DVD met chips en cola

In 2006 bekeken gemiddeld negen van de tien reformatorische jongeren speelfilms via DVD, zo bleek uit een onderzoek van het Reformatorisch Dagblad. Twee jaar verder heeft de ervaring geleerd dat jongeren uit de Gereformeerde Gemeenten niet minder zijn gaan kijken. Integendeel. De DVD-speler heeft de CD-speler vervangen en er verschijnen alleen maar meer speelfilms op DVD. Alles wat jongeren ‘missen’ omdat er thuis geen TV staat, kunnen ze ‘inhalen’ via de DVD. De drempels zijn enorm laag geworden, zeker in vergelijking met vroeger. Zelfs op de gezinsbeurs Wegwijs en in de reformatorische boekhandels liggen ze. Niet al te heftig, maar toch: ‘Snuf de hond’, ‘Het kleine huis op de prairie’, ‘Dik Trom’ of ‘Swiebertje’. Het bekijken van een film is natuurlijk gewoon aantrekkelijk. Je betreedt een andere, een gave, spannende en prikkelende wereld. Het is voor veel jongeren een vaste vorm van ontspanning geworden. “Je kunt toch niet altijd met zware dingen bezig zijn?” En ik kan het begrijpen. Al die bewegende beelden zijn aantrekkelijk. Je maakt de mooiste en heftigste avonturen mee vanuit je luie stoel. De zak chips en een fles cola maken het feest compleet.

Snuf onschuldig?
Maar er is meer te zeggen. Allereerst dat een film als ‘Snuf de hond’ niet zo onschuldig is als het lijkt. Binnen tien minuten ben je getuige van een gebed aan tafel. Los van de vraag of je zoiets heiligs moet naspelen, wordt de heiligheid van het gebed op dat moment ook nog eens met voeten getreden. Hoe valt dit te rijmen met de manier waarop God wil dat wij tot Hem komen in het gebed? Hij is heilig, wij zijn onheilig. Dient den HEERE met vreze, en verheugt u met beving (Psalm 2: 11). Dat deze film gemaakt is in samenwerking met de Evangelische Omroep en in reformatorische boekhandels te koop is, maakt het er allemaal niet duidelijker op. Het tekent iets van de dubbelheid die er momenteel is. We wijzen televisie af, maar staan de speelfilm oogluikend toe. Zolang het ‘Snuf de hond’ en ‘Kruimeltje’ is, vooruit dan maar. Terwijl (bijna) niemand stopt met kijken als deze films eenmaal de revue zijn gepasseerd. Er worden steeds heftiger films bekeken. Zo wennen we langzaam – maar zeker! – aan toneelspel, grof taalgebruik, geweld, erotiek en allerlei andere zonden. Komt bijvoorbeeld het makkelijker denken over seksualiteit niet vooral hiervandaan? De zonde sijpelt binnen. Het is allemaal niet echt, het wordt nagespeeld, maar we genieten er wel van. Is dat geen zonde?

Scherpe stelling
Hoe moeten we hiermee omgaan? Ik weet dat weinig jongeren het met me eens zijn, maar ik kan niet anders en schrijf het toch: zeg ‘nee’ tegen de speelfilm. Wie er eenmaal mee begint, kan er niet meer mee stoppen. Het gaat van kwaad tot erger. De praktijk laat dit overduidelijk zien. De meeste films hebben bovendien een zondige inhoud. Jongeren geven dat zelf ook toe: “Dan kun je helemaal niets meer kijken!” En inderdaad, daarmee geven jongeren op de meeste avonden vaak zelf het enige goede antwoord… Is deze scherpe stelling – geen speelfilm – wel realistisch als negen van de tien jongeren DVD’s bekijken? Het is een vraag die vaak wordt gesteld en die mij ook wel eens bekruipt. Maar eerlijk gezegd, is het geen goede vraag. Natuurlijk is het realiteit. Daar kunnen we niet onderuit. Toch gaat het om iets anders: de eer van God in ons leven. Gehoorzaamheid aan Zijn Woord. Dat is de norm. God verdraagt geen zonde. Hij toornt erover (1 Koningen 9: 18). Het doet Hem verdriet. Aangrijpend is dat veel jongeren meer zien in James Bond dan in de Heere Jezus… “Maar ja, het is zo aantrekkelijk hè? En ja, God dienen, dat is iets voor Zijn kinderen. En dat ben ik (gelukkig) niet; later misschien…“ Het is een list van satan. Je kunt de verleiding niet aan. En mikken op ‘later’ betekent je ondergang. De Catechismus noemt de duivel, de wereld en ons eigen vlees niet voor niets doodsvijanden. Dat betekent niet minder dan: òf hij eraan, òf ik eraan.

Redder
De Heere Jezus zag het flirten met de zonde ook gebeuren in Pergamus. Hij waarschuwt: Maar Ik heb enige weinige dingen tegen u, dat gij aldaar hebt die de lering van Bíleam houden, die Balak leerde den kinderen Israëls een aanstoot voor te werpen, opdat zij zouden afgodenoffer eten en hoereren (Openbaring 2: 14). Bileam adviseerde Balak het volk Israël te verleiden tot afgodendienst en overspel (zie Numeri 31:16 en Numeri 25). De gevolgen waren ontzettend. God werd – met eerbied gesproken – op Zijn hart getrapt en als gevolg van deze stuitende zonden stierven er 24.000 aan een plaag. Ik krijg het gevoel dat wij vandaag aan dezelfde verleidingen blootstaan. Het is alsof satan tegen de wereld zegt: “Geef refojongeren speelfilms op DVD, zodat ze de enige ware God gaan verlaten en (genieten van) overspel bedrijven.” Vergezocht? Ik hoop het, maar ik ben bang van niet. Daarom wil ik ook de vermaning van Christus aan Pergamus laten doorklinken: Bekeer u; en zo niet, Ik zal u haastelijk bij komen, en zal tegen hen krijg voeren met het zwaard Mijns monds (Openbaring 2: 16). Dat zal de consequentie van je kijkgedrag zijn. Wil je dat? Je gaat ermee verloren! De Heere Jezus zal straks Rechter zijn, maar nu is Hij nog Redder. En een leven met Hem is zo oneindig rijk. Daar kan geen speelfilm tegenop.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen