Zoeken naar het positieve

Jongeren zijn veranderd, zijn opener geworden. "Achtentwintig jaar geleden moest ik soms flink trekken voordat er bij de belijdeniscatechisatie vragen uit de catechisanten kwamen. Nu komen de jongeren zelf met vragen, wezenlijke vragen." Ds. Van Eckeveld vindt deze openheid positief, hoewel catechese wel gericht moet blijven op onderwijs. Verenigingen bieden, volgens de predikant, meer mogelijkheden om met elkaar in discussie te gaan. De groeiende openheid die er bij jongeren is om over zaken als bekering en geloof te praten, biedt veel mogelijkheden tot het aangaan van gesprekken over de meest wezenlijke zaken. De predikant hoopt dat ambtsdragers hierop inspelen.

Voorbeelden
Hoe ambtsdragers dat kunnen doen? De predikant uit Zeist zoekt het niet in nieuwe methoden. De catechese is en blijft ambtelijk onderwijs, een catechisatiegroep is geen discussiegroep. De jongeren hebben onderricht en niet in de laatste plaats voorbeeldfiguren nodig. "De catecheet zelf is heel belangrijk. Jongeren hebben behoefte aan voorbeeldfiguren, mensen die vertellen hoe goed het is om de Heere te dienen. Mensen ook waar jongeren met hun vragen op af durven stappen, die een luisterend oor bieden, die zaken helder en beargumenteerd kunnen verwoorden."
Daarmee wil hij niet zeggen dat toerusting voor de catechese niet belangrijk is. Het kan heel goed zijn om bijvoorbeeld de Cursus Godsdienst Onderwijs (CGO) te volgen. Ook is het goed dat er tijdens ambtsdragersconferenties aandacht besteed wordt aan didactische vaardigheden. "Maar, " zegt hij, "de houding van de catecheet blijft het belangrijkste en niet iedere catecheet heeft dezelfde gaven."
Voor antwoorden op vragen hoeft men niet ver te zoeken. "Het gereformeerd belijden is ook vandaag nog hoogst actueel. De belijdenisgeschriften vormen een weergave van het hart van de Schrift. Denk aan de drie stukken: ellende, verlossing en dankbaarheid." Ook als de cultuur verandert, blijft het belijden actueel. Als zendingsdeputaat is ds. Van Eckeveld in veel verschillende culturen geweest en overal leven dezelfde vragen. "Waar je ook ter wereld komt en kinderen van God ontmoet, overal zul je, wellicht in andere woorden, de tonen van het gereformeerde belijden aantreffen. Daarbij is het me altijd weer opgevallen, dat, waar men ook komt, de drie stukken de hartslag vormen van het geestelijke leven."

Lage drempels
In de gemeente van Zeist wordt een aantal keer per jaar in huiselijke kring een avond voor jongeren belegd. Daarbij richt men zich op verschillende groepen, zoals MBOleerlingen, werkenden en studenten. Samen met enkele ambtsdragers en de predikant bespreken jongeren vragen die zij zelf opgeworpen hebben. Ds. Van Eckeveld is hier erg positief over. "Het is belangrijk dat jongeren hun vragen kwijt kunnen. In een huiselijke situatie ontstaat al snel voldoende openheid om over de meest wezenlijke zaken te spreken. De drempel om met vragen naar ambtsdragers toe te stappen moeten zo laag mogelijk zijn. Jongeren zijn op zoek naar antwoorden en leiding. Hiervoor zijn allereerst mensen nodig die weten wie de Heere voor hen is. Ook moeten ze de vaardigheid hebben om met jongeren te werken." Helaas is het zo dat sommige jongeren toch niet bereikt worden. Ondanks dat komt de predikant uit Zeist regelmatig zoekende en geïnteresseerde jongeren tegen en dat geeft hem moed.

Wazige mist
Door de toegenomen openheid van de jongeren uiten zij ook meer kritiek. Hoe moet daarmee worden omgegaan? Ds. Van Eckeveld benadrukt dat de kerk en de gemeenten zo open mogelijk moeten zijn. De vragen moeten eerlijk beantwoord worden. "Het is bijvoorbeeld niet goed als er rondom het curatorium of De Saambinder een sfeer van geheimzinnigheid hangt. Jongeren willen eerlijkheid en duidelijkheid. Eromheen draaien werkt niet." Zo heeft hij wel eens op een districtsavond gesproken over het curatorium. Er werden toen veel vragen gesteld en de reacties waren positief. "Dan kan het wel eens zijn dat we het niet in alles eens worden, maar dan is er wel de mogelijkheid geweest om te praten." Ook in De Saambinder heeft de voorzitter van het curatorium wel eens uitgelegd op welke manier het curatorium te werk gaat en welke eisen er zijn.
Positief vindt hij ook de commentaren die de predikanten W. Visscher en W. Silfhout in De Saambinder schrijven. Bovendien worden ze goed gelezen. Op die manier is er in De Saambinder ook meer aandacht gekomen voor de maatschappelijke actualiteit. "Daarom is op één van de vorige synoden uitdrukkelijk gevraagd." Wordt het blad onder jongeren gelezen? "Ik denk dat een gedeelte van onze jongelui het blad wel degelijk doorneemt. Hier thuis pakken ze De Saambinder meestal wel."

Niet schamen
De predikant vindt het jammer dat de Gereformeerde Gemeenten vaak negatieve aandacht krijgen en daardoor een negatief imago hebben. "Een deel van het imago wordt bepaald door wat buiten 'ons' wordt geschreven. Men wekt de indruk dat de Gereformeerde Gemeenten een geheimzinnig, gesloten circuit vormen." Hij heeft het idee dat er vaak niet echt serieus gekeken wordt naar, zoals hij het uitdrukt, "hetgeen wij begeren voor te staan op grond van Schrift en belijdenis, " maar dat men het oordeel al snel klaar heeft. Als voorbeelden noemt hij het boek Om het behoud van een kerk van ds. M. Golverdingen en de publicaties van de generale synode, zoals Louter Genade en Verbond, prediking en geestelijk leven. "Het lijkt erop dat dergelijke publicaties geen eerlijke kans krijgen. Het is van de Gereformeerde Gemeenten, dus... Let wel, ik generaliseer natuurlijk."
Opvallend is dat er vanuit de Gereformeerde Gemeenten maar sporadisch gereageerd wordt. Meestal wordt er alleen in De Saambinder gereageerd en niet in de kranten waarin die aanklachten geuit worden. Nadenkend: "Misschien zijn we daar te bang voor. Aan de andere kant: een reactie veroorzaakt vaak weer een kluwen van andere reacties. Het is niet verkeerd om naar buiten toe duidelijk te maken waar we voor staan, maar het dient wel sober te gebeuren." Met klem: "We hoeven ons immers niet voor onze opvattingen te schamen."

Betrokken
Dit betekent niet dat alles volmaakt is in de Gereformeerde Gemeenten. "Er is ook onze kerkelijke schuld." Door zijn werk voor de zending heeft ds. Van Eckeveld gezien dat de kerk veel kan leren van de zendingskerken. Als eerste noemt hij een afhankelijk en nabij leven met God. "Christenen op het zendingsveld leven veel dichter bij de leiding en bewaring van God in alle dingen, ook de kleine. In alle dingen heeft men daar de Heere zo nodig. Door onze enorme welvaart is die afhankelijkheid bij ons vaak ver te zoeken."
Daarnaast is men zeer betrokken op de Gods Woord. "Op het zendingsveld is men het niet altijd met elkaar eens en heeft men soms forse discussies. Maar als de Bijbel op tafel komt, dan is het 'zo zegt de HEERE' beslissend. De Bijbel is dan het einde van alle tegenspraak, terwijl wij, beïnvloed als we zijn door het post-modernisme, er altijd nog onze eigen visie op nahouden."
De zendingsgemeenten zijn ook veel meer betrokken op het heil van hun directe naaste. Ds. Van Eckeveld noemt als voorbeeld een gemeente in Izi die op zondagmiddag het evangelie brengt in een nabijgelegen dorp. Ook is men veel meer betrokken op elkaar. Helaas is het op het zendingsveld ook niet alleen maar goud wat er blinkt. "Wanneer de mensen in contact komen met de mogelijkheden van de moderne wereld, dreigen dezelfde gevaren als hier. Materialisme en wereldgelijkvormigheid liggen op de loer. Vooral de tweede en derde generatie hebben hiermee te maken."
Hij is verheugd dat in Nederland steeds meer aandacht is voor evangelisatie. Maar: "In het begin van de jaartelling breidde het christendom zich uit als een olievlek, terwijl er geen of weinig evangelisatiestructuren bestonden. De reden? ledereen vertelde het evangelie aan zijn buren, klanten en vrienden. Het was daarbij niet alleen een zaak van woorden maar van heel de levenswandel. We moeten onszelf de vraag stellen: weet de buurman het al van mij? " De predikant constateert dat in Nederland de eenheid tussen de zondag en de rest van de week minder is dan op het zendingsveld. "Wij leven soms teveel op een afgesloten eiland. Zolang de buren niet lastig zijn, zijn wij het ook niet. Het gaat erom dat we iets uitstralen, iets uitdragen."

Lege kerken
In de grote steden zijn de kerken leeg. Dat komt door de kerkverlating, maar ook door migratie. Steeds meer mensen trekken uit de grote steden waardoor gemeenten steeds minder leden overhouden. De predikant vindt dat jammer, maar wel begrijpelijk. Verder wijst hij erop dat de steden niet helemaal aan hun lot overgelaten worden. In verschillende grote steden zijn evangelisatieposten. In Amsterdam is bijvoorbeeld veel belangstelling voor ons evangelisatiewerk. In Leidsche Rijn, waar in een compleet nieuwe stad geen enkele kerk meer komt, worden activiteiten ontplooid. "Ook vanuit de verschillende classes is er veel aandacht voor evangelisatiewerk in de steden. Dat is een goede ontwikkeling."
Zoeken naar het positieve, zoeken naar het hoopvolle, dat typeert ds. Van Eckeveld. Waar dat vandaan komt? "Ondanks de maatschappelijke ontwikkelingen en beperktheden van mensen geloof ik dat de Heere doorgaat met Zijn werk. Op de zendingsvelden, maar ook hier in Nederland, zeker onder jongeren."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen