Bidden voor het eten

Toen Balkende minister-president werd, zeiden sommige mensen veelbetekenend: "Enne... hij bidt voor zijn eten!". Dat vonden ze goed nieuws. Wat betekent dat dan? Wat zegt het (over) jou dat je bidt voor je eten? Of dat je misschien soms juist niet bidt?

"Kijk. hij bidt." Of zij natuurlijk. Hebben ze dat wel eens van jou gezegd? Daar kan van alles mee bedoeld zijn; dat hoor je alleen aan de toon. Bijvoorbeeld: "Jongens, even stil, want hij wil nog beginnen voor de maaltijd". Als je in een vrij uur op school in de kantine eet, is het eigenlijk vanzelfsprekend dat iedereen bidt voor z'n boterham en dat je even stil bent voor elkaar. Als ze dat overdreven vinden, krijgt "kijk, hij bidt" helaas een andere klank: "Super-refo". Zo kun je het ook wel eens gehoord hebben in een andere omgeving, als je een baantje hebt. "Dat is zo'n christelijke." Je wordt met zo'n uitspraak in een hokje gestopt. En daar voel je je misschien niet prettig bij.

Gewend

Misschien wil je onder onkerkelijken proberen niet op te vallen en bid je daarom niet voor het eten als je de anderen het ook niel ziet doen. Of je wilt best bidden, maar je durft niet goed: moet je nu om stilte vragen of gewoon stiekem voor jezelf beginnen? Misschien doe je het gewoon wel, door vanaf het begin rustig te zeggen dat jij gewend bent om te bidden voor en na het eten. En dat je het fijn zou vinden als het dan even stil was.

Rineke: "Van de zomer gingen we op de camping met een groep barbecuen. Toen hebben we van te voren in de tent alvast gebeden, zonder dat de anderen het zagen. Ik vond dat achteraf niet goed: je vindt het niet waard om erdoor op te vallen, maar je durft het ook niet over te slaan. Dan weet je dus zelf niet waar je mee bezig bent, want is dat gebed nu belangrijk of niet?"

Misschien hoor je dan niets, of een vervelende opmerking, of de verbaasde reactie: "Kijk, hij bidt". En daarmee kan ook bedoel worden: "Dat heb ik nou nog nooit gezien, iemand die bidt voor het eten!" Dan hoef je helemaal niet in elkaar te krimpen. Natuurlijk weten ze dat je christelijk bent, als je bidt voor en na het eten. En misschien vragen ze jou gewoon waarom je dat doet. Zeg dan niet meteen: "Bemoei je er niet mee!". Zo'n vraag kan een goed begin van een gesprek zijn, waarin je kunt vertellen wat je gelooft. Heb jij dan een antwoord? Weet je waarom je bidt en dankt voor het eten? Dat is toch niet alleen omdat wij dat als christenen gewend zijn?

Belijdenis

Het is goed om vaste tijden te hebben voor Bijbellezen en gebed. De maaltijden horen bij die vaste momenten. Je kunt dus niet 's morgens voor alle maaltijden tegelijk bidden. We lezen meer dan eens in de Bijbel dat de Heere Jezus 'dankte' voordat Hij ging eten (bijvoorbeeld Johannes 6: 11, Lukas 22: 19) of het eten zegende (bijvoorbeeld Lukas 24: 30). Hij zal dat bij elke maaltijd gedaan hebben.

Alwin: "We hebben het er op JeV en thuis over gehad hoe je dat nu moet aanpakken in een andere omgeving, als je bijvoorbeeld ergens werkt. Dat je vanaf het begin duidelijk moet zijn dat jij wilt bidden voor het eten. Toch is het niet alleen belangrijk om aan anderen te laten zien dat je bidt, maar ook voor jezelf om het te doen. Want daardoor denk je er steeds weer bij na dat je alles van de Heere krijgt."

Daarom hebben wij dat ook nodig. Bij elke maaltijd bidden en danken is eigenlijk belijden voor de Heere: "Wij kunnen zelf niets, alle gaven komen van U. Ook al hebben we niets verdiend, wilt U ons alles geven wat we nodig hebben, elke dag. elke maaltijd opnieuw. En ons zegenen, naar lichaam en ziel." Want zonder die zegen kunnen we niet!

Dat is het tegenovergestelde van: "Ik heb er hard voor gewerkt, dus het is mijn eigen verdiende eten". We moeten beseffen dat we elke dag weer van de Schepper afhankelijk zijn. ook al liggen de boodschappen voor morgen misschien al in de koelkast. Geef ons heden ons dagelijks brood. Dan 'vergeten' we niet om te bidden.

De Heere wil dat wij alles aan Hem vragen. ook het éne nodige. De mens zal bij brood alleen niet leven, maar bij alle woord dat door den mond Gods uitgaat (Mattheüs 4: 4). Daarom lezen we ook na de maaltijd uit de Bijbel.

Woorden

In Engeland wordt alleen vóór het eten gebeden. Wij zijn gewend om de maaltijd ook af te sluiten met dankgebed. Zo'n verschil is niet zo belangrijk, net zo min of je lang of kort bidt, met mooie woorden of niet. Het gaat erom dat je eerbiedig bent, aandachtig, niet gehaast. Wie er verder ook naast je zitten, probeer dit toch. Overigens: het is een goede, Hollandse gewoonte om zowel te bidden als te danken. Wat je moet zeggen? Het volmaakte gebed is het 'Onze Vader'. Daar staat alles in en het wordt niet voor niets vaak voor de maaltijd gebeden. Toch kun je, zeker als je alleen bent, ook je eigen woorden gebruiken. Erken de Heere als God. Dank voor het voedsel en voor alle zegeningen, vraag om vergeving en een tijdelijke en een eeuwige zegen. Bidden voor het eten is een belijdenis. Is dat zo bij jou? Of bid je uit gewoonte, aan de buitenkant? De Heilige Geest kan je leren om echt te bidden met je hart en Hij weet ook wat je moet bidden als jij het niet kunt. (Lees in de Catechismus Zondag 45.)

Dan zegt de Heere net als van Paulus, die drie dagen niet at of dronk: Zie, hij (of zij) bidt. En is dat niet minstens zo belangrijk als eten en drinken?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen