Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Zij mogen de hemel niet zien

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Zij mogen de hemel niet zien

Blauwe lucht Is verboden terrein voor christenen in Noord-Koreaanse werkkampen

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het is alweer enkele jaren geleden. In de hotelkamer in een grote stad in centraal China vertelt ds. Tsjeng zijn levensverhaal. Met horten en stoten, soms zoekend naar de juiste Engelse woorden. Soms zo door herinneringen overmand, dat hij niet verder kon spreken. Soms sloot hij zijn ogen, maar ging dan weer verder met vertellen. Tot diep in de nacht heb ik naar zijn aangrijpend levensverhaal geluisterd.

Zes gevangenisperioden van 1951 tot 1988. Totaal 27 jaar in gevangenissen en kampen. Ds Tsjeng werd geslagen, gefolterd, in de kou gezet tot handen en voeten bevroren waren. Gebruikt als 'stoel' voor de leider van het commando: "Zetje knieën en handen op de grond, dan kan ik zitten." Bespot door de gevangenisdirecteur: "Jouw God kan je toch wel bevrijden? " Tegen de gevangenisdirecteur kon hij zeggen: "Meneer, ik zit hier niet omdat u dat wilt of omdat ik dat wil, maar omdat mijn hemelse Vader dat wil. Zijn wil is alleen heilig en goed. Daarom kan ik er onder buigen en mag ik mij verblijden in wat mijn Vader doet."

Toen ds. Tsjeng vertelde over het grote lijden dat de christenen in China overkwam tijdens de Culturele Revolutie, kon hij soms minutenlang zijn emoties niet bedwingen. Hij vertelde dat velen van zijn gemeenteleden stierven. Geliefde kinderen van God waaraan hij zo nauw verbonden was, werden op een gruwelijke manier gedood. Dat is het lot zijn van hen, die onder de kruisbanier van Koning Jezus mogen dienen. Ds. Tsjeng werd menige keer op wonderlijke wijze van de dood gered. De Heere wilde hem nog sparen om Zijn kudde te kunnen dienen.

Gods kerk is niet zonder verdrukking. De Bijbel is er vol van. Het begint al in Genesis 4. Abel is de eerste die het dienen van de Heere met de dood moet bekopen. In het Nieuwe Testament is Johannes de Doper de eerste die wordt gedood vanwege de Naam en de zaak van zijn Meester. De Heere Jezus wijst er Zijn discipelen op: n de wereld zult gij verdrukking hebben (Johannes 16:33). De Handelingen van de Apostelen getuigen van het lijden van de Nieuwtestamentische kerk. En sindsdien is er een stroom van bloed gevloeid. De eeuwen door. Tot op de dag van vandaag.

Toename

In een toenemend aantal landen worden christenen vervolgd. Open Doors publiceerde onlangs een lijst van tientallen landen, waar christen niet in vrijheid kunnen leven. China, Noord-Korea, Vietnam, Laos, Filippijnen, Irak, Iran, Saoedi Arabië, Algerije, Jordanië, Soedan, India, Pakistan, Sri Lanka, Indonesië, Peru, Koerdistan, Tsjaad, Libië, Mexico, Kazachstan, Kirgizië,

Azerbeidzjan en vele andere landen. Er zijn vele voorbeelden te geven van vervolging en lijden. De Koerd Siwar Mohammed Ismail:28 kogels doorzeefden zijn lichaam. Terwijl deze evangelist in elkaar zakte, ging zijn moordenaar er vandoor, de islamitische strijdkreet schreeuwend: Allahoe akbar", Allah is groot.

In Laos werden 21 christenen uit de Bru-minderheid gearresteerd. Ze staan onder zware druk om het christelijk geloof af te zweren.

In Oezbekistan drong de politie de woning binnen waar op dat moment een huisgemeente bijeen kwam. Acht gemeenteleden - vijf mannen en drie vrouwen - werden opgepakt en meegenomen.

Echter, er is geen land in de wereld waar christenen zo zwaar vervolgd worden als in Noord-Korea. Tot voor kort was daar niet zoveel over bekend, omdat Noord-Korea hermetisch gesloten is en de bevolking voortdurend in grote angst leeft. Alleen al om het bezit van een Bijbel kan een gezin in een heropvoedingskamp terecht komen waar het regime zo zwaar is dat het vrijwel zeker is dat niemand daar levend uitkomt. Van alle gevangenen in Noord-Korea heeft hooguit twintig procent een 'strafbaar feit' gepleegd. De rest is onschuldig. Aangeklaagd als dissident, vaak door medeburgers die daardoor zichzelf wilden redden.

"Smekende ogen"

Mevrouw Soon Ok Lee (54) overleefde zeven jaar werkkamp in Noord-Korea. Zij was een overtuigd communiste en vereerder van de Koreaanse leider Kim II Sung. Op valse beschuldigingen werd zij veroordeeld tot veertien jaar werkkamp. In de kampen ontdekte zij het ware gezicht van een totalitair regiem. Martelingen verschrikkelijke omstandigheden waren haar deel. Als door een wonder werd zij na zeven jaar vrijgelaten.

In 1996 vluchtte zij samen met haar zoon, via China naar Zuid-Korea. Haar verhaal over de kampen heeft zij gepubliceerd in een boek dat onlangs in het Nederlands is vertaald.

Een aangrijpend en gruwelijk verhaal. Zij schrijft onder andere: "Bij de aankondiging van mijn vrijlating waren de ogen van 6000 gevangenen op mij gericht. Zelfs de 140 christenen die vooraan stonden, richten opeens hun hoofd op en keken mij aan. Dat was tegen de regels. Op last van Kim II Sung mochten de christenen in de gevangenis hun hoofd nooit oprichten en naar de lucht kijken. Vanaf het moment dat deze gevangenen door de zwarte ijzeren poorten van de gevangenis waren gekomen, hadden ze alleen maar de grond gezien. De blauwe lucht was voor hen verboden terrein - enkel omdat ze in de hemel geloofden."

Werkdagen van twintig uur maakten gevangenen binnen afzienbare tijd tot een lichamelijk wrak. Christenen werden in de werkkampen erger mishandeld dan andere gevangenen.

Mevrouw Soon schrijft over een christelijke man die in de rubberfabriek altijd rustig zijn werk deed. Op een dag struikelde hij van vermoeidheid over de hete rubber en dreigde onder een grote, zware rubberroller te komen. Een gevangene schreeuwde tegen een bewaker: "Er gaat iemand dood, zet de roller uit." De gevangenisbeambte brulde terug: "Laat die machine aanstaan! Dit is onze kans om van die gestoorde, godsdienstige man af te komen."

Op het moment van het vertrek van gevangene Soon Ok Lee waren er smekende ogen op haar gericht. Die ogen smeekten om getuige te zijn en te vertellen over het onrecht en lijden. Maar ook van geloof. Dat sprak uit de ogen van 140 christenen. Mevrouw Lee vertelde bij de presentatie van haar boek: "Nooit zal ik die smekende ogen vergeten." De Koreaanse vertelde ook: "Tijdens de jaren in de gevangenis heb ik veel gelovigen zien sterven. Toch hebben zij nooit, maar dan ook nooit de God verloochend die in de hemel is. Zij hadden alleen maar hoeven zeggen dat zij niet in religie geloofden en zij waren vrij geweest. Ik begreep niet dat zij niet bang waren voor de dood. Het stelde mij voor de brandende vraag: Wat zagen zij dat ik niet zag? "

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 januari 2004

Daniel | 36 Pagina's

Zij mogen de hemel niet zien

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 januari 2004

Daniel | 36 Pagina's