Eenzaamheid in een communicatiewereld

"Het resultaat van ik-gerichtheid is, dat wij onszelf juist eenzaam maken"

Eenzaamheid: een woord dat iedereen kent en waar iedereen zo zijn eigen gedachten bij heeft. Eenzaamheid komt veel meervoordan we denken. Ik denk dat we allemaal wel eens 'eenzaamheid' aan den lijve hebben meegemaakt. Want wie is er nooit eens afgewezen? Wie heeft zich in een groep nooit eens heel alleen, onbeduidend en onbelangrijk gevoeld? Wie heeft het niet gehad dat hij of zij letterlijk en figuurlijk niemand naast zich had, terwijl je er op dat moment zo'n behoefte had aan een arm om zich heen? Wie voelt zich wel eens onbegrepen? Toen ik voor dit artikel eens na ging denken over het woord eenzaamheid, kwamen er vanzelf allerlei gevoelens naar boven. Zomaar... na een paar minuten. Dan word je stil van binnen. Stil en verdrietig, omdat je gelijkertijd voelt dat dit zo'n wezenlijk probleem is. Waar je als medemens soms zo machteloos bij kan voelen.

Eenzaamheid wil niet per definitie zeggen datje geen mensen om je heen hebt. Je kunt je heel eenzaam voelen, terwijl je tussen mensen zit. Je voelt je tussen die mensen dan heel alleen. Zo alleen, dat het pijn doet. Je bent onbegrepen, verdrietig De ander heeft het vaak niet eens in de gaten. Je camoufleert het. Je doet heel gewoon... binnen huilt je hart.

Eenzaamheid komt voor-misschien ook wel bij jou-juist als je bij mensen bent van wie je houdt. Je vrienden, je medegezinsleden, soms ook bij je levensvriendin of - vriend.

Je hebt dit gevoel controle. Het oven/allen. ke momenten ontzettend naar iemand die naast je staat, die je begrijpt. schouder, een knipoog,

pel woord, precies aangeeft dat je er niet alleen voor staat. Die je respecteert omdat jij jij bent. Die je niet meteen veroordeelt of gelijk in een hokje zet en dan denkt dat hij je begrijpt.

Ik-gericht

Wat is het medicijn tegen eenzaamheid? Eenzaamheid lijkt alleen weg te gaan als de ander echt naast je gaat staan... niet boven je. Degene zal moeten proberen jouw taal te spreken, in jouw huid te kruipen om van daaruit mee te denken. Dat kan alleen als hij zal proberen om écht te luisteren en je te begrijpen. En écht luisteren houdt meteen in dat er dan niet gelijk oplossingen op tafel hoeven te komen. Want wat kan het helpend en steunend zijn als de ander je benaderd. Niet vanuit medelijden, maar vanuit betrokkenheid, en bewogenheid omdat jij het waard bent.

Eenzaamheid lijkt weg te gaan als je de ander toelaat. Als de ander iets van jouw innerlijk mag zien. Wanneer jij daar iets van kan vertellen, als je je niet meer schaamt voor je tranen, je boosheid, je verdriet. Dan kan het opeens zijn datje verbonden met de ander voelt en de eenzaamheid wat vervaagd.

Hoe is het toch mogelijk dat er juist nu in 2003 zoveel geklaagd wordt over eenzaamheid?

We kunnen internetten, sms-en, chatten, overal zijn we mobiel bereikbaar, en noem maar op. Communicatie lijkt op de eerste plaatst te staan en toch... Het lijkt wel dat - ondanks alle massacommunicatie - steeds meer mensen zich eenzaam voelen. Onze hele samenleving-en daar maak jij ook deel van uit! - wordt steeds 'ik-gerichter'. Wij staan zelf in het middelpunt en niet meer Gods gebod om Hem lief te hebben boven alles en de naaste als ons zelf.

Wij hebben met zijn allen weinig tijd en zin en lust om ons echt te verdiepen in de wezenlijke levensvragen van de ander. We beseffen niet dat wij daarmee onze eigen kuil naar de eenzaamheid graven., , Want het uiteindelijke resultaat van al die ik-gerichtheid is, dat wij zo de ander en onszelf juist eenzaam maken.

De Heere heeft daar al eeuwen geleden voor gewaarschuwd in Zijn

Woord: e liefde van velen zal verkouden (Mattheüs 24:12b). En verbeeld ik het me of is het waarheid dat we ook in de christelijke gemeenten harder en kouder worden?

Laptop

Deze eenzaamheid is er niet altijd geweest. Toen de Heere de hemel en de aarde gemaakt had, was het goed, zeer goed zelfs. Er was geen sprake van eenzaamheid; er was gemeenschap met de Heere zelf. Het ongehoorzaam zijn aan de Heere heeft ons tegelijkertijd eenzaam gemaakt. We wilden het tenslotte zelf uitzoeken en zijn door de zonde op ons zelf teruggeworpen.

Vraagje je af of ik niet overdrijf of het echt zo erg is? Ik zal wat voorbeelden opnoemen: Ga eens langs de verzorgingshuizen en vraag eens aan de oudere medemens wanneer zij voor het laatst een gesprek van hart tot hart hebben gehad. Je zult schrikken van de antwoorden... Velen van hen voelen zich eenzaam en verlaten, zoals je ook in de vorige Daniël hebt kunnen lezen. Ga eens in de trein langs de mensen en tel eens hoeveel mensen zich bijvoorbeeld met behulp van een laptop of een diskman hebben afgesloten van hun omgeving en daarmee van de medemens.

Zoek eens naar cijfers van de verslavingszorg in Nederland. Hoeveel zijn er niet die hun eenzaamheid verdrinken. En hetchatcontact dan? Daarmee moetje toch wel vrienden kunnen maken? Het kan, maar... heb je echt contact? Het meeste contact blijft op afstand. Je weet niet of de ander degene is die hij of zij voorgeeft. Je kunt tenslotte zo anoniem blijven als je zelf wilt. Je hebt contact zonder dat je ooit een gezicht ziet, laat staan dat er sprake is van oogcontact. Je hoort geen stem, er is dus geen afstemmen op elkaar. Luisteren naar de intonatie van de ander is er niet bij. Wie ziet nog dat je een ontroering wegslikt of geraakt bnnt door iets?

Zijn dit echte vrienden of gaan we naar een schijnwereld toe? Ik ben bang dat we door al deze communicatiemiddelen nog meer ruimte krijgen om langs elkaar heen te leven en dus nog eenzamer worden.

En toch I Ook hierin heeft - Gode zij dank - God ons niet aan ons lot over-

gelaten. Hij heeft Zijn Zoon gezonden. Hij, Die ieder mens begrijpt, Die mensen doorziet tot op de bodem van de ziel, Die Zelf moest lijden aan de diepste eenzaamheid om Zijn kinderen te troosten. Hij kan zo goed troosten, want als niemand je hoort, niemand je begrijpt, niemand weet wat er in je om gaat, als je zelf niet eens begrijpt wat er in je leeft, dan is Hij er. Altijd wil Hij luisteren naar je gebed. In de nacht, op je werk, op school waar dan ook. Hier, op deze wereld, zal het nooit meer helemaal goed komen. We zullen ons zo nu en dan, sommigen zelfs erg vaak, eenzaam blijven voelen. Maar als we Hem mogen kennen, dan zullen we door Hem mogen zien naar de toekomst waar eens de eenzaamheid opgelost zal zijn. Als je Hem mag kennen, dan zul je altijd met Hem samen mogen zijn. Dat heeft Hij beloofd en God liegt niet. Hij zal de tranen van de ogen van Zijn kinderen afwissen. Zij zullen eeuwig bij Hem zijn. Iets daarvan kunnen en zullen we hier op deze aarde al ervaren. Dat ervaar je bijvoorbeeld als je je hele hart uit mag storten bij de Heere. Dat ervaar je als je 's nachts of zo maar op je werk, of school, met God in gesprek mag gaan. Als je merkt dat Hij je draagt, je helpt, je ondersteunt.

Jonge raven

Dan merk je dat Psalm 139 waar is. Dat Hij je doorgrondt en je kent van de moederschoot af. Zal Hij dan niet weten hoe jij je voelt? Zal Hij dan niet weten hoe eenzaam je bent? Zal Hij dan niet kunnen troosten, beter dan een moedertroost.

Misschien zegje nu wel: 'Maar ik ben geen kind van God, dus heb ik hier niets aan'. Is dat zo? Lees je Bijbel er eens op na, en tel eens hoe vaak heeft God niet gehoord naar mensen. Sterker nog! Hij zegt: Ik hoor het geroep van de jonge raven. Zal God dan niet luisteren naar een kind, een jongere of een oude van dagen? Je leeft toch nog? Dan kan je ook nog zalig worden. Dan mag je, nee: beter, dan moet je roepen en bidden tot Hem die horen wil. En wat groot als je dan Zijn troost mag ervaren. Hij roept, Hij staat aan je deur en Hij klopt. Juist bij degene die zo eenzaam is en van mensen niets meer verwachten. Denk maar aan dat versje watje misschien wel als eerste geleerd hebt: Opent uwe mond. Eist van Mij vrijmoedig. Hij liegt niet. Een ieder die tot Hem komt, zal geenszins uitgeworpen worden.

Gorinchem, G. J. Groeneveld

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen