De Heere toont: “Ik zorg voor Mijn kinderen”

Kunt u zeggen wat ‘nabetrachting’ betekent?
“Hoe is het leven na het Heilig Avondmaal? Daarover gaat de nabetrachting. Ik las ergens de vergelijking tussen plichtsbesef – weten dat je een bepaalde plicht hebt – en plichtsbetrachting – die plicht ook daadwerkelijk uitvoeren. Nabetrachting is dan ook niet zomaar een nabeschouwing, een terugblikken. Het is meer: Gods kinderen mogen na de bediening de vruchten van het Avondmaal overdenken. Of als het tijdens het Avondmaal stil is geweest, dan is er de nabetrachting om na te gaan waarom dat zo was. In de Bijbel komen we de nabetrachting niet letterlijk tegen. Wel is het zo, dat vaak na een weldaad van de Heere, meestal ook de verzoeking komt. Toen de Heere Jezus werd gedoopt, volgde daarna de verzoeking in de woestijn. En toen Hij het Avondmaal instelde, werden de discipelen kort daarna allemaal aan Hem geërgerd. Het is dus belangrijk ook na zo’n weldaad dicht bij de Heere te leven. Daarvoor dient de nabetrachting ook.” Eigenlijk begint de nabetrachting al aan het eind van de bediening, als Psalm 103 wordt gelezen: Loof den HEERE, mijn ziel, en al wat binnen in mij is, Zijn heiligen Naam. Loof den HEERE, mijn ziel, en vergeet geen van Zijn weldaden.”

Tijdens de viering van het Avondmaal staat het lijden van Christus centraal, zijn dood verkondigen. Is dat ook zo in de nabetrachting?
“Jazeker, in de nabetrachting moet een kind van God stil staan bij de vraag: Ging het werkelijk om U? Gaf Hij vrucht op Zijn Woord en wilde de Heere een stempel drukken op wat Hij eerder gaf? Wat heeft Hij gegeven en waar heeft mij dat gebracht? Als na het Avondmaal gelijk wordt overgegaan tot de orde van de dag, dan zal het weinig vruchtbaar zijn. Petrus Immens benadrukt in zijn boek De godvruchtige avondmaalganger dat door een goede nabetrachting men weer wordt voorbereid tot een nuttig gebruik van het volgende avondmaal. Heel kernachtig. Immens zegt ook dat je na de bediening van het Avondmaal in de binnenkamer moet. Zeker met een jong gezin kan dat moeilijk zijn. Ook moet je er over spreken. Je kunt duisternis over de Avondmaalsgang halen door er over te zwijgen. Ik geloof dat een Avondmaalsganger de plicht heeft er over te spreken, Christus aan te prijzen. Dat geldt ook voor het gezin. Zien ze thuis vaak toch iets van je ellende, dan is het ook goed na de bediening aan je kinderen te vertellen dat de Heere rust gaf.”

Hoe houdt u nabetrachting?
“De laatste keren heb ik, onder andere het boekje van ds. C. de Jongste gebruikt. Eerst had ik wat moeite met de ‘geprogrammeerde’ aanpak. Toch mag ik zeggen, dat het tot grote zegen is geweest. Ik heb er veel aan gehad. Zeker in een drukke week biedt het boek duidelijke structuur. Daarnaast probeer ik de week van voorbereiding altijd wat rustig te houden. Dat doe ik ook in de week na het Avondmaal. Ik probeer dan ook een doordeweekse dienst te bezoeken. Ik heb meegemaakt dat de Heere juist in zo’n week er nog eens Zijn stempel op wilde zetten. De vrucht van de nabetrachting kan dan net zo groot zijn als van de bediening. Matthew Henry zegt dat de gelovigen in deze wereld in militaire dienst zijn. Direct na het avondmaal moet je weer waakzaam zijn. Soms ben ik nog niet van de tafel af of de vijand, de duivel komt er weer op af. Dat kan in alle standen van het genadeleven: of iemand nog maar net op de weg is of een bevestigd kind van God, de duivel springt er bovenop.”

Toen u de eerste keer mocht aangaan, hoe was toen uw nabetrachting?
“De eerste keer dat ik aan het Avondmaal mocht gaan, weet ik nog heel goed. Iedere bediening is anders, maar de eerste keer vergeet je nooit meer. Ik had een heel moeilijke periode gehad in mijn leven. Maar in 1991 heeft de Heere de weg gebaand. Dat ging door de diepte, hoor. Ik moest met Jona overboord. Maar toen klonk die morgen de stem van Mijn Liefste. De Heere heeft mij er zelf gebracht. Ik had een goede week van voorbereiding en een goede bediening. Het was een zondag met een gouden randje. En in die weken erna vloeide alles er zomaar uit. Dat was geen nabetrachtingsweek, maar een nabetrachtingstijd. Later heb ik wel eens gedacht: Wat ben ik toen vrijmoedig geweest. Eén van de laatste keren dat bij ons het Avondmaal werd bediend, was na een drukke week. Toch was het een goed Avondmaal. De Heere liet merken: ‘Ik weet waar je woont’. Er waren veel zorgen in mijn persoonlijk leven, het gezin en de familie. In de voorbereidingsweek leefde het: ‘Heere, kan het wel?’ Maar in die voorbereidingsweek mocht ik in Rotterdam- IJsselmonde naar de kerk gaan. De dominee preekte daar over Ik ben in Mijn hof gekomen, o Mijn zuster, o bruid (Hooglied 5: 1a). Toen werd het weer zo’n wonder dat Hij mij heeft opgeraapt. In het bijzonder tijdens het Heilig Avondmaal, maar ook in de nabetrachtingsweek kwam de Heere daar op terug. ‘Gij hebt mijn rechterhand gevat’.”

Jongeren die nog niet aan het Avondmaal mogen, wat hebben die aan de nabetrachting?
“De voorbereidingsweek is een extra voorbereiding op de eeuwigheid. Waar moet een jongere die nog geen kerkelijk recht heeft aan denken tijdens de nabetrachting? ‘Ik sta er buiten’. In de bediening van het Avondmaal laat de Heere zien: ‘Ik zorg voor Mijn kinderen’. En ook al heb je nog geen kerkelijk recht, je kunt er ook nog bij gaan horen. In de nabetrachting gaat het er dan om: ‘Dit kun jij ook nog krijgen’. Dan is de nabetrachting ook een voorbereiding op de eeuwigheid. Als jongere groeide ik op in Oud-Beijerland. Daar gingen alleen bevestigde kinderen van God aan het Avondmaal. Van die avondmaalsdiensten ging veel uit. Als je daarna zo iemand op straat zag, dan wist je: ‘Dat is iemand van Gods volk’. En als jongere voelde ik dan mijn gemis. Ik was bij het Heilig Avondmaal echt jaloers. En tijdens de nabetrachting lette ik er bijzonder op: Wordt er ook iets tegen mij gezegd? Ik denk dat ook jongeren tijdens de nabetrachting moeten worden aangesproken. En andersom: jongeren moeten ook eens op Gods volk af stappen. Laat ze maar vragen: ‘U bent net aan geweest. Wilt u eens vertellen wat u hebt gekregen? Want ik zag dat u gelukkig was.’ Als dat meer zou gebeuren, zouden Gods kinderen er misschien ook makkelijker over praten. Voor mijn gevoel waren Gods kinderen vroeger altijd vrijmoedig. En dat is ook de plicht van Gods kind, ondanks alle schroom.”


C. de Jongste, … tot Mijn gedachtenis. Ten dis geleid: antwoorden op vragen over de Avondmaalsdeelname en meditatieve bijdragen rond de Avondmaalsviering (Barneveld: Gebr. Koster 2006)
ISBN 90 5551 379 2; 199 blz.; prijs € 16,90.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen