De klevrwedstrijd

"We gaan stoppen, jongens, ruim jullie boeken maar op en daarna...dan heb ik nog een verrassing voor jullie!" Nou, dat hoeft de juf geen twee keerte zeggen. In een mum van tijd zijn alle boeken van de tafeltjes en zit iedereen met z'n armen over elkaar. "Nou, nou, " lacht de juf, "wat een snelheid! Zelfs Karin is al klaar!" Plagend kijkt de juf Karin aan. Verlegen kijkt Karin voor zich uit. Ja, de juf heeft wel gelijk. Normaal is zij altijd één van de laatste die haar spulletjes opgeruimd heeft. Maar ja, er valt ook altijd zoveel te kletsen! Met haar tweelingzusje Karina, of met haar vriendinnetjes Saskia en

Annemiek en Willeke. Er is altijd weer iets wat ze nog even moet vertellen. Gelukkig, de juf kijkt nu niet meer naar haar. Ze vindt het helemaal niet leuk, als de juf zo kijkt! "Luister maar eens, " zegt de juf. Nou, dat hoeftze helemaal niette zeggen, want iedereen is al stil! ledereen zit al te luisteren! "Misschien heeft één van jullie wel eens van Advent gehoord. Weet iemand wat dat is? " Aarzelend gaan er een paar vingers de lucht in. Andere kinderen denken nog even na. Karin ook. Advent, wat was dat ook al weer? Had dat niet met Kerst te maken? Daar hoort ze Alex al het antwoord geven: "Advent is altijd een paar weken voor Kerst, juf!" "Heel goed, Alex!" prijst dejuf. "Advent betekent verwachten. En zoals jullie weten is het weer bijna Kerstfeest. De weken vóór het Kerstfeest worden Adventsweken genoemd, weken van verwachting. Vlak voor de Kerstvakantie vieren wij ook altijd Kerstfeest op school, dat weten juilie wel." Ijverig knikken de kinderen, ja, dat weten ze wel. Dan mogen de papa's en mama's ook komen en mogen ze een tekst opzeggen en krijgen ze chocolademelk en een boek en een zakje snoep. De juf gaat weer verder praten. "Als jullie nu straks naar huis gaan, dan krijgen jullie een kleurplaat mee. En die kleurplaat heeft met Advent, met verwachting te maken. Thuis kunnen jullie die netjes inkleuren. Maandag wil ik hem dan weer van jullie terug hebben. En degene die de mooiste kleurplaat heeft...die krijgt een prijs. Wat de prijs is, verklap ik nog niet, maar het heeft met het Kerstfeest te maken, dat we hier op school gaan vieren, samen met de papa's en de mama's." Een kleurwedstrijd! Dat is leuk! Enthousiast klappen de kinderen in hun handen. "We gaan nu eindigen en daarna krijgen jullie de kleurplaat mee, " zegt de juf. Even later hollen Karin en Karina samen hand in hand naar huis. Hun kleurplaten wapperen in hun handen. Thuis staat mama hen al op te wachten. "Ha, daar zijn jullie. Wat hebben jullie daarvoor moois in jullie handen? " Tegelijk beginnen Karin en Karina te ratelen. Over Advent en over de kleurwedstrijd en over het

Kerstfeest op school. Karina laat de kleurplaat aan mama zien. "Dat is een mooie!" zegt mama. "Kijk, dat zijn Jozef en Maria, op weg naar Bethlehem. Kleur de plaat maar mooi, meiden!" "Zullen we nu gelijk...? " vraagt Karin aan Karina. Ze hoeft niet eens haarzin af te maken, want Karina weet precies wat ze bedoelt. "Ja, goed, " zegt Karina. Even later zitten ze alle twee aan de tafel te kleuren. Het moet wel héél netjes gebeuren. Maar, kijk eens naar Karina? Ze doet zó goed haar best, maartoch komttélkens haar kleurpotlood weer buiten de lijntjes. De kleurplaat wordt zo helemaal niet mooi! Zo wint ze nooit de prijs!

Verdrietig kijkt Karina naar Karin. Die kleurt wel heel netjes. Die kan het ook heel goed. Maar zij, het gaat altijd fout met kleuren. En ze doet echt altijd heel erg goed haar best. Karin kijkt naar Karina. "Lukt het niet? " vraagt Karin. "Nee, " mompelt Karina, "nee, het lukt helemaal niet. Ik kan niet kleuren, en jij...jij winttoch wel de prijs!" In haarogen staan opeens twee dikke tranen. Ja, dat is waar, wat Karina zegt.

Karin heeft wel eens eerder een prijs gewonnen met kleuren. Opeens heeft Karin erg medelijden met Karina. Eigenlijk is het heel zielig voor haar. Ze doet zó haar best en dan gaat het nog fout! Eigenlijk zouden ze een keer moeten kunnen ruilen. Gewoon eens één keertje, dat Karina heel netjes kleurt en zij, Karin, iets minder netjes. Dan zou Karina ook vast wel een keer de prijs winnen! Maar...opeens krijgt Karin een idee.

Dat kan toch? Ze kunnen toch best een keer ruilen? Als...als zij nu voor Karina kleurt en Karin vóórhaar... "Hé, Karina, ik heb een idee!" fluistert ze opgewonden. "Als we nu eens gewoon onze kleurplaten omruilen? Jij kleurt de mijne en ik de jouwe? Ik heb toch al eens gewonnen en misschien win jij dan nu wel een keer de prijs! Dat zou leuk zijn! Vind je dat een goed idee? " Karina kijkt Karin met grote ogen aan.

"Wil je dat echt? " Ze begintte lachen door haartranen heen. Dat is fijn van Karin, dat zij haar wil helpen! "Maar dan zeggen we het niet tegen papa en mama, hoor! Het is ons geheimpje, " zegt Karin. Ijverig kleuren Karin en Karina weer verder. En als Karina nu

weer per ongeluk buiten de lijntjes komt, dan vindt ze het niet zo heel erg meer. Want zij krijgt nu toch een hele mooie kleurplaat, de kleurplaat van Karin! En die is zó mooi! Zó mooi, dat zij misschien wel de prijs wint...

Wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen