Wonen bij Siloah

Mevrouw De Pater, directeur Zorg van Siloah vertelt dat de Stichting Gehandicaptenzorg Gereformeerde Gemeenten (SGGG) in 1975 vanuit de vereniging Helpende Handen is opgericht. Deze stichting heeft later de naam 'Siloah' gekregen. De naam is afkomstig van een rivier in de Bijbel en heeft verschillende betekenissen: 'liefdevolle verzorging', 'huis van weldadigheid', 'vertrouwen op Gods hulp'. Siloah biedt zorg en begeleiding aan ongeveer 550 cliënten met een verstandelijke of meervoudige beperking. Deze zorg wordt geboden in, en vanuit twintig locaties die verspreid liggen in Nederland.

Tantes aan het doopvont

Loes vertelt dat ze geen ouders meer heeft en is opgevoed door twee 'tantes'. Met hen heeft ze eerst drie keer in De Eersteling gekeken, voordat ze er ging wonen. In het begin voelde ze zich in de Eersteling wel een beetje een buitenbeentje, "ledereen was gedoopt, behalve ik. Dat zou natuurlijk wel vreemd zijn geweest, mijn twee 'tantes' aan het doopvont". Toen ze in De Eersteling woonde, werd ze een keer bij de dominee geroepen. Hij vroeg aan Loes hoe ze het zou vinden om gedoopt te worden. "Ik weet nog precies op welke dag dat was:12 december 1984. Vier dagen erna werd ik gedoopt. De kerk zat stampvol en alle leiding uit De Eersteling waren er, evenals mijn twee tantes." Omdat haar tantes inmiddels zijn overleden, heeft Loes een 'oom' en 'tante' die haar pleeggezin zijn geworden. "Als er feestdagen en verjaardagen zijn, ben ik bij hen thuis." Paulien woont samen met haar zus in De Eersteling. Hun moeder woont nog op haar boerderij, waar ze zaterdags vaak naar toe gaan. Toen Paulien in De Eersteling ging wonen, miste ze de boerderij wel. "Gelukkig heb ik hier een échte kat, 'Sneeuwwitje'. Er zit een batterij in en daardoor kan ie miauwen, blazen of je een poot geven. Hij gaat ook echt slapen."

Voetbal op televisie

Mevrouw De Pater legt uit dat Siloah is ontstaan vanuit de sterke behoefte die ouders en familie hadden om hun gehandicapte kinderen te laten opgroeien in hetzelfde reformatorische klimaat dat ze van thuis uit gewend zijn. De reformatorische identiteit van Siloah komt onder andere tot uiting in de visie op ethische zaken, zoals de visie op relatievorming, de afwijzing van euthanasie en in dagelijkse zaken zoals lectuur-en muziekkeuze, kledingkeuze en vrije tijdsbesteding . Het is van belang dat de cliënten en hun vertegenwoordigers deze identiteit ook onderschrijven. Kees woonde eerst in een neutraal tehuis. "Daar lazen we niet uit de Bijbel en ging ik op zondag niet naar de kerk. Maar nu heeft de Heere mij hier gebracht en dat vind ik heel erg fijn. We hebben hier allemaal fijn een eigen kamer. Op zondagmiddag ga ik altijd naar boven en dan ga ik cd's luisteren van dominees."

Eén van de begeleiders van de woongroep in De Eersteling vertelt dat Kees in eerste instantie niet naar De Eersteling wilde komen wonen. "Hij hield erg veel van voetbal kijken op televisie en dat kon hij hier niet meer. Op een gegeven moment is er een verandering bij Kees opgetreden. Dat was heel bijzonder. Nu kunnen we merken dat Kees veel van de Heere houdt."

Ook Paulien vindt het fijn om in een christelijk tehuis te wonen. "Alle mensen gaan naar de kerk. Verder zit ik op de club 'Benjamin' in Den Haag. Daar wordt gebeden en gezongen en vertelt een juffrouw een mooi verhaal met plaatjes. Ook knutselen we er veel en gaan we één keer per jaar een dagje uit en pannenkoeken eten! Verder krijgen we speciale catechisatie in de kerk en zijn er soms gehandicaptendiensten op zaterdag die heel fijn zijn en waar we na afloop van de dienst met elkaar psalmen op het podium mogen zingen." Verder gaan Loes, Paulien en Ria om de week naar de vrouwenvereniging. Loes vertelt verder: "Meestal hebben we één keer in de maand op dinsdagavond kerk. Als we geen kerk hebben, ga ik naar fitness." En Ria voegt daaraan toe: "De begeleiders hier zijn allemaal christelijk. Vrouwen dragen in huis geen lange broek. Iedere avond is er een sluiting. Dan zingen we een psalm en wordt er een avondgebed gedaan."

Openscheuren

Alle vier de bewoners van De Eersteling zijn trouwe lezers van de Daniël. "Soms scheuren we de Daniël haast open", vertelt Kees. "Ik kijk altijd naar de foto's van de dominees en lees hoe zij met de jongens en meisjes praten". Ria vindt de meditatie altijd erg fijn, evenals de vragenrubriek. "Zo stond er een keer een stukje over bidden in, dat ik heel mooi vond. Het ging erover dat het belangrijk is om te kijken hoé je bidt en dat je niet naar een andere kerk moet gaan, waar ze hun handen omhoog doen met bidden. Ik praat ook met de leiding over wat er in de Daniël staat." Paulien voegt daaraan toe: "Soms leest de leiding er stukken uit voor. 's Avonds op bed lees ik de kinderverhalen. Verder bekijk ik de foto's en doe ik de bijbelse puzzels." Loes leest altijd eerst het verhaaltje achter in de Daniël en bekijkt wie er jarig zijn en wie er in het ziekenhoekje staan. "Ik ben altijd benieuwd of er bekenden in staan." De bewoners van De Eersteling werken alle vier (gedeeltelijk) op de werkplaats. Kees is daarnaast ook nog onder andere hulpkoster: "Ik help de koster twee keer in de week met het schoonmaken van de kerk, het klaarzetten van de kopjes en op zondag met het opendoen van de kerkdeuren. Verder help ik soms met collecteren bijvoorbeeld tijdens de gehandicaptendiensten."

Loes werkt vijf dagen per week in een werkplaats in Gouda waar ze chocola inpakt. "Af en toe mag ik er één proeven". Als de bewoners 's avonds weer thuis komen in De Eersteling, hebben ze allemaal een eigen taak. Loes vertelt: "Soms maak ik het gasstel en de vloer schoon. Een andere keer help ik met tafel dekken, koken of strijken. En binnenkort ga ik kleren kopen met mijn mentor."

Paulien vertelt dat ze er naar uitkijken om met de groep samen te wonen in een huis, zonder directe begeleiding. "Het lijkt me leuk om elkaar te helpen." Ria voegt daaraan toe: "Ja, nu zijn we daar alvast voor aan het oefenen. Ik vind koken het allerleukste. Naast kookles krijgen we ook strijkles." Soms hebben ze wel eens ruzie met elkaar. Maar Paulien geeft aan: "het zou raar zijn als we dat niet zouden hebben. Ruzie heeft iedereen toch wel eens? Bij ons gaat het dan bijvoorbeeld over wie wat moet doen. Maar ik maak het altijd dezelfde dag nog goed, want je mag niet eerder naar bed."

Toepassing

Op de vraag of de bewoners nog iets willen toevoegen aan het interview, zegt Loes: "We hebben hier blijde, maar ook droeve dingen meegemaakt: . Zo hebben we drie bewoners én oudbewoners naar het graf moeten dragen." Paulien herinnert zich nog dat dit sterven heel plotseling was. "Diezelfde middag zei hij nog tegen mij: "Kom, we gaan patat halen. Zo zie je maar dat je niet oud hoeft te zijn, je kunt heel plotseling sterven." Tenslotte geeft Ria aan dat ze nog een 'toepassing' wil maken. Ze zegt: "Dat de Heere ons sparen wil." Als Kees haar wil interrumperen, spreekt ze hem streng toe: "Kees, even wachten, laat mij eerst even uitpraten." Ze vervolgt haar zin: "We vonden de vragen van het interview fijn. De Heere heeft ons geholpen met de antwoorden in het interview, want de vragen vond ik ook best moeilijk. Verder hoop ik dat de Heere ook anderen wil helpen, bij leven en welzijn."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen