Leven met Christus

12 jaar - Bekering
Thomas komt jong tot bekering, tijdens een preek van ds. Erskine. “Behalve dat ik binnen de muren van Gods huis aanwezig was, wist ik er eigenlijk niets van af. Ik leefde zonder God in de wereld. Ik was onbekommerd over de staat van mijn ziel.
Mijn vader nam me mee naar een kerkdienst in Newton. Daar preekte ds. Henry Erskine. Door die preek maakte de Heere me wakker. Hij liet me nadenken over de toestand van mijn ziel. Als jongen was ik netjes en onschuldig. Maar toch was ook de verdorvenheid van een nakomeling van Adam in mij te zien. Ik herinner me mijn verkeerde gedachten over de heerlijke, onbegrijpelijke God.
Ook haatte ik mijn naaste wanneer ik me verkeerd behandeld voelde.
Twee van de teksten van ds. Erskine waren: Zie het lam Gods (Johannes 1:29) en Gij adderengebroedsels! wie heeft u aangewezen te vlieden van de toekomende toorn? (Mattheüs 3:7). Ik herinner me goed dat hij vanuit die laatste tekst steeds waarschuwde voor de oordelen die zouden komen. Ik geloof dat God hierdoor tot mij sprak. Ik weet dat ik me aangeraakt voelde na de eerste preek. Ik was als iemand die zich verbaast over iets nieuws en vreemds.
Zo ontdekte ik mijn verloren natuurlijke toestand en mijn behoefte aan Christus. Ik ging serieus bidden. Ik herinner me niet dat ik dat wel eens eerder had gedaan, behalve aan tafel en in mijn bed.
Ik ging nu ook trouw naar de kerkdiensten, in Revelaw, waar ds. Erskine preekte.”

15 jaar – Vooropleiding
Thomas gaat op kamers in Edinburgh om daar klassieke talen te studeren, als vooropleiding voor de studie theologie. Hij tobt met zijn gezondheid en moet zuinig leven.
Het was een beproeving. “Zo behandelde God mij in deze wereld.
Hij dwong me om mijn toevlucht tot Hem te nemen. God zorgde ervoor dat ik steun bij Hem zocht, door allerlei moeilijke dingen die ik meemaakte. Hij beproefde me door tegenvallers, die me ten slotte hopeloos maakten. Ze drukten als een steen op me, vooral toen mijn moeder stierf. Toch gaf Hij dat dit over ging. Zo ging Gods in Zijn voorzienigheid altijd met mij om.
Zijn wijsheid kwam naar voren in het leiden van blinden in een weg die ze niet geweten hadden.
Heel de periode dat ik op de universiteit zat, zette ik mezelf op dieet en had ik een kamer bij een hospita. Ik was hier door Gods goede voorzienigheid naar toe gebracht, omdat deze kamer precies voor mij geschikt was.”

20 jaar - Avondmaal
“Op 2 augustus was ik bij een avondmaal waar ik dacht grote dingen te bezitten, door de genadige die God me eerder gegeven had. Maar voordat ik naar de tafel ging, werd ik verlaten en in verzoeking gebracht. Ik twijfelde heel erg of ik wel deel moest nemen. Toch vond ik het mijn plicht om verder te gaan. Ik probeerde de Heere vast te pakken, maar wankelde juist. Ik kwam terug en dacht dat het beter was geweest dat ik niet aangegaan was. Juist toen zag ik hoe weinig ik kon zonder Christus. Ik dacht dat Heere weer terug zou komen en ik verlangde om in de hemel te zijn. Tussen de preken door ging ik naar een plaats die ik nooit meer zal vergeten en waar ik het graag op de eeuwigheid gewaagd zou hebben zoals ik was: de verlatenheid en mijn lichaam van zonde waren zo zwaar en gaven me verlangen naar de hemel.”

23 jaar – Beroep van Simprin
Als kandidaat krijgt Boston na lang wachten een beroep van de kleine plattelandsgemeente Simprin. Hij wilde er niet naar toe. “Ik bedacht soms dat ik gewoon af zou wachten en zien hoe de Heere me zou helpen met mijn beroep naar Simprin. Ik dacht dat het me duidelijkheid over mijn roeping naar Simprin zou geven, als ik geholpen en verruimd zou worden in het onderzoeken van dit beroep in gebed. Maar tijdens dit onderzoek kreeg ik het juist benauwd en werd ik moedeloos. Toen ik hier vervolgens over nadacht, maakte dit juist mijn beroep naar Simprin helderder: als ik al predikant zou worden, zou dat in Simprin zijn, want daar zou ik veel van mijn eigen leegheid zien. Dit gaf een overtuigende indruk in mijn hart. Daarom meende ik door God geroepen te worden om naar die mensen te gaan. Het bevel van God drong mij, hoewel ik niet wilde.”

32 jaar – In Ettrick
Boston neemt acht jaar later een beroep aan naar Ettrick. “Mijn omstandigheden zijn extreem zwaar. Ze lijken hier weinig te verlangen naar het evangelie. De belangrijkste dingen vinden ze onzin, maar als ze één of ander nieuwtje horen, zijn ze er als de hazen bij. Sommigen zijn nog nooit naar de kerk gekomen, omdat ze lui en onverschillig zijn. En van hen die wel komen, zijn er veel die gewoon een paar zondagen wegblijven. Als ze komen, zijn ze meestal heel vervelend. Ik heb nu niet meer de gewone gesprekken met geoefende christenen. Er zijn alleen maar gesprekken over ruzies. Ik vraag me soms af: zou ik dit beroep hebben aangenomen als ik dit van tevoren geweten had? Ik kon niet zeggen dat ik het zou durven weigeren. Twee dingen hielden me op de been: De duidelijkheid over mijn roeping door God en de bijzondere leiding door de Voorzienigheid in het preken van het Woord. Daardoor werd ik steeds zo geleid dat ik naar hun toestand sprak.”

51 jaar – Ziekte
Aan het eind van zijn leven wordt zijn vrouw ziek en hijzelf later ook. “Toen ik thuiskwam, kwam ik erachter dat mijn vrouw erg ziek was. Ze vertelde me dat het erg slecht met ging en dat ze de bitterheid van de dood geproefd had. Toen ik de volgende dag in het verborgen gebed opening kreeg om hierover bij God te pleiten, werd ik verrast en getroost. Zoals ik gewend was, las ik uit mijn Hebreeuwse Bijbel. Ik las Genesis 25: En Izak bad de HEERE zeer voor zijn huisvrouw; en de HEERE liet zich van hem verbidden.”

Thomas Boston, Het leven is mij Christus. De autobiografie van Thomas Boston (Kampen: De Groot Goudriaan 2008).

Volgende keer: ds. L. Blok over ‘de bijlslagen van Boston’.

---
Bekende dominee
Thomas Boston (1676-1732) is vooral bekend door zijn boeken en preken. Zijn bekendste boek is De viervoudige staat, waarin hij vanuit de Bijbel de toestand van de mens beschrijft:
1. De toestand van onschuld, in het paradijs
2. De natuurlijke, zondige toestand
3. De toestand van genade, door wedergeboorte
4. De eeuwige toestand: blijdschap of ellende
Dit boek ontstond uit preken die Boston in Ettrick hield. Hij beschrijft praktisch wat zonde, genade en wedergeboorte betekenen.
In zijn eigen tijd was Boston vooral bekend door de kerkelijke strijd die er was. Hij was een fel voorstander van een reformatorische kerkvisie en van de leer van vrije genade. In zijn preken wil hij de hoorders tot Christus brengen. Voor Boston gaf het lezen van het boek The Marrow of Modern Divinity – vertaald als: Het merg van het Evangelie – duidelijkheid over de onvoorwaardelijkheid van het vrije aanbod van genade. Doordat hij ‘The Marrow’ opnieuw uitgaf en vervolgens fel verdedigde, wordt hij – samen met Ralph en Ebenezer Erskine – een ‘Marrow Man’ genoemd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen