De beproeving van Job

Het is opmerkelijk dat de HEERE Job geen rekenschap geeft van Zijn daden. Er wordt niet één ‘waarom’ weggenomen. Aan Job wordt zelfs niet meegedeeld dat de satan hem had aangeklaagd.
Job blijft zo met veel vragen zitten. De HEERE lost geen van zijn raadsels op. Aan het einde van het boek gebeurt juist het tegendeel: God gaat aan Job vragen stellen!
Job moet zich tegenover de HEERE verantwoorden (Job 38): Gord nu, als een man, uw lenden, zo zal Ik u vragen, en onderricht Mij. En dan komen de vragen. Hele reeksen.
Maar Job weet op duizend vragen niet één antwoord. Waar waart gij, toen Ik de aarde grondde? Is die vraag niet meteen reden om het hoofd ootmoedig te buigen? Wat moet Job als de Schepper zo’n vraag aan hem voorlegt?! Kunt gij uw stem tot de wolken opheffen? (...) Kunt gij de bliksemen uitlaten?
Job moet, terwijl de storm om hem heen loeit, op elke vraag een beschaamd “nee” laten horen. Maar de HEERE komt steeds met nieuwe vragen. Ook laat Hij de dierenwereld aan Jobs oog passeren: ezels, ooievaars, struisvogels en paarden (Job 39). Heeft Job enig begrip van de geheimen van de dierenwereld vol van Goddelijke wijsheid? Is het naar uw bevel, dat de arend zich omhoog verheft, en dat hij zijn nest in de hoogte maakt? Job moet op elke vraag het antwoord schuldig blijven. Gaandeweg weet hij zich een nietig, zondig mensenkind voor de grote Schepper van alle dingen.

Berouw
Hij stamelt het uit: Zie, ik ben te gering; wat zou ik U antwoorden? Ik leg mijn hand op mijn mond. (Job 39:37) Met het gehoor des oors heb ik U gehoord; maar nu ziet U mijn oog. Daarom verfoei ik mij, en ik heb berouw in stof en as. (Job 42:5-6) Job ziet nu in hoe gering hij is tegenover de grote, wijze God en Zijn aanbiddelijke Majesteit. Hoe groot is God! Wie kan Zijn wijs beleid doorgronden?
De leerschool van de verdrukking is Job tot een rijke zegen geworden.
Hij komt in het stof van verootmoediging en belijdt hoe dwaas hij gesproken heeft: Zo heb ik dan verhaald, hetgeen ik niet verstond, dingen, die voor mij te wonderbaar waren, die ik niet wist. (Job 42:3)
Hij herroept zijn opstandige taal en erkent: mijn zicht op U was niet zuiver. Maar nu ziet U mijn oog en ik heb berouw over alles wat ik over U gezegd heb. Voor het toekomende zal hij alleen nog ootmoedig luisteren naar het Woord des HEEREN: Ik zal U vragen, en onderricht Gij mij. (Job 42:4) Besef dat Job, als hij dit zegt, nog midden in de ellende verkeert! Maar voor het toekomende betrouwt hij zich aan de HEERE toe."

Geduld
Wat kun jij uit het boek Job leren?
Kruisen kunnen neerslachtig of opstandig maken. We hebben medelijden met onszelf en lopen met veel vragen rond. De Nederlandse taal kent de uitdrukking: ‘een jobsgeduld hebben’. Voor velen betekent dit niet meer dan een soort van berusting. Het is nu eenmaal zo, ik kan er ook niets aan doen.
Het geduld van Job in Bijbelse zin is een rijke geloofsvrucht. Dit geduld is bij Gods volk ook niet het begin.
Het is einddoel waar de Heere Zijn kinderen hebben wil: in tegenspoed geduldig. Dan leren we de HEERE goedkeuren in de weg Die Hij met ons gaat.
Waar is de bron om in dit geduld gesterkt te worden van dag tot dag?
Deze is bij een mens niet te vinden.
We hebben gezien dat zelfs een Godvrezende man als Job wankelde. Christus, de grote Kruisdrager, zegt: Indien iemand achter Mij wil komen, die neme zijn kruis op en volge Mij. Hij is de bron van allerlei vertroosting. In Zijn kruis is de oorzaak van onze eeuwige honger en kommer, namelijk de zonde, weggenomen, belijdt Gods kind. Van Hem heeft ook Job geroemd: Want ik weet: mijn Verlosser leeft. (Job 19:25)

---
“Dag Chris, met Meulmeester, ik moet je teleurstellen. Je bent gezakt.” Chris is totaal verdoofd.
Somber staart hij voor zich uit. Gezakt, gezakt, gezakt. Ook dat nog. Boven ligt z’n moeder. Op bed. Haar conditie gaat achteruit. Hoe lang zal ze er nog zijn? De dokter kan niets meer doen. Tring, weer de telefoon. Onwillig pakt hij op: “Ja, met Chris.” ’t Is Hans: “Joh, kop op. Ga niet zitten grienen, je gaat gewoon vanavond mee stappen. Je moet ook niet zo serieus zijn. Ga lekker uit je dak! Een paar biertjes kan toch geen kwaad. Wat schiet je op met een God, Die je in de steek laat.” Nu dreunt het maar steeds door zijn hoofd. “Wat heb je aan zo’n God?” In Chris’ hart wordt het nog donkerder, want lelijke gedachten over God verhinderen zijn gebed. Het vertrouwen dat wat God doet, goed is, ligt aan stukken. “Heere, waar bent U?”

Jannette Harskamp

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen