Op de grens tussen Moab en Bethlehem

Orpaen Ruth hebben beiden Naomi hartelijk liefgekregen. Er was een natuurlijke band gegroeid. Bovendien hebben ze respect voor hun schoonmoeder. Ongetwijfeld heeft Naomi hen onderwezen in de dingen van Gods koninkrijk. Deze woorden hebben grote indruk gemaakt. Ook Orpa's geweten heeft gesproken. Zij is bereid haar vaderland de rug toe te keren. Samen met Ruth verlaat zij haar gehele verleden en volgt Naomi achterna. Daar moetje niet gering over denken. Dan moet de dienst des Heeren je toch wel heel veel waard zijn. Hebben wij het ooit weieens zover gebracht? Hoeveel kerkelijke jongeren hebben de wereld nog nooit een scheidbrief gegeven? Orpa is ons hierin ten voorbeeld. Kiest dan heden wie gij dienen zult.

Op de grens volgt een ernstige beproeving. Waarom doet Naomi dit? Naomi zoekt zichzelf niet. Had zij alleen oog voor zichzelf gehad, dan had ze hen wel stilletjes mee laten gaan. Verder weet Naomi dat de keus van Orpa en Ruth verstrekkende gevolgen zal hebben. Zij gaat eerlijk met hen om. Zij zullen dit nooit volhouden als het geen ware ernst is. Tenslotte kende Naomi haar eigen hart. Zij weet hoe nodig beproeving is. Daarom zegt zij: Gaat heen, keert weder, een iegelijk tot het huis van haar moeder; de HEERE doe bij u weldadigheid; gelijk als gij gedaan hebt bij de doden en bij mij. Beiden wenen. En als uitéén mond zeggen zij: Wij zullen zekerlijk met u wederkeren tot uw volk. Dat klinkt héél beslist. Belijden met de mond is zo moeilijk nog niet. Het komt op het hart aan!

De beproeving verdiept

Wij zouden zéggen: 'Naomi, vraag nu maar niet verder. Het is toch goed zo? ' We moeten als het gaat om zelfbeproeving nooit oppervlakkig zijn. Liefde is eerlijk. Naomi is een wijze vrouw. De Heere Jezus handelt later echt niet anders met Zijn discipelen. Nadat vele discipelen hem de rug toekeerden, sprak Hij tot de twaalven: Wilt gijlieden dan ook niet weggaan? Het is geen goed teken als wij de beproeving schuwen.

Waarom vroeg Naomi verder? Wel, wat zochten Orpa en Ruth eigenlijk in Betlehem? Als het hen om rust of voorspoed te doen was, zouden zij bedrogen uitkomen. Dan zou er in Moab veel meer toekomst voor hen zijn dan in Bethlehem. Naar de wet kon immers alleen een naaste bloedverwant nog met hen huwen. Die mogelijkheid ziet Naomi niet meer.

Het is echt niet zo dat zij haar schoondochters graag ziet teruggaan. Zij zegt immers: Niet, mijn dochters, want het is mij veel bitterder dan u, maar de hand des Heeren is tegen mij uitgegaan. Naomi erkent dat God de zonden in haar leven bezoekt. Als zij alleen achterblijft en zonder nageslacht zal sterven, ziet zij daarin de slaande hand des Heeren. Dat recht Gods moet Naomi erkennen. Zij buigt ervoor. Zij is een zondares. De zonden zijn haar zo bitter. Ken je dat plekje ook?

Toen hieven zij haar stem op en weenden wederom; en Orpa kuste haar schoonmoeder. Orpa is niet onverschillig. Zij weent opnieuw. Aan gevoel ont-

breekt het niet. Toch heeft zij op de duur de beproeving niet doorstaan. Gevoel is niet hetzelfde als geloof. Dezelfde mond die zo kort geleden een goede belijdenis deed, geeft nu een kus ten afscheid. Waarom? Toen Naomi ging spreken over een rechtvaardig God, Die de zonden bezoekt, wilde Orpa niet verder mee! Dat is vóórhaar het breekpunt. Zij keert weder tot haar volk en haar goden. Haar geloof was slechts een tijdgeloof. Zij werd wel aangetrokken door het aangename van Naomi's woorden, maar zij was niet rechteloos. Haar haar hart was onverbroken. Wat een les. We kunnen het ene ogenblik onder tranen een goede belijdenis doen en een ogenblik later onder tranen een afscheidskus geven. De grote vraag is: wat is de drijfveer achter onze goede belijdenis?

Staande gebleven

Maar Ruth kleefde haar schoonmoeder aan. Orpa heeft Ruth geen kus ten afscheid gegeven. Zij meende dat Ruth haar wel spoedig zou volgen. Er is echter tussen hen een groot onderscheid. Ruth heeft met Naomi niet alleen een natuurlijke band, maar ook een geestelijke band. Zij doorstaat de beproeving omdat God deze keuze in haar hart gelegd heeft. Gods werk kan - met eerbied gezegd - wel een stootje verdragen. Zo'n keus doorstaat elke beproeving. Ruth wil zelfs buigen voorde rechtvaardigheid van God. Zo ver komt de tijdgelovige niet. Zelfs al is Naomi door de hand des Heeren Mara geworden; toch kleeft Ruth haar aan. Waar is het jou om te doen? Voor de derde keer wordt Ruth beproefd. Daarom zeide zij: Zie uw zwagerin is wedergekeerd tot haar volk en tot haar goden; keer gij ook weder, uw zwagerin na. Wat moet dit Ruth pijnlijk getroffen hebben: haar volk, haar goden. Ruth had deze goden ook gediend: Kamos, Baal-Peor en Astarte. Juist daar ligt het breekpunt voor Ruth. Haar volk haat ze niet, maar niemand kan twee heren dienen. Tot hiertoe heeft zij alleen door te volgen, 'blijk gegeven van wat er leeft in haar hart. Nu moet zij spreken! De beproeving dient niet alleen om het valse te ontdekken, maar ook om het ware te openbaren. Zonderde ontdekkende vragen van Naomi hadden wij nooit Ruths belijdenis gehoord. Maar Ruth zeide: Val mij niet tegen, dat ik u zou verlaten, om van achter u weder te keren; want waar gij zult heengaan, zal ik ook heengaan. Zij wenst hetzelfde pad als Naomi te lopen. Ondanks Gods slaande hand heeft Ruth het geluk van Gods volk gezien. Velen zouden daar niet jaloers op worden. Maar Ruth wil volgen, ook al zal zij in Bethlehem een buitenstaander zijn. Wens jij ook bekeerd te worden zoals de Heere zijn volk bekeerd?

Onvoorwaardelijk

Waar gij zult vernachten, zal ik vernachten. Waar zou Naomi heengaan? Waar zou Naomi vernachten? Waar zou Naomi sterven? Waar zou Naomi begraven worden? Ruth wist alleen: naar Bethlehem. Verder stond er helmaal niets vast. Een onzekere toekomst. Naomi had geen plaats meer ter woning. Ruths volgen is dus onvoorwaardelijk. Hoe die wegen dan ook zijn moge. Zij wenst liever met het volk van God kwalijk behandeld te worden dan voor een tijd de genieting der zonden te hebben. Zij kiest niet alleen voor de voorspoed. Zoals Abraham de Heere door het geloof leerde volgen, niet wetende waar hij komen zou, mag Ruth zich helemaal overgeven. Orpa had dit alles niet overdacht. Anders is het met Ruth. Er is aan haar keus heel wat vooraf gegaan! Naomi hoeft niet bevreesd te zijn dat zij niet weet wat zij doet. Het is geen oppervlakkige keus. Ken jij iets van die echte zelfverloochening?

Uw volk is mijn volk! Het volk van Naomi was in de ogen van Moab zeer veracht. Nee, Ruth durft niette zeggen dat zij bij Naomi's volk behoort. Dat blijkt wel uit het vervolg van de geschiedenis. In vers 22 wordt zij de Moabietische genoemd. Straks zegt zij

op het veld van Boaz: Waarom heb ik genade gevonden in uw ogen, dat gij mij kent, daar ik een vreemde ben. Zie je wel dat de keus voor Ruth de grond niet is. Je mag van je keus ook nooit de grond maken! Ruth krijgt slechts rechten in Israël door haar huwelijk met Boaz. Nu blijft zij in eigen oog de Moabitische. Met dit woord schaart zij zich onvoorwaardelijk aan de zijde van dat verachte volk. Iedere Moabiet zou Ruth voor dwaas verklaard hebben, maar zij wil erbij horen. Ruth heeft misschien gedacht dat het allemaal mensen als Naomi waren. Daar is zij dan later wel achter gekomen. Het is immers niet al Israël, dat Israël genaamd wordt.

Naomi's God

En uw God mijn God. Hier komen we bij het hart van Ruths keuze. Hier blijkt waar het Ruth ten diepste om gaat: Naomi's God. Die God waarvan Naomi gezegd had dat Zijn hand tegen haar was uitgegaan. Zij heeft die God hartelijk liefgekregen. Zij vraagt niet als zovelen: als er een God is waarom dan al deze tegenspoed? Zij kan van deze God geen kwaad denken. Naomi had over haar goden gesproken. Hier blijkt, dat zijn Ruths goden niet meer. Dat wist Ruth heel zeker. Als de Heere Zijn liefde in het hart uitstort worden er weieens dingen gezegd waarvan later gedacht wordt: hoe heb ik het durven zeggen. Toch sprak Ruth de waarheid. Christus zegt later: Niet een iegelijk die tot Mij zegt: Heere, Heere zal ingaan in het koninkrijk der hemelen, maar die daar doet de wil Mijns Vaders die in de hemelen is. En zie, juist dat laatste is het leven van Ruth. Geldt het ook van ons?

\ Bileam begeerte te sterven zoals Gods volk stierf. Hij zegt: Mijn ziel sterve de dood des oprechten. Hij wenste echter niet te leven met dat volk. Zo was het ook met Orpa. Anders is het met Ruth. Waar gij zult sterven, zal ik sterven. Ruth houdt dus rekening met de dood. Zij heeft geleerd te moeten sterven, en sterven is God ontmoeten. Haar keus staat in het licht van het leven na dit leven. Daarom viel de breuk met Moab haar niet zwaar. En aldaar zal ik begraven worden. Ruth zou dus nimmer naar Moab terugkeren. Zij wil er zelfs niet meer begraven worden! Ook als Naomi gestorven zou zijn, zou zij blijven. Hier zien we dat zij geen bijbedoelingen heeft. Ze doet het niet alleen om Naomi. Haar keus is onberouwelijk. Zij durft er zelfs een eed op te doen: Alzo doe mij de HEERE en alzo doe Hij daartoe. Dit is de oude formule van de eedzwering. Zij roept God tot getuige aan. Onze kanttekenaar schrijft: "Dat is: de Heere straffe mij alzo, en ga voort in Zijn straf, of vermeerdere dezelve, indien ik het anders meen, of anders doe, dan ik gesproken heb. Hier zien wij dat Ruth zich overgaf aan de alwetendheid en rechtvaardigheid Gods. Zij zweert Moab voor eeuwig af.

Vastelijk voorgenomen

Zo niet de dood alleen zal scheiding maken tussen mij en tussen u. De dood zal ook onder ons eens scheiding making. Ruth kon met haar keus niet sterven. Boaz is haar losser geworden. Deze Boaz is een type van Christus, Die straks uit haar geslacht geboren zou worden. Alleen door Zijn keus en eedzwering is Ruth behouden. Eerder zal Ruth geen rust gevonden hebben, eer zij Hem mocht kennen. Want eerder krijgen Gods kinderen geen rust. De dood heeft scheiding gemaakt tussen hen beiden. Maar die scheiding zou niet voor eeuwig zijn. Dat heeft Naomi hier mogen zien. Zij hield op tot haar te spreken. Zij kon het overnemen. God gaf getuigenis. Wat zal zij verblijd geweest zijn. Alzo gingen die beiden! De tijd van Ruth was een donkere tijd. Maar kijk eens wat God in die donkere tijd doet? Ondanks een kromme dwaalweg. Zelfs in het hart van een Moabietische! Dat is nog mogelijk. De God van Naomi leeft nog, al schijnen de Naomi's minder te worden. Vraag of deze keus in je hart gewerkt mag worden. Zijn werk kan alle beproeving doorstaan. Daar ben je eeuwig goed mee. Maar, het is niet na te maken. Uiterlijk was er geen verschil tussen Orpa en Ruth. Innerlijk wel. Dat verschil is een eeuwig verschil geworden. God ziet naar waarheid in het binnenste. Ontloop daarom de zelfbeproeving maar niet. Vraag met de dichter: "Doorgrond, m' en ken mijn harto Heer'."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen