Kiest dan heden: kiezen of krijgen?

"God Zelf eist je helemaal voor Zich op"

Het is niet te ontkennen, dat er in de Bijbel wordt opgeroepen om te kiezen. Ik geef twee voorbeelden waarbij het woord kiezen uitdrukkelijk wordt gebruikt. Het bekendste voorbeeld vinden we in Jozua 24:1 5. Daar zegt Jozua tot het volk: iest u heden, wie gij dienen zult. Als Jozua die woorden spreekt, neemt hij afscheid van het volk. Hij heeft Israël geleid uit de woestijn, door de Jordaan, in Kanaan. Als het ogenblik aanbreekt, dat hij gaat sterven, houdt hij nog eenmaal een indrukwekkende afscheidsrede tot het volk. Daarin wijst hij op het vele goed, dat de Heere aan het volk had geschonken. Hij waarschuwt tegen het dienen van de afgoden van de omliggende volken en hij wekt Israël op om de Heere te dienen. Hij stelt het volk voor de keus. Wie zullen ze dienen, de Heere of de afgoden? Zelf heeft Jozua de keus gemaakt, want hij zegt: aar mij aangaande, en mijn huis, wij zullen de Heere dienen. In dat verband zegt hij dan tegen het volk: iest u heden, wie gij dienen zult. Het tweede voorbeeld lezen we in Deuteronomium 30:19. Daar is het Mozes, die het volk voor de keus stelt. Dus Jozua was niet de eerste die dat deed. Mozes had het al eerder gedaan. En Mozes had het gedaan onder dezelfde omstandigheden als Jozua. Ook Mozes nam afscheid van het volk omdat hij sterven moest. Hij mocht, vanwege zijn ongehoorzaamheid, het volk wel brengen tot aan Kanaan, maar niet in Kanaan. Ook Mozes hield een indrukwekkende afscheidsrede. En wat zegt Mozes dan? Ik neem heden tegen ulieden tot getuigen, de hemel en de aarde: et leven en de dood heb ik u voorgesteld, de zegen en de vloek. Kiest dan het leven, opdat gij leeft, gij en uw zaad. Zeer indringend is het woord van Mozes. Hij roept hemel en aarde tot getuigen. Hij zegt dus als het ware: lles en iedereen kan het weten, dat ik u het leven en de dood heb voorgesteld. Als u de Heere verlaat, betekent dat de dood. Maar als u de Heere vreest, dan zult u leven. Wat kiest u? Kiest dan het leven.

Niet vrijblijvend

Nu moet je niet denken, dat Mozes en Jozua eeuwen geleden leefden en dat hun woorden ons niets meer te zeggen zouden hebben. Nee, ook wij worden voor de keus gesteld. Het is nu niet anders dan vroeger bij het volk van Israël. Mozes en Jozua plaatsten het volk als het ware voor Gods Aangezicht. Ook wij worden voor Gods Aangezicht geplaatst. Dat gebeurt heel bijzonder iedere keer als we onder de prediking zitten. Zoals Mozes en Jozua niet anders deden dan Gods boodschap doorgeven, zo wordt ook ons in de prediking Gods boodschap doorgegeven. Ook ons wordt in de prediking het leven en de dood voorgesteld met de oproep: Kiest dan het leven. Ook wij worden in de prediking opgewekt om de Heere te dienen: Kiest u heden wie gij dienen zult. Zo worden we als het ware voor de Heere geplaatst. En de Heere wacht op ons antwoord. Welk antwoord geeft jouw hart? Besef toch, dat het geen vrijblijvende zaak is om in de kerk te zitten onder de prediking. God Zelf eist je helemaa) voor Zich op. Het komt Hem toe.

Waarom stelt de Heere ons voor de keus? Waarom

komt het Hem toe, dat we voor Hem kiezen? Allereerst omdat Hij onze Schepper is. Hij heeft ons goed gemaakt. Hij heeft ons zo gemaakt, dat we alle krachten en gaven hadden om Hem te kunnen dienen. Hij heeft ons gemaakt tot Zijn eer. We zijn op de wereld om God te verheerlijken. Hij heeft recht op ons. Als onze Schepper blijft Hij ons opeisen. Vervolgens stelt Hij ons ook voor de keus, omdat Hij ons apart gezet heeft op het terrein van Zijn verbond. Israël was het volk des verbonds. De Heere had als de Verbondsgod tot het volk gezegd bij de Sinaï: Ik ben de HEERE, uw God. Dat gaf zo'n klem aan de oproep van Mozes en van Jozua. Het volk stond niet vrijblijvend tegenover de Heere. De Heere had Zijn volk Israël apart gezet.

Maar nu eiste Hij ook, dat het volk voor Hem zou leven. Zou het met ons anders zijn? Ook wij leven onder de bediening van Zijn verbond. Aan ons voorhoofd is Gods genadeverbond bediend in de Heilige Doop. We zijn gemerkt met het merkteken van Christus. We zijn in geen enkel opzicht beter dan al die miljoenen, die met God niet rekenen, maar de Heere heeft ons apart gezet in de lichtkring van Zijn Woord en onder de bediening van Zijn verbond. Komt het Hem dan niet toe, dat we Hem zouden dienen? De Heere, de God Die ons afzonderde van de wereld, roept het ook ons toe: Kiest u heden wie gij dienen zult. Kiest dan het leven. Besef je wel, dat je er niet onderuit kunt? Dat Gods klem op je ligt? En als je eraan onttrekt en voor de wereld kiest, dat is dat een zekere weg naar de dood, naar de eeuwige dood.

Schild of schuld?

Maar nu de vraag: Hoe kan de Heere van ons eisen, dat we kiezen voor Hem? We zijn het toch niet eens met die evangelische kringen, waar mensen steeds weer worden opgeroepen om voor de Heere te kiezen? Vanwege de zonde hebben we toch niet meer het vermogen om voor de Heere te kiezen? We mogen toch onze onmacht ten goede niet ontkennen?

We kunnen met de Catechismus vragen of de Heere ons geen onrecht doet, dat Hij van ons eist wat we niet kunnen doen (Zondag 4, vraag 9). Je kunt toch niet van een blinde eisen, dat hij moet zien en van een dove, dat hij moet horen? Het is waar: oor de zonde zijn we onmachtig geworden om voor de Heere te kiezen. Dat wist Jozua ook. Want toen het volk tot hem zei, dat het ook de Heere zou dienen, zei Jozua: ij zult de HEERE niet kunnen dienen, want Hij is een heilig God, Hij is een ijverig God (Jozua 24:19). Dat zegt de Heere dus óók tegen ons. Je zult de Heere niet kunnen dienen. Hoe kan Hij er ons dan toch toe oproepen? Is dat wel eerlijk?

Onze Catechismus wijst er in dit verband op, dat de Heere ons goed en volmaakt heeft geschapen. Hij heeft ons zó geschapen, dat we het wèl konden. Dat we het nu niet meer kunnen, is niet Gods schuld. Het is onze eigen schuld. We hebben onszelf beroofd van de gaven en krachten, die we hadden om de Heere te kunnen dienen. Daarom blijft de Heere alle recht houden om te eisen, dat we voor Hem kiezen.

Hoe moeten we nu met Gods eisen omgaan? Let dan op twee dingen.

In de eerste plaats: Besef, hoe schuldig Gods eis je stelt. Wij zouden graag willen wegschuilen achter onze onmacht, maar het is een schuldige onmacht. Het is waar, we kunnen niet meer voor de Heere kiezen, maar dat is niet Gods schuld, maar onze eigen schuld. De Heere zegt tegen jou: Kiest u heden wie gij dienen zult. Dat is dus maar niet een vriendelijk verzoek, maar een eis, een Goddelijke eis. Heeft die eis je al schuldig gesteld voor de Heere? Wat ga je dan diep buigen voor Hem. Je gaat het voor de Heere belijden, dat je al gekozen hebt, dat je tegen de Heere hebt gekozen. Dan heeft God alle recht, en dan heb je zelf alleen maar schuld. Dan kun je niet meer zo makkelijk wegschuilen achter je onmacht. Het is een groot verschil of onze onmacht voor ons een schild is, waar we achter wegkruipen om eigenlijk God de schuld te geven, of dat het voor ons schuld is, zodat we onszelf voor de Heere leren beschuldigen. Ten tweede: Laat Gods eis jouw gebed mogen worden.

Gods eisen moeten onze gebeden worden. De Heere eist bekering. Maar laat het dan je gebed mogen worden: Heere. bekeer U mij, dan zal ik bekeerd zijn. De Heere eist geloof. Maar laat het dan je gebed worden: Heere, schenk U mij dat geloof, want het is Uw gave. De Heere eist, dat we voor hem zullen kiezen. Maar laat het dan je gebed worden: Heere, ik heb door de zonde tégen u gekozen, maar overwin U mij door Uw genade, opdat ik vóór U leer kiezen. Zo zei Augustinus: Heere, geef wat U eist, dan zal ik U geven wat U eist.

Gekregen

Weet je wat ons ongeluk is? We redeneren veel te veel over onze onmacht. We proberen erachter weg te schuilen. Was er toch meer schuld en was er toch meer gebed. De Heere zegt: Op uw noodgeschrei doe Ik grote wonderen. Dan wil Hij geven, wat Hij eist. Dat is de boodschap van het Evangelie. Wat blijft er dan over? Het wonder, dat ik leven mag van gegeven goed. Kiezen of krijgen?

Gods kinderen krijgen het en daarom gaan ze kiezen. U kiest mijn hart voor eeuwig tot Zijn Koning. Of zoals Psalm 84:11 het zegt: k koos liever aan de dorpel in het huis mijns Gods te wezen, dan lang te wezen in de tenten der goddeloosheid. Dat is de goede keuze. Wat voor keus is dat? Een gekregen keus. Voel je, dat er zo geen tegenstelling meer is tussen kiezen en krijgen? Omdat het gegeven goed is, kan het voor mensen, die tegen de Heere gekozen hebben. Als de Heere een druppeltje van Zijn liefde in je hart stort, dan ga je zo hartelijk voor de Heere kiezen. Maar dan ga je ook hartelijk belijden: ls U mij aan mezelf had overgelaten, ik had nooit voor U gekozen, maar het was gekregen. Zo krijgt God alleen de eer.

ds J.J.van Eckeveld

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen