hulde aan de Universiteit van Utrecht en aan de Hogeschool van Utrecht. Beide onderwijsinstellingen hebben onlangs hun banden met studentenvereniging Veritas radicaal verbroken. Veritas raakt 59.000 euro aan subsidie kwijt en bestuursleden van de vereniging zijn niet meer welkom bij officiële gelegenheden.

Wat is er gebeurd? Wel, er is weer eens een ontgroening uit de hand gelopen. Zich studenten noemende barbaren hebben ditmaal poep gesmeerd in de haardossen van eerstejaars-medestudenten. Verder werden de groentjes vergast op bruistabletten, waarvan ze gingen schuimbekken, en moesten ze dicht op elkaar gepakt in een veel te warme ruimte langdurig liederen zingen. Ontgroeningen zijn een fenomeen dat niet meer weg te denken lijkt uit de wereld van studenten. Wie bij elitaire clubs als Veritas of het bekende Minerva in Leiden wil horen, moet eerst diep door het stof. Soms letterlijk - op blote knieën over glassplinters kruipen bijvoorbeeld - vaak figuurlijk - vieze schoenen aflikken, je laten uitschelden, vernederende klusjes doen, enzovoort. leder jaar loopt het wel ergens uit de hand. Wat dit jaar in Utrecht gebeurde, is weinig vergeleken bij de student uit Kampen, die een paar jaar geleden met onderkoelingsverschijnselen moest worden opgenomen in het ziekenhuis. En al helemaal niets vergeleken met de student uit Groningen die in 1997 overleed, nadat hij een liter jenever had moeten drinken.

In het studentencircuit wordt veel gediscussieerd over de aard en omvang van ontgroeningen, maar vreemd genoeg lijkt het fenomeen zelf niet meer weg te denken. Voor zover ik weet, doet de reformatorische studentenvereniging Depositum Custodi er niet aan mee, maar bij de CSFR begint de ellende. Voorzichtig natuurlijk, zoals zoveel verenigingen het tegenwoordig voorzichtig-aan proberen te doen. Maar steevast hoor je dan de criticasters beweren dat het allemaal veel te soft is.

Zelf vond ik dat als CSFR-student ook. Met een groep groentjes mocht ik in het holst van de nacht, gehuld in een pyjama en een vuilniszak, door de straten van Leiden rennen. Dat was natuurlijk niks; zinloze tijdbesteding. Dan nog liever de gracht in... daar kun je achteraf ten minste mooie verhalen over vertellen.

Inmiddels ben ik tot mijn verstand gekomen. De enige manier om iets aan uit de hand lopende ontgroeningen te doen, is er helemaal mee te stoppen. Ontgroeningsrituelen zijn altijd slecht, omdat ze in de kern tot doel hebben mensen te vernederen. Dat moet een beschaafd mens gewoon niet willen. Kappen, dus.

Theologiestudenten

Kennelijk is het echter niet zo eenvoudig. Ook in christelijke kring wordt nog volop meegedaan aan de praktijk van het ontgroenen, en heus niet alleen bij de CSFR. Wat te denken van de Christelijke Hogeschool Ede, die het karwei een aantal jaren geleden zelfs liet opknappen door militairen? Studenten die de bevelen te traag opvolgden, moesten op de grond gaan liggen om een vliegtuig na te doen. De commotie reikte tot in de Tweede Kamer, de directie moest zich excuseren.

Ook theologiestudenten laten zich niet onbetuigd. Bij studentenvereniging PFSAR van de christelijke gereformeerde universiteit in Apeldoorn bijvoorbeeld, hoort de ontgroening er helemaal bij. Kleinerende opdrachtjes en imponeergedrag door de ouderejaars keren jaarlijks terug. Wie lid wil worden, moet even doorbijten.

In Kampen, waar twee gereformeerde universiteiten gevestigd zijn, gaan ze nog een stapje verder. Daar kun je het als groentje meemaken dat je hoofdhaar wordt gewassen in een WC-pot. Vrij ver gingen ook de hervormd-gereformeerde studenten van het Utrechtse dispuut Voetsius, al hebben die de laatste jaren gas teruggenomen.

Übermensch

Naar mijn mening zouden juist christelijke studentenverenigingen radicaal moeten breken met deze bedenkelijke traditie. Zij zouden toch moeten beseffen dat het tot de kern van onze beschaving behoort, dat je een ander niet vernedert of kleineert. Het is één van de kernwaarden van de joods-christelijke traditie: wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Daar kan natuurlijk tegenin gebracht worden dat elke ouderejaars het zelf ook een keer heeft ondergaan. Maar dat is een goedkoop argument. Wie een beetje meedoet aan het vernederen van een ander, valt te vergelijken met de miljoenen Duitsers die in de jaren '30 een beetje meededen om Übermensch te zijn. Botte vergelijking natuurlijk, maar hij kwam bovendrijven toen ik terugdacht aan een aangrijpende film die ik op de middelbare school van mijn leraar maatschappijleer te zien kreeg. In "The Wave" lopen grote groepen scholieren kritiekloos achter een leraar aan, die een soort militaristische groepssfeer introduceert. Zij komen pas tot inkeer als hij hen na lang wachten hun beloofde Leider presenteert. Een videoscherm waarop een schreeuwende Adolf Hitier te zien is, doet velen in tranen uitbarsten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen