De ondergang van de Titanic

10 april 1912. Het is een drukte van belang in en rond de haven van Southampton. Drukte vanwege een kolenstaking. Maar vooral drukte, omdat er iets belangrijks gaat gebeuren. Voor de tweede keer binnen een jaar wordt een passagiersschip in de vaart genomen. Het modernste en grootste passagiersschip ter wereld. De TITANIC, bijgenaamd ‘Unsinkable’ (onzinkbaar).

Reddingsloepen
Was de Titanic aan de buitenkant een ‘eyecatcher’, aan de binnenkant was er nog veel meer te zien, en vooral te doen. De elite kon zich in de eerste klasse helemaal uitleven
de eerste klasse helemaal uitleven. Zo was er voor hen een squashhal, zwembad, fitnessruimte, rooksalon, bibliotheek, café en loungeruimte.
Daarnaast was er naast een eigen eetzaal ook een eigen restaurant á la carte. Stel je voor, dat je op vaste tijden moest eten en dan ook nog eens wat de pot schaftte.
Ter vergelijking: de derde klasse had alleen beschikking over een zit- en rookruimte, een grote open ruimte en een diep in het schip weggestopte eetzaal. Verschil moet er zijn.
Tenslotte was de Titanic uitgerust met een veiligheidssysteem, dat een technisch wonder werd genoemd. Vol automatisch sluitende deuren verdeelden het schip in zestien waterdichte compartimenten. Praktisch onzinkbaar. Zo onzinkbaar dat de algemeen directeur van rederij ‘White Star Line’, Bruce Ismay, besluit om de 64 reddingsloepen, die nodig zijn om alle passagiers te kunnen herbergen, te reduceren tot twintig reddingsloepen en vier opvouwbare sloepen.
Passagiers zouden met zoveel reddingsloepen geen goed uitzicht hebben en zich alleen maar zorgen gaan maken. Een praktisch onzinkbaar schip heeft helemaal geen reddingsloepen nodig, dacht men.

IJsberg
Hoe anders pakt het uit toen matroos Frederich Fleet op 14 april 1912 rond 23:40 uur vanuit het kraaiennest de alarmbel driemaal luidt. Voor het schip doemt een enorme ijsberg op. De eerste stuurman heeft de ijsberg al eerder waargenomen. Hij probeert uit te wijken. Helaas is het te laat. Het schip ramt met volle snelheid aan de voorste stuurboordkant (van achteren gezien rechts) de enorme ijsberg. Gevolg is een reeks zware beschadigingen, van de boeg tot aan het vijfde en zesde waterdichte schot. Het schip komt met de boeg omhoog. De waterdichte schotten, die alleen zijn geplaatst onder de waterlijn, zijn niet toereikend. De voorste compartimenten stromen één voor één vol. In het eerste uur stroomt er 22.000 tot 25.000 ton water naar binnen. Pogingen om het zinkproces te vertragen door water weg te pompen helpt niet meer. Om 02:18 uur is het schip zo ver volgestroomd dat het schip door tweeën breekt en zinkt.
Van de 1178 beschikbare plaatsen in de reddingsloepen werden er slechts 823 benut. 705 mensen overleefden de ramp uiteindelijk. 1522 mensen vonden de onverbiddelijke dood in de golven van de Atlantische Oceaan.
De afgelopen honderd jaar is er veel gesproken over de schuldvraag van de ramp. Verschillende verhalen doen de ronde. Zo zou eigenaar Bruce Ismay de kapitein, Edward John Smith, hebben opgedragen om op volle kracht te blijven varen.
Ondanks de waarschuwingen voor ijsvorming. Hij wilde het snelheidsrecord van het zusterschip ‘Olympic’ verbreken. Een andere theorie is dat de eerste stuurman verkeerde beslissingen heeft genomen. Hij draaide het schip de verkeerde kant op en sloot de waterdichte schotten te snel. Kortom, het zal altijd gissen blijven wat er vlak voor de ramp precies is gebeurd.
Wat we wel weten is dat 46.329 ton wegend mensenwerk, af heeft moeten leggen tegen een 300.000 ton wegend stukje van Gods schepping.

Onveranderd
De afgelopen 100 jaar is veel veranderd op het gebied van de scheepsvaart. De schepen zijn niet alleen veel groter als de Titanic destijds, ze zijn ook moderner, sneller, veiliger en zo zijn er tal van verbeteringen te noemen.
Toch is er in die 100 jaar één ding niet veranderd: God, die alles ziet en alles in Zijn hand heeft. Aan de andere kant de mens, die als God wil zijn en alles in zijn eigen hand neemt. De mens, die denkt het leven en de dood in zijn hand te hebben met alle technische middelen.
Hoe vaar jij je koers in jouw levenszee? Vaar jij ook een ram(p)koers om onder te gaan in de golven van de zonde? Of heb je het roer al uit handen mogen geven?

---
Titanic

De Titanic was 269,04 meter lang en had een breedte van 28,19 meter. Van kiel tot schoorsteen was het schip 56 meter hoog. Het schip had een gewicht van 46.329 ton. Dit alles werd aangedreven door twee stoommachines, een stoomturbine en drie scheepsschroeven. Om de stoommachines en turbine te laten draaien was per dag 620 tot 640 ton kolen nodig. De kolen werd verbrand door 29 ketels en 159 ovens die hun rook uitspuwden door drie schoorstenen. De vierde schoorsteen had alleen het praktische nut om de machinekamer en de keukens te ontluchten, maar was 100 jaar geleden vooral geliefd bij scheepsbouwers, passagiers en media. Het oog wil ook wat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen