Van schepping willen evolutionisten niets weten

"De weg van aap naar mens is complexer dan biologieboekjes doen geloven"

De Bijbel is over het ontstaan van de aarde duidelijk: God schiep in zes dagen de hemel en de aarde. Een wonder dat voor mensen niet te begrijpen is. Het is in de eerste plaats een zaak van het geloof. De kerk belijdt immers: "Ik geloof in God de Vader, de Almachtige, Schepper van hemel en aarde." De scheppingsgeschiedenis in Genesis 1 is vanuit het gezichtspunt van de gelovige geschreven. Een wetenschappelijk verslag van het ontstaan van leven is in de Bijbel niet te vinden.

Tegenover dit geloofsperspectief staat het natuurwetenschappelijke model. Wetenschap is gebaseerd op kennis. Aan de basis van kennis liggen de wetenschappelijke feiten, de waarnemingen en experimenten. Bij de evolutietheorie ontbreekt echter zo'n feitelijke basis. Evolutionisten doen aannames die nog nooit bewezen zijn. Sterker nog: ze kunnen niet bewezen worden. A. Keith, een vooraanstaand evolutionistisch wetenschapper, zei: "De evolutie is onbewezen en onbewijsbaar. Wij geloven erin omdat het enige alternatief de schepping is." En van die schepping willen evolutionisten niets weten.

Het is daarom beter te spreken van het evolutiemodel of het evolutiegeloof. Want het wil immers antwoord geven op de diepste vragen van het leven: "Waar komen wij vandaan, wat is de zin van het leven en waar gaan wij naartoe? " En als de wetenschappers zich op die terreinen begeven, gaan ze over de grenzen van de wetenschap heen, zegt prof. E. Schuurman in zijn boek Geloven in wetenschap en techniek.

Tussenvormen

Een belangrijke aanname van het evolutiemodel is de gedachte dat de ingewikkelde of hogere dieren-en plantensoorten zich geleidelijk ontwikkeld hebben uit de eenvoudige. In de loop van miljarden jaren zouden door kleine veranderingen algen, ongewervelde dieren, vissen, amfibieën, reptielen, dinosaurussen en zoogdieren zijn ontstaan. De mens tenslotte zou op dezelfde manier zijn ontstaan, enkele miljoenen jaren geleden uit een of andere aapachtige voorouder. Van enige sturing van bovenaf was geen sprake. Het enige wat voor een bepaalde richting in de evolutie zou zorgen, is wat de evolutionist 'natuurlijke selectie' noemt. Op aarde is het altijd een strijd tussen het zwakke en het sterke, stelt dit model. De sterkste overwint, het zwakke valt af. Evolutie is dus een proces van vooruitgang. Volgens Peter Scheele, die in zijn boek Degeneratie sterk tegen dit vooruitgangsdenken protesteert, is dit één van de grote inspiratiebronnen geweest van Hitier. Duitse, 'Arische' vrouwen moesten zoveel mogelijk kinderen krijgen om de Untermensch, waaronder de Joden, te overwinnen. Darwin kwam op de evolutiegedachte toen hij een tijdje op de Galapagoseilanden bivakkeerde. Hij zag daar vinken die heel veel op elkaar leken, maar allemaal net iets anders waren. Darwin veronderstelde dat ze dezelfde voorouders hadden. Wat hij daar zag, wordt micro-evolutie genoemd. Het is inderdaad bewezen dat die bestaat. Wetenschappers van de Princeton Universiteit in de Verenigde Staten (VS) zagen dat de gemiddelde snavellengte in bepaalde vinkenpopulaties als gevolg van veranderende leefomstandigheden in de loop van enkele jaren kan veranderen.

Maar Darwin plakte daar een vergaande conclusie aan vast. Hij zei dat deze kleine veranderingen binnen een bepaalde soort de opstapjes waren voor grote veranderingen tussen de soorten, bijvoorbeeld van aap naar mens. Overigens een aanname waarvan hij zei: "Als aangetoond kan worden dat er een complex orgaan bestaat dat onmogelijk gevormd kan zijn door opeenvolgende kleine veranderingen, zou hiermee mijn theorie absoluut hebben afgedaan." Darwin besefte dus dat dit een zwak punt van zijn evolutiemodel was. Als een complex orgaan, zoals het oog, van de ene op de andere generatie verscheen, was dat niet minder dan een groot wonder. Maar Darwin wist daar raad op. Om de mensen te overtuigen van zijn gelijk, wees hij op bestaande dieren met verschillende ogen. Hij stelde dat die de tussenproducten van de evolutie van het oog waren.

Een geleidelijke ontwikkeling van soort naar soort veronderstelt ook dat

er tussenvormen tussen de soorten moeten bestaan. Darwin wist dat het hele evolutiemodel ook staat of valt met het wel of niet vinden van deze tussenvormen. Tot nog toe zijn deze tussenvormen nog steeds niet gevonden en als de evolutionisten dachten er één gevonden te hebben, bleek het toch te gaan om een speciale soort. Moderne evolutionisten hebben er trouwens wel een verklaring voor waarom die tussenvormen zo moeilijk te vinden zijn.

Vliegtuig

Een ontdekking van Japanse wetenschappers mei dit jaar zette de aanname van geleidelijke ontwikkeling geheel op losse schroeven. De verschillen tussen het DNA, de erfelijke informatie van een mens en dat van een aap blijken op fundamentele punten van elkaar te verschillen. Weliswaar bestaat het DNA van de aap en de mens voor 98, 5 procent uit dezelfde paren, maar die 1, 5 procent blijkt voor belangrijke verschillen te zorgen. De weg van aap naar mens is heel wat complexer dan de biologieboekjes vaak willen doen geloven, concludeerden de Japanners.

Darwin had nog geen enkel benul van deze ingewikkelde structuren en processen van de cel, schijft M.J. Behe, een biochemicus aan de Amerikaanse Lehigh Universiteit in zijn boek Darwin's black box. Van DNA had hij nog nooit gehoord. De cel was dus voor Darwin nog een 'zwarte doos'. Volgens Behe zijn de celstructuren en - processen een "onherleidbaar complex" en kunnen zij nooit zijn ontstaan dooreen niet-intelligent proces, dus niet door mutaties en natuurlijke selectie zoals het evolutiemodel beweert. Als voorbeeld geeft Behe het oog, waar ook Darwin mee in zijn maag zat. Hoewel Behe geen aanhanger is van de scheppingsleer, beweert hij dat al deze complexe cellulaire mechanismen doelbewust zijn ontworpen door God of door een andere zeer intelligent wezen. Overigens hebben evolutionisten veel kritiek op deze theorie.

Ook de technisch ontwerper dr. Stuart Burgess ziet in de natuur duidelijk de vingerafdrukken van God. "Het vliegen van vogels is een goed voorbeeld van de schepping. Vliegtuigbouwers weten dat alle onderdelen aanwezig moeten zijn; anders kun je nooit vliegen. Alleen door een vogel te kopiëren, konden vliegtuigen worden gebouwd. Je kunt iets niet geleidelijk tot vogel laten ontwikkelen. Een halve of een kwart vogel is onmogelijk. Je moet vleugels hebben om te vliegen, staartveren voor de controle en een gestroomlijnd lichaam voor de snelheid."

Dinosaurussen

Ondanks deze argumenten stellen evolutionisten dat een evolutie van soort naar soort mogelijk moet zijn. Als het leven maar lang genoeg de tijd krijgt. Zij stellen daarom dat de aarde zo'n 4, 6 miljard jaar oud is en baseren zich op opgravingen uit diepe aardlagen.

Bij de bepaling van die ouderdom speelt de radioactiviteit van gesteenten diep in de grond een grote rol. Overigens is deze bepaling gebaseerd op de geschatte ouderdommen van de aardlagen. Deze waren op grond van het evolutiemodel uitgewerkt voordat de ouderdomsbepaling aan de hand van de radioactiviteit bestond. De methode is daarom op z'n zachtst gezegd onbetrouwbaar.

Een bewijs dat de radiometri sche methoden niet altijd betrouwbaar zijn, blijkt uit recente vulkaanuitbarstingen. Op grond van historische feiten staafde ouderdom hiervan vast. Toch stelde een radiometrische methode dat het vulkanisch gesteente in de Kilauea-vulkaan op Hawaii, in werkelijkheid ongeveer 200 jaar oud, zo'n 22 miljoen jaar oud moet zijn. Ook een ander voorbeeld geeft aan dat het evolutiemodel de plank behoorlijk mis slaat. In 1988 ontdekten wetenschappers van de universiteit van Montana (VS) een Tyrannosaurusskelet dat voor 90 procent volledig was. Zij waren nogal verbaasd toen bleek dat de botten niet eens helemaal versteend waren. Verder onderzoek bracht de aanwezigheid van rode bloedcellen aan het licht. Dit klopte niet met de veronderstelde ouderdom van minstens 65 miljoen jaar van deze reusachtige dieren.

Historische vondsten wijzen er ook op dat de dinosaurussen veel jonger zijn dan de evolutionisten beweren. Oude geschriften en afbeeldingen beschrijven 'draken' die opvallend overeenkomen met het uiterlijk van een dinosaurus. Een ontdekking die de doorslag gaf was het vinden van pootafdrukken van dinosaurussen in de nabijheid van afdrukken van mensen; die zijn aangetroffen in Mexico en in verschillende staten van de VS. Ook dit strookte niet met het evolutiemodel, want de dino-

saurussen waren volgens de evolutionisten al lang uitgestorven toen de mensen op de aarde verschenen.

Zondvloed

Al deze ontdekkingen wijzen in de richting van een veel jongere aarde dan de evolutionisten denken. Dit is in overeenstemming met wat de Bijbel hierover leert. Hoewel een exacte bepaling van de ouderdom van de aarde moeilijk is, is met zekerheid te stellen dat de aarde niet ouder is dan 10.000 tot 15.000 jaar. Uitgaande van een gemiddelde leeftijd van de aardbewoners, is de aarde waarschijnlijk slechts 6000 jaar. In ieder geval een tijdspanne waarin het evolutiemodel geheel onmogelijk is.

Toch lijkt dit in strijd met waarnemingen. Wetenschappers zeggen immers dat sommige sterren miljoenen lichtjaren van de aarde afstaan? Dan heeft het licht van die sterren er dus miljoenen jaren over gedaan om de aarde te bereiken. Maar vanuit de schepping geredeneerd is dit goed mogelijk. God schiep een volwassen aarde. Adam was een uur na de schepping een man van waarschijnlijk 25 tot 30 jaar oud, maar in werkelijkheid een uur. Vanaf de vierde dag van de schepping waren de sterren aan de nachtelijke hemel waar te nemen. Zij verschenen niet geleidelijk aan, hun licht was er onmiddellijk.

Ook de vele opgegraven fossiele resten van planten en dieren ondersteunen het scheppingsmodel. De Bijbel spreekt van een wereldwijde catastrofe zo'n 4000 jaar geleden: e zondvloed. Tot ongeveer 1800 beschouwden de meeste mensen dit als dé verklaring voor het ontstaan van de bovenste aardlagen en de fossielen die men erin terugvindt. Het razendsnel stijgende water bedolf planten en dieren. De opgegraven massagraven van dieren en planten en de duizenden razendsnel bevroren mammoeten in Alaska en Siberië vormen een bewijs van deze wereldwijde ramp. Het blijkt dat de mammoeten plotseling werden gedood, zonder enig teken van geweld, soms voordat ze zelfs hun laatste hap voedsel konden inslikken. Wetenschappers houden zich al jarenlang bezig met de vraag waar die grote hoeveelheid water opeens vandaan kwam. Een niet onomstreden theorie is dat zich oorspronkelijk om de aarde een watermantel bevond. Genesis 1:6 zou hierop ook wijzen: n God zeide: aar zij een uitspansel in het midden der wateren en dat make scheiding tussen wateren en wateren. Deze watermantel zorgde ervoor dat er over de hele aarde een gelijkmatig, zacht klimaat heerste. Geologen weten aan de hand van waarnemingen in gesteenten dat het klimaat vroeger veel warmer is geweest en dat was over de hele aarde het geval. Een dergelijke watermantel bestaat overigens nog steeds rond de planeet Venus. Tijdens de zondvloed zou deze watermantel op de aarde zijn gestort. Genesis 7 schrijft dat de sluizen van de hemel werden geopend, veertig dagen lang. Daar wordt waarschijnlijk meer mee bedoeld dan een hevige plensbui.

Troost

Het geloof in een evolutie en dat in de schepping zijn onverenigbaar. Er zijn allerlei pogingen geweest om aan te tonen dat de schepping over een reeks van miljoenen jaren heeft plaatsgevonden, maar die zijn in strijd met de Bijbel. Genesis spreekt duidelijk van dagen van 24 uur, zeker omdat het steeds voorzien is van het tekstgedeelte: Toen was het avond geweest, en het was morgen geweest, ..."

Het geloof in een evolutie staat lijnrecht tegenover dat in de schepping. De evolutionist gelooft in de almacht van de mens en de wetenschap. De creationist, iemand die de schepping voor waar houdt, gelooft in de almacht van God en de onfeilbaarheid van de Bijbel. "Omdat het twee geloven zijn, moeten wij niet alles willen beargumenteren, " zegt prof. Schuurman. Als wij met modellen en theorieën als het ware het gelijk van de Bijbel willen bewijzen, gaan we te ver. De Bijbel is het onfeilbare Woord van God en heeft geen menselijke onderbouwing nodig. Toch blijft het belangrijk het evolutiemodel met krachtige argumenten te bestrijden, want het geloof in een evolutie heeft grote gevolgen voor wezenlijke christelijke waarden. Als wij immers een product van het toeval zijn, slechts een tussenproduct, wat heeft het leven dan voor zin? En omdat de evolutionisten stellen dat vanaf het allereerste begin er strijd en dood is geweest, heeft in hun ogen de zondeval nooit plaatsgevonden en heeft het offer van Jezus Christus op Golgotha geen enkele zin gehad. De Bijbel leert echter dat de mens wel degelijk een doel heeft in zijn leven en dat doel ligt in zijn oorsprong. De mens is geschapen als een beelddrager van God, met het doel God groot te maken. Door de zondeval is de mens dit beeld kwijt geraakt en is de aarde vol van dood en verderf. Wat een troost dat wij als christenen mogen weten dat wij verlost kunnen worden uit deze boze wereld. Dat Christus geleden heeft voor zondaren. Een troost die het evolutiemodel nooit kan geven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen