Barmhartig is de HEERE

Toen Jozef mee zijn broers aan tafel zat, kon hij zich niet meer goed houden en vluchtte naar een andere kamer van het Egyptische paleis. Vooral de ontmoeting met zijn bloedeigen broer Benjamin greep hem erg aan. Er staat dat hij het in zijn buik voelde! Hij had sterke gevoelens van liefde voor zijn jongere broer, een gevoel van ontferming. Hij zou hem graag omhelzen en voor hem zorgen. Dat gevoel van ontfermen is vaak vertaald met barmhartig, soms met het oude 'berouw'. Barmhartig zijn en je ontfermen is in Gods Woord hetzelfde. En Jozef haastte zich; want zijn ingewand ontstak jegens zijn broeder, en hij zocht te wenen; en hij ging in een kamer, en weende aldaar (Genesis 43:30).

Baarmoeder

Het oorspronkelijke hebreeuwse woord voor ontferming en barmhartig kennen we uit de naam van Hosea's dochter Lo-Ruchama, wat betekent geen-ontferming. Vreselijke naam trouwens. Hetzelfde woord rachum betekent ook baarmoeder, maag of ingewanden. Als je erg emotioneel bent, voel je dat immers van binnen. Het lijkt soms wel of het rommelt in je buik. En de Heere schaamt Zich er niet voor dat woord te gebruiken. De Heere heeft gevoel, rommelende ingewanden van barmhartigheid over Zijn kind Efraïm. Hij kan Israël niet vergeten en zal zich zeker over zijn dierbare zoon ontfermen. Dat God barmhartig is vertelt ons dus iets van het Vaderlijke Gods, van het feit dat de Heere er genoegen in heeft Zijn volk en kerk te vertroetelen. Lees het in de volgende teksten: s niet Efraim Mij een dierbare zoon, is hij Mij niet een troetelkind? Want sinds Ik tegen hem gesproken heb, denk Ik nog ernstelijk aan hem; daarom rommelt Mijn ingewand over hem; Ik zal Mij zijner zekerlijk ontfermen, spreekt de HEERE (Jeremia 31:20). En: elijk zich een vader ontfermt over de kinderen, ontfermt Zich de HEERE over degenen, die Hem vrezen (Psalm 103:13).

Van hoog naar laag

Ontferming loopt altijd van boven naar beneden. Een kind ontfermt zich over het algemeen niet over een vader, tenzij hij oud of ziek is. Bij ontferming denk ik aan een moeder die zich over.een ziek kind buigt en innig medelijden heeft. In het Nieuwe Testament zien we dit gevoeien bij Jezus. Hij was vaak met innerlijke ontferming over de schare bewogen, als een schare zonder herder.

Toen de Joodse schriftgeleerden kritiek hadden op Jezus dat Hij te veel omging met zondaren, vertelde Christus de gelijkenissen van de verloren zoon, waarin voorkomt dat de vader op zijn zoon stond te wachten en innerlijk bewogen de armen om hem heensloeg. Dat is ontferming. De Joodse geleerden konden daaruit leren dat God een barmhartig God is, die zich wil ontfermen over verloren zonen. Zo hadden ze het nog nooit gezien. En opstaande, ging hij naar zijn vader. En als hij nog ver van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen; en toe lopende, viel hem om zijn hals, en kuste hem (Lukas 1 5:20)

Barmhartig over zondaren

Het is niet zo moeilijk je te ontfermen over iemand die ziek is. Anders is het als iemand ons vaak heeft beledigd en onverbeterlijk is. Gods ontferming is van de laatste soort. Hij ontfermt zich niet in menselijk medelijden, maar slaat een ontfermend oog op zondaren. En natuurlijk worden deze zondaren dan mensen die God gaan leren dienen, maar als God begint barmhartig over iemand te zijn, is die persoon nog geestelijk dood. Hoe is het mogelijk! Wij zouden al lang opgegeven hebben, maar het is Gods eigenschap barmhartig te zijn. Vaak vinden we teksten in de Psalmen waar de dichter God bewondert om wie Hij is. Dat opzien naar God is zoet.

Genadig en barmhartig is de HEERE, lankmoedig en groot van goedertierenheid (Psalm 145:8).

Kind verlaten

Het tegenovergestelde van ontferming is je kind aan zijn lot over te laten, je er niet over bekommeren. Voor God is het onmogelijk Zijn kinderen aan zichzelf over te laten. Het strijd met Gods eigenschapopen zich niet te ontfermen over Zijn eigen zoon. Er was maar een uitzondering. Christus moest in nood uitroepen: Mijn God, Mijn God waarom hebt gij mij verlaten en juist doordat Hij verlaten werd. kunnen zondaren bij God op de arm genomen worden als kind. Zo'n God als Vader te hebben is het heerlijkste dat er is. Verloren zondaren zijn welkom bij deze God! En wat een heerlijke plek is het als we in Gods Vader-armen mogen rusten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen