Fébe, onze zuster

Het is in het jaar 56 na Christus, dat Paulus vanuit Korinthe een brief schrijft aan de gemeente die te Rome is. Hij verblijft daar slechts korte tijd en reist daarna door naar Troas. We lezen daarvan in Handelingen 20. Als Paulus aan het einde van zijn lange en leerzame brief gekomen is, gaat hij eindigen. Hij doet dat met veel blijken van toegenegenheid. In Rome heeft de apostel veel vrienden, zoals we zien aan de lijst van namen. Ieder wordt door hem hartelijk en persoonlijk gegroet. Nu de brief klaar is, vraagt Paulus aan Fébe om de brief naar Rome te brengen. Zij moet immers toch vanwege haar zaken naar die grote stad toe. De apostel is ervan overtuigd, dat hij ‘onze zuster Fébe’ zo’n belangrijke taak wel kan toevertrouwen. Da Costa schrijft: “Deze zuster staat onder geleide van de Heilige Geest en daarmee is de brief verzekerd genoeg om zijn bestemming te bereiken”. Waarschijnlijk is Fébe een weduwe. Ze woont in het kleine havenstadje Kenchrae of Kenchreeën, slechts 1200 meter bij Korinthe vandaan. Fébe was dienares der gemeente. Wat is dat? In de kanttekening lezen we: Namelijk niet in den dienst van prediken; want die wordt aan de vrouwen verboden, maar òf een diakones, die de kranken verzorgde, òf, hetwelk waarschijnlijker is, die de gemeente diende in het ontvangen en herbergen van de verjaagde Christenen, en ook van de apostelen en leraars, gelijk blijkt uit Romeinen 16:2. Wat leren we hieruit? Dat Fébe, hoewel (wellicht) een vrouw van aanzien, zich niet te groot en te voornaam voelt om dienares - ook voor de armen - te zijn. Ook zorgt Fébe voor het onderhoud van de vreemdelingen, die in de gemeente van Korinthe komen. “Allen, ieder in zijn eigen kring, moeten zich beijveren de gemeente te dienen, want daarin dienen wij Christus!”, zegt Matthew Henry. Fébe helpt de mensen, die in nood en droefheid verkeren. Ook Paulus heeft ze geholpen. “Een goed en navolgenswaardig voorbeeld voor vrouwen, die daartoe in de gelegenheid zijn,” aldus Henry. Nu vraagt de apostel aan de gemeente te Rome om haar bij te staan in wat zaak zij u zou mogen van doen hebben. Welke zaken dat zijn geweest, weten we niet. Paulus wijst in ieder geval de gemeenteleden op hun taak om Fébe, een vreemdelinge in Rome, een weduwe, een Christin, te helpen. Matthew Henry tekent daarbij aan: “Het betaamt Christenen elkaar in hun zaken behulpzaam te zijn; voornamelijk hulpvaardig voor vreemdelingen te zijn; wij zijn elkaars leden en wij kunnen nooit weten hoe wij eens hulp van node kunnen hebben. Die nat maakt, zal zelf natgemaakt worden”.

Fébe, een mooie naam voor vrouwenverenigingen! Fébe, een voorbeeld voor ons allen! Nu we aan het begin van het jaar onzes Heeren 2008 staan, mag ik u namens het Bondsbestuur - zowel persoonlijk als in verenigingsverband - deze Fébegestalte van harte toewensen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen