De uitgestrektheid van het heil

De Bijbel leert ons hoe belangrijk de verzoening van Christus is. God kan de zonde niet vergeven zonder voldoening. Gods rechtvaardigheid eist: e ziel. die zondigt, zal de dood sterven (Ezechiël 18:4 en 20). De mens heeft gezondigd en moet dus sterven. God móét de zondaar om zijn zonden straffen.

Meer zou er niet te zeggen zijn, als Gods liefde niet een weg had gezocht om verloren zondaren te redden. De Schrift leert ons het verbazende wonder, dat God heeft liefgehad. Hij heeft mensen liefgehad met een eeuwige liefde. Om die mensen, die Hij liefhad, te redden van het verderf, heeft God de Vader Zijn Zoon tot een Borg en Zaligmaker aangesteld. Vanwege deze zelfde liefde heeft God de Zoon Zich aangeboden de straf van de zonde te dragen en Gods rechtvaardigheid te voldoen. Hij wilde de plaats innemen van mensen, die overtreden hadden en de straf dragen die hun zonden verdienen.

In de tijd deed Hij wat Hij in de eeuwigheid had beloofd. Hij werd mens en leed en stierf in de plaats van de overtreders. Hij dronk de beker van Gods toorn tegen de zonde totdat de laatste druppel gedronken was en Hij kon roepen: Het is volbracht. Er bleef niets van toorn en straf meer over. Jezus Christus heeft de zonde verzoend en de ongerechtigheid weggenomen. God de Vader wekte Hem daarom op uit de doden en plaatste Hem aan Zijn rechterhand en zal Zijn vijanden eens zetten tot een voetbank van Zijn voeten. Dit is in grote lijnen de leer van de verzoening.

Het is een zeer eenvoudige leer. Je hoeft er niet voor gestudeerd te hebben om deze leer te begrijpen. Vanwege deze leer heeft God Christus behandeld alsof Hij de zondaar was en behandelt Hij de zondaar alsof hij of zij rechtvaardig was. Eenvoudiger kan het niet. Maar dan nu de grote vraag: Voor wie is dit geschied?

Voor wie gestorven?

Het is een droeve zaak, dat er in de loop van de eeuwen zoveel strijd geleverd is over de leer van de verzoening. De één zegt: "Ik geloof dat Jezus voor alle mensen is

gestorven. Als dit niet zo was, zou ik Christus en Zijn verworven goederen niet aan alle hoorders kunnen aanbieden." De ander zegt: "Ik geloof datJezus alleen voor de uitverkorenen gestorven is. Daarom bied ik Christus en Zijn goederen ook alleen aan mensen aan, die merktekenen van Gods verkiezing vertonen."

De oorzaak van die strijd is gelegen in voor ons tegenstrijdige uitspraken over de verzoening van Christus in de Schrift. Je zult deze ogenschijnlijk tegenstrijdige teksten ook wel eens in de Bijbel zijn tegengekomen. Je hebt waarschijnlijk ook wel mensen ontmoet die zich voor hun standpunt op bepaalde teksten beriepen. Hoe zit dat? Om het niet te uitgebreid te maken, noem ik twee belangrijke teksten. In 1 Johamnnes 2:2 lezen we: n Hij is een verzoening voor onze zonden, en niet alleen voor de onze, maar ook voor de zonden van de gehele wereld.

Wie onbevooroordeeld naar deze tekst kijkt, zal zeggen dat de apostel Johannes de gehele wereld bij de verzoening van Christus betrekt. Deze zelfde Johannes laat Jezus echter zeggen: Ik stel Mijn leven voor de schapen.

En hij vertelt ons dat Jezus gezegd heeft: k bid niet voor de wereld, maar voor degenen, die Gij Mij gegeven hebt (Johannes 17:9). Dat lijken inderdaad tegenstellingen te zijn.

Is Jezus nu voor de gehele wereld gestorven of alleen voor Zijn schapen? Wij geloven dat de Schrift zichzelf niet tegenspreekt. God spreekt niet met twee monden. Er moet dus echt iets mis zijn met ons verstaan van deze teksten indien wij hier een tegenstelling in zien. De fout is dat wij de Bijbel dikwijls door een bepaalde bril lezen. Wie door de bril van de algemene verzoening leest, zal zeggen: Zie je wel, Jezus is voor de gehele wereld en alle mensen gestorven. Wie door de bril van de beperkte verzoening leest, zal zeggen: Zie je wel, dat Jezus alleen voor Zijn schapen, de uitverkorenen is gestorven.

Eerlijk lezen en zoeken te verstaan wat er staat is ontzettend belangrijk. Het is niet moeilijk om te begrijpen dat Jezus Zijn uitverkoren gemeente bedoelt als Hij zegt: Ik stel Mijn leven voor de schapen. In het vervolg van Zijn rede zegt Jezus openlijk tot de Joden: Gij zijt niet van Mijn schapen, gelijk Ik u gezegd heb. Alle mensen behoren dus niet tot Zijn schapen. Daaruit volgt, dat Hij dus niet voor alle mensen Zijn leven heeft afgelegd.

Dit is de gereformeerde leer van de beperkte verzoening. Maar hoe zit het dan met de tekst uit 1 Johannes 2? Wij moeten proberen ook deze tekst onbevangen te lezen en te begrijpen. Wat bedoelt Johannes met deze tekst? Johannes wil de christenen, die in zonden zijn gevallen troosten. Hij zegt dan datJezus een 'verzoening' is voor onze zonden. En om de kracht en uitgebreidheid van die verzoening aan te wijzen, zodat zij niet zullen denken dat hun zonden te groot zijn, zegt hij: En niet alleen voor de onze, maar ook voor de zonden van de gehele wereld. Hij betrekt er de zonden van de gehele wereld bij. Al hadden wij de zonden van de gehele wereld op onze schouders, dan nog is er in de verzoening van Jezus genoeg kracht om die zonden te verzoenen. Dit brengt ons vanuit de Schrift tot de gereformeerde opvatting over de verzoening van Christus.

Algenoegzame verzoening

De gereformeerde leer heeft uitgesproken, dat Christus' verzoening krachtdadig is voor de uitverkorenen en 'algenoegzaam' is voor allen. Dit betekent: Jezus' verzoening is een echte verzoening, die ten goede zal komen aan al de uitverkorenen. Jezus' verzoening is tegelijk zo krachtig en voldoende, dat wanneer God de gehele wereld daardoor wilde redden, Jezus niet meer behoefde te lijden dan Hij heeft geleden.

Zij beleden dus twee dingen de effectiviteit en de kracht van de verzoening. Dit betekent allereerst, dat de verzoening niet zonder effect zal zijn. Al Gods uitverkoren zijn en zullen daardoor met God verzoend worden. Dit betekent ten tweede dat er zoveel kracht in Jezus' bloed is. dat niemand hoeft te wanhopen of zijn zonden daardoor wel verzoend kunnen worden. Indien al de zonden van de wereld op jou zouden zijn, zou er toch in Jezus' verzoening kracht genoeg zijn om die weg te nemen.

Het is een mening, die is neergelegd in hoofdstuk 2 van de Dordtse Leerregels. We lezen daar allereerst: "Deze dood van de Zoon van God is de enige en volmaakte offerande en genoegdoening voor de zonden; van oneindige kracht en waardigheid, overvloedig genoegzaam tot

verzoening van de zonden van de gehele wereld" (artikel 3). Daarna lezen we: "Want dit is geweest de gans vrije raad, de genadige wil en het voornemen van God de Vader, dat de levendmakende en zaligmakende kracht van de dierbare dood van Zijn Zoon zich uitstrekken zou tot alle uitverkorenen" (artikel 8). Twee zaken komen naar voren. Het zijn twee boodschappen met een rijke troost. Allereerst datJezus' offer vrucht zal dragen. Dit hangt niet van de mens af of hij dit offer zal aannemen of niet. Dit is in Gods raad beslist en vastgelegd in de eeuwige verkiezing van zondaren. Het zal worden, zoals er verder in artikel 8 staat: "en daardoor onfeilbaar tot de zaligheid te brengen".

Christus zal het loon op Zijn arbeid ontvangen. Er zal een gemeente worden vergaderd uit alle talen, geslachten en natiën. Wat een perspectief voor prediking, zending, opvoeding en school! Het staat van te voren reeds vast dat de arbeid niet ijdel zal zijn in de Heere (1 Korinthe 15:58). Vervolgens is de troost, dat er genoeg kracht in Jezus' bloed is tot verzoening van de zonden van de gehele wereld en daarom ook voor jouw zonden. Je mag nog zo veel, zo lang, zo gruwelijk, zo tegen licht en beter weten in gezondigd hebben, maar het bloed van Jezus Christus reinigt van alle zonden. Hoeveel kracht er ook in je zonden mag zijn om je te verdoemen, er is altijd meer kracht in Jezus' bloed om je te rechtvaardigen. Dat is wat het Evangelie ons predikt.

De prediking

Prediken is 'dienst der verzoening". Als er juist wordt gepredikt, wordt de oude en altijd weer nieuwe boodschap verkondigd, dat Christus te zijner tijd voor de goddelozen is gestorven ( Romeinen 5:6). De prediking heeft als hoofdinhoud Jezus Christus en die gekruisigd. De dienaar is een boodschapper van het heil dat God in Christus heeft aangebracht, namelijk dat God in Christus de wereld met Zichzelf verzoend heeft. Daarom roept hij als gezant van Christus de zondaren toe: aat u met God verzoenen.

De prediker heeft geen algemene verzoeningsleer nodig om Christus tot allen te prediken. Hij predikt de algenoegzaamheid en de kracht van de verzoening, die Christus heeft aangebracht. Hij kan en mag zeggen, dat er in Jezus' bloed genoeg, meer dan genoeg kracht is om ieder van zijn zonden te reinigen. Hij kan en mag een Jezus prediken waarin alles te vinden is, voor mensen die niets dan schuld en zonden hebben. Hij kan en mag een gewillige Jezus voorstellen aan onwillige zondaren. Ds. G.H. Kersten heeft, om deze prediking te verdedigen, enkele malen in De Saambinder met veel instemming J.J. Brahé aangehaald. Ik wil daar nu mee afsluiten.

"Wij prediken aan allen een Christus die genoegzaam en gepast is voor allen, zelfs de grootste van de zondaren; ja Wiens verdiensten in zichzelf zo oneindig groot zijn, dat, indien de goddelijke maatregelen zo lagen, miljoenen werelden, zo gesteld als de onze, daardoor hadden kunnen verlost en behouden worden. En wij kunnen geen te grote noch te volle Christus prediken. Wij prediken verder een Christus die te gewillig Zich voor vloekwaardige zondaren in de bres stelde, en al de geëiste Verbondsvoorwaarden vervulde, dan dat er bij Hem zulk een grimmigheid zou zijn, dat Hij een enige, zelfs de grootste zondaar, die tot Hem kwam zou uitwerpen."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen