Uitzien naar volmaaktheid

Op 17 april komen veel vrouwen (en mannen) uit alle hoeken van het land naar Veenendaal. Mevr. A. Teerds-Gertenbach, presidente van de vrouwenbond, spreekt een woord van welkom aan alle bezoekers. Het is een bijzondere dag met als thema: ‘Als het onvolmaakte volmaakt zal zijn’.

Hij leeft
Ds. A. Verschuure spreekt in zijn openingswoord over Genesis 45: 26. Jakob krijgt een blijde boodschap: Zijn zoon Jozef leeft! Wie zijn die boodschappers? Zondige mensen, leugenaars, haters van God en hun naaste. Er valt over hen niets goeds te zeggen. En toch mogen zij aan vader Jakob, die zo in het donker zit, vertellen dat Jozef leeft. Jakob heeft alles moeten overgeven tot zelfs zijn laatste lievelingszoon, Benjamin. Als hij dat niet had gedaan zou dat zijn dood betekenen.
En zie daar. Op Gods tijd komt er licht. Na 23 jaar mag hij het horen: Jozef leeft nog, ja, ook is hij regeerder in gans Egypteland. Jakob kan het niet direct geloven. Pas als hij alles nog eens gehoord heeft en de wagens ziet die Jozef heeft meegeven om hem te halen, gaat de zon in zijn duistere hart schijnen. Zo is het ook op de paasdag. De vrouwen zeggen wel, dat Jezus leeft, maar Jezus Zelf moet er aan te pas komen om het aan Zijn discipelen te bevestigen. Bent u iemand die zo in het donker zit? Dan is er nog hoop. Jezus leeft! God gaat door met Zijn werk. De gerechtigheid die verworven is, zal toegepast worden in harten die donker zijn door de zonden. Hij mag uitdelen van Zijn goederen zodat er teerkost is op de weg. Jezus leeft, ja, ook is Hij regeerder over het hele wereldrond.
Mag dat uw troost zijn?

Verwachtend wachten
“Het is nacht.” Dat is de openingszin, waarmee ds. D. de Wit zijn referaat begint. Zo neemt hij ons mee op reis met de zanger van Psalm 130. Een lied der opgang naar Jeruzalem. Zie je hem gaan? Hij weet waar hij vandaan komt. Dat staat in Psalm 120, de eerste Hallelpsalm.
De zanger komt uit Kedar, een land, dor en droog. Er is weinig verwachting van hem. Toch weet hij wel waar zijn hulp vandaan komt.
Hij heft zijn ogen op naar de bergen vanwaar zijn hulp komen zal. Wat is hij verblijd om op te gaan naar Jeruzalem. Die stad is wel samengevoegd, en samen met anderen gaat hij door haar poorten de stad in. Er wordt gezongen over de moeiten, het werk, het huwelijk, het gezin.
Zie het maar in de Psalmen 126 tot en met 128. Als hij bij de tempel aankomt, ziet hij daar het brandofferaltaar. Er vloeit bloed. Dat wijst heen naar de vergeving van zonden.
Zijn zonden? Het is alsof hij wegzakt in diepe wateren. De donkere diepten van zijn bestaan. Want wie kan bestaan als God de ongerechtigheden gadeslaat? Zijn heiligheid tegenover mijn onheiligheid, dat kan niet samengaan. Er komt een roep uit de diepte naar God: Heere, hoor naar mijn stem; laat Uw oren opmerkende zijn op de stem mijner smekingen (vers 2).
Als hij zijn hoofd omhoog heft, ziet hij de rook van het brandoffer opstijgen naar boven. Hij mag zien: Bij u is vergeving. Wat een eeuwig wonder. Er komt verwachting, al bezit hij nog niets. Nee, er breekt een wachtenstijd, een hopenstijd aan. Hij wacht met zijn ziel op de HEERE, de Verbondsjehova. Bij Hem is verlossing. Niet een beetje, nee, veel verlossing. Een overvloed! Dan kan het voor iedereen. Hij zal Israël verlossen van al zijn ongerechtigheden. Hoort u bij dat Israël? Bij het verlaten van Jeruzalem krijgt de zanger een priesterlijke zegen mee. Een zegen van die God, Die hemel en aarde gemaakt heeft.
Zijn ziel wacht op de morgen waar het onvolmaakte volmaakt zal zijn.
Maar als het nu zo donker is in de ziel, dat er geen uitzicht is op de morgen? luidt een van de schriftelijke vragen. Lees dan Jesaja 21 vers 12 eens. Onderaan de muur staat iemand die naar de wachter in zijn wachttoren roept.
Hij wil weten wat er van de nacht is.
De wachter geeft een goede raad: Vraagt; keer weder, komt. Vraag het nog maar een keer, zo vaak als je maar wil. Totdat de morgen in zijn volle glorie aanbreekt. Dan zal het onvolmaakte volmaakt zijn.

Jubilea
Net voor de middagpauze wordt het nieuwe boek van de ZGG (Zending Gereformeerde Gemeenten) gepresenteerd. Het is geschreven door C. Janse omdat het nu vijftig jaar geleden is, dat de eerste zendelingswerkers uitgezonden werden.
‘Bewogen pioniers’ luidt de titel van het herdenkingsboek. Het gaat over het zendingswerk van Dini Sonneveld, Marry van Moolenbroek en Coby van Rossum, die in de eerste jaren naar het zendingsveld gingen en er lang hebben mogen werken.
Na een kort vraaggesprek met C. Janse werd het boek aan vijf personen overhandigd, waaronder ook zuster Dini Sonneveld.
In het middagprogramma besteden we aandacht aan het 40-jarig bestaan van de vakantieweken voor mensen met een beperking. Drie vrouwen, woonachtig in Moerkapelle, worden geïnterviewd. Vol vuur vertellen zij het een en ander over de inhoud van hún vakantieweek. Samen bezig zijn rond Gods Woord en ontspanning gaan hand in hand. Iedere keer weer kijken ze uit naar deze ene week in het jaar. Zo zijn Paulien Molenaar, Loes Rabelink en Hilda Molenaar met hun enthousiasme de beste ambassadeurs voor onze weken! Allen die zich ervoor inzetten worden hartelijk bedankt. Tegelijk doen de dames een oproep voor (nieuwe) stafleden. Ook nieuwe deelnemers worden uitgenodigd om ook eens mee te gaan.
Onder leiding van de dirigente brengt ‘het Schildkoor’ uit Barneveld diverse psalmen ten gehore.
Staand of zittend klinkt uit een twintigtal monden: Opent uwen mond, eist van Mij vrijmoedig (…) schenk Ik zo gij ’t smeekt,mild en overvloedig. Het is een gezongen toepassing van wat we ’s morgens hoorden.

Volmaakt
Mevr. J.C. Blijleven-de Niet vertelt in een vraaggesprek over het leven en sterven van haar meervoudig gehandicapt dochtertje Johanneke. Tere zaken worden besproken die menig bezoeker ontroert. God is vrij om te doen met Zijn maaksel wat Hij wil. Als dat ingeleefd wordt, komt er een stil berusten in Zijn beleid.

Na het zingen van Psalm 52: 7 spreekt ds. A. Verschuure een slotwoord uit 1 Korinthe 1. Twee kernwoorden komen naar voren: uitverkoren en Jezus Christus. Om die twee woorden gaat het, of we nu met of zonder beperking door het leven gaan.
Zullen wij eenmaal mogen delen in die volmaaktheid? Bent u naar huis gegaan met de bede in uw hart: Zo doe hij ook aan mij?

---
Mevrouw Den Engelsman en haar dochter, Elsemarie Kleppe, bezochten ook de Bondsdag, moeder vanuit Ermelo en dochter vanuit Middelharnis. Zij vonden de Bondsdag een waardevolle afsluiting van het verenigingsseizoen. Waarom?
De Bondsdag is een dag van bezinning, een dag van toerusting, een rustpunt en ook een dag van ontmoeting. Moeder en dochter doen een oproep: Bent u/ben jij nooit op de Bondsdag geweest? Ga bij leven en welzijn volgend jaar ook! Niet alleen de dag zelf is waardevol, maar je krijgt iets mee om te overdenken. De Heere mocht het willen zegenen.
Je hoeft geen lid van een vrouwenverenging te zijn om deze dag te bezoeken. Trouwens, ook het bezoeken van de vrouwenvereniging kunnen wij van harte aanbevelen.
Met name de jonge vrouwen roepen wij hiertoe op! God kan ook het eenvoudige werk op de vereniging zegenen. Tot uitbreiding van Gods Koninkrijk, dichtbij en ver weg!

---
Weet u dat...

- we al elf jaar gebruik maken van de kerk in Veenendaal?
- de vrouwenvereniging van die plaats onze gastvrouw is?
- koster Waasdorp samen met vijftig vrouwen uit Veenendaal ervoor zorgt dat alles goed verloopt?
- Wij hen daar heel dankbaar voor zijn?
- er 1750 vrouwen aanwezig zijn?
- er van alles te koop is zowel warm als koud, eetbaar als niet eetbaar?
- aan het eind van de Bondsdag altijd staande Psalm 122:3 gezongen wordt?
- we daarna met bus, auto, taxi, fiets of lopend naar huis gaan?
- we veel meekrijgen om over na te denken?
- we elkaar op dinsdag 16 april 2013 weer hopen te ontmoeten?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen