De Bijbel bevat goud

De Bijbel is het Woord van God. Wat betekent dat?
“We belijden dat de Bijbel Gods Woord is. Door de eeuwen heen zijn er veel aanvallen op deze belijdenis gedaan. Tegenover al die dwalingen belijdt de Kerk de volgende vier eigenschappen van de Bijbel. De Bijbel is:

1. Noodzakelijk. Zonder de Bijbel kun je niet behouden worden. Deze uitspraak is gericht tegen de Wederdopers. Zij vonden het inwendig licht van de Geest veel belangrijker dan Gods Woord. De Bijbel hing er een beetje bij.
2. Genoegzaam. De Bijbel is af. De canon is gesloten. Als er morgen een kruikje in de woestijn wordt gevonden met een brief van Paulus aan Laodicea - die heeft echt bestaan! - kan die niet aan de Bijbel worden toegevoegd. Dit is gericht tegen Rome, dat zegt dat náást de Schrift ook de Kerk gezag heeft. De Bijbel sluit af met de woorden: Indien iemand tot deze dingen toedoet, God zal over hem toedoen de plagen die in dit boek geschreven zijn.
3. Duidelijk. Ook al is er veel wat we niet goed begrijpen. De Schrift is helder. De Rooms-katholieke kerk leert dat je de Schrift alleen kunt begrijpen als de kerk die uitlegt. Dat is niet waar! De Schrift is zó duidelijk dat de eenvoudigste mens eruit kan leren hoe hij zalig moet worden.
4. Gezaghebbend. Dat betekent dat alle geschiedenissen echt gebeurd zijn. Het betekent ook dat wij alles moeten gehoorzamen wat God zegt in de Bijbel.”

De Schrift is geïnspireerd. Wat betekent dat?
“Sommige delen zijn letterlijk gedicteerd, maar het meeste niet. Bij dicteren moet de schrijver precies overschrijven wat er gezegd wordt. De Heilige Geest heeft gebruik gemaakt van de kwaliteiten en karakters van de Bijbelschrijvers. Maar wel zo, dat ze bij het schrijven wel voor falen en feilen bewaard bleven. We noemen het ook wel organische inspiratie. Je kunt in de Bijbelboeken veel terugherkennen van de schrijver. Amos bijvoorbeeld, was een boer. Je merkt dat in zijn boek. Het gaat over de brullende leeuw en over de Orion en het Zevengesternte. Dingen die hij gezien heeft in het veld. Jesaja schrijft duidelijk in de taal van een hofgeleerde. Lukas was een arts. Het valt op dat hij over de bloedvloeiende vrouw niet zegt dat ze van veel medicijnmeesters geleden heeft. Dat doe je niet als arts. Markus noemt dit wel.

Hoe kunnen wij zo zeker weten dat de Bijbel écht Gods Woord is?
“De Nederlandse Geloofsbelijdenis noemt in Artikel 5 drie redenen.
1. De Bijbel is Gods Woord, niet zozeer omdat de kerk het zegt. Dat de kerk het zegt betekent wel iets, maar niet alles. Voor Augustinus had het betekenis. Hij zei: 'Ik zou het gezag van de Schrift niet geloven, als de Katholieke Kerk dat niet zou belijden.' Maar dit is niet de belangrijkste reden.
2. We weten veel zekerder dat de Bijbel Gods Woord is ‘omdat ons de Heilige Geest getuigenis geeft in onze harten, dat zij van God zijn.’ Als de Heilige Geest in je hart spreekt is het je vraag niet meer of dit wel Gods Woord is? Gods spreken in je hart gaat met zoveel gezag, majesteit en kracht gepaard dat alle twijfel uitgesloten is. Als je dit getuigenis van de Geest in je hart nog mist, heb je deze vaste overtuiging niet. Dan moet je het doen met het gezag van de Kerk, die zegt dat de Bijbel Gods Woord is. In gesprek met jongeren die de kerk verlaten, merk ik dat ze dít nooit hebben meegemaakt. Ze hebben het goud nooit zien schitteren waar ze zo dicht bij zaten. Dat geldt trouwens ook voor veel mensen die netjes in de kerk blijven. Zij ervaren niet dit gezag van de Schrift. In Hebreeën 4:12 staat: Want het Woord Gods is levend en krachtig, en scherpsnijdender dan enig tweesnijdend zwaard, en gaat door tot de verdeling der ziel, en des geestes, en der samenvoegselen, en des mergs, en is een oordeler der gedachten en der overleggingen des harten. Het is als het mes van de chirurg.
3. Dan noemt de Nederlandse Geloofsbelijdenis nog een argument. Dit is wel een argument voor hen die de ontzaggelijke kracht van Gods Woord nog niet kennen. Er staat dat de Bijbelboeken zelf bewijzen dat ze waar zijn. Zelfs de blinden kunnen tasten dat de dingen die daarin voorzegd zijn geschieden. Zo noemde Micha al acht eeuwen van te voren de geboorteplaats van Christus. Jesaja profeteerde dat een maagd zwanger zal worden. En Daniël profeteerde over het moment van Christus’ geboorte. Zelfs al ben je blind, dan kun je het altijd nog tasten: Gods Woord is waar.

De Bijbel met haar 66 boeken noemen we de canon. Hoe is de canon ontstaan en hoe weten we zeker dat er geen Bijbelboek mist?
“Ik herinner mij nog goed mijn eerste les op de Theologische School bij dominee A. Vergunst. Hij vroeg: ‘Wat is er gebeurd in Jamnia, in negentig na Christus?’ Ik antwoordde: ‘De Joodse kerk stelde daar de Oudtestamentische canon vast.’ ‘Zul je dat nooit meer zeggen?’, zei de dominee. ‘De Kerk heeft de canon nooit vastgesteld, maar aanvaard.’ De Bijbelboeken werden aanvaard, omdat ze gezag hadden. Dat gezag heeft de Kerk er niet aan gegeven, maar dat had de Bijbel van zichzelf. De Kerk heeft alleen maar beleden wat gevoeld werd door allen. Een belangrijk bewijs hiervan is bijvoorbeeld de Paasbrief van Athanasius 367, waarin hij de boeken van het Nieuwe Testament noemt. Bovendien is het ook zo dat de Heere Jezus zich aansloot bij het gevoelen van de Joodse Kerk over de Oudtestamentische canon. Hij verwijst regelmatig naar Mozes, de profeten, en de psalmen. Voor Hem was dit Gods Woord. Hij aanvaardde en gebruikte deze canon. Wij belijden dat alles wat de Heilige Geest geïnspireerd heeft, ook bewaard is. Dat geldt niet omgekeerd. Er zijn apocriefe boeken; die zijn wel bewaard, maar niet geïnspireerd.”

Wat hebben apocriefe boeken ons te zeggen?
“De apocriefe boeken kunnen erg leerzaam zijn. De twee boeken van de Makkabeeën werpen licht op de periode van vierhonderd jaar tussen het Oude en Nieuwe Testament. Calvijn haalt vaak het apocriefe boek Jezus Sirach aan. In de Nederlandse Geloofsbelijdenis staat dat we van de apocriefe boeken mogen leren, voor zoveel als zij overeenkomen met de canonieke boeken. We kunnen echter niet onze leer er op gronden, of zelfs dingen uit de Bijbel in twijfel trekken vanwege iets uit de apocriefe boeken.”

Is het niet arrogant om bijvoorbeeld tegenover moslims te beweren dat alleen de Bijbel waar is en niet de Koran?
“De Schrift spreekt over het grote wonder van Gods liefde in het zenden van Zijn Zoon naar de aarde. Deze liefde zie je niet terug bij andere wereldgodsdiensten. Het kenmerk van alle religies is dat hun stichter dood is. Wij hebben een levende Koning.”

Soms lijken er tegenstrijdigheden in de Bijbel te staan. Kunnen er fouten in de Bijbel zijn geslopen?
“Het boekje van Polyander Schijnbare tegenstrijdigheden kan veel verhelderen. Een voorbeeld: Mattheüs zegt: Toen is vervuld geworden hetgeen gesproken is door de profeet Jeremia, zeggende... (Matth 27:9). Vervolgens noemt hij een tekst uit Zacharia. Is dit een fout in de Bijbel? Ik denk het niet. Het is niet zo moeilijk te verklaren. De Bijbelboeken van Jeremia en Zacharia waren wellicht samengevoegd in een boek, zoals dat zo vaak gebeurde. Mattheüs verwijst naar zo’n boek. Er zijn soms ook tegenstellingen met buiten-bijbelse bronnen. Ik vind het opvallend dat er dan vaak meer geloof gehecht wordt aan de buiten-bijbelse bron. Lukas zegt dat tijdens Jezus’ geboorte Cyrenius stadhouder was. Volgens de geschiedschrijver Flavius Josefus was er een andere stadhouder. Lukas was een geleerde arts, Josefus een legeraanvoerder. Waarom zouden we eerder Josefus geloven? Maarten ‘t Hart draagt heel veel tegenstrijdigheden aan in zijn boekjes. Allemaal onzin. Allemaal dingen die erg gemakkelijk zijn op te lossen als je jezelf er maar een beetje in verdiept. Er zijn echter wel sommige gevallen waar het erg moeilijk is om het te verklaren. Dan belijd ik toch: wij weten het niet. We wachten op meer licht.”

Maar kunnen er dan geen overschrijffouten gemaakt zijn?
“De geïnspireerde grondtekst is foutloos. Maar, hebben wij die tekst in ons bezit? Nee, we beschikken niet meer over een integrale grondtekst. Er zijn allerlei rollen, boeken, perkamenten, en daarin ligt het geïnspireerde Woord van God. Dat onderstreept het belang van tekstkritiek. Er moet met grote nauwkeurigheid geprobeerd worden de oorspronkelijke tekst vast te stellen. De Bijbel is ons door de eeuwen heen overgeleverd. En trouwe monniken hebben ontzettend precies gewerkt aan het overschrijven van de grondtekst, maar hun omstandigheden waren ook niet altijd ideaal. Soms schreef een monnik in de kantlijn: ‘Ik heb het koud.’ Er was geen verwarming en ze werkten uren achter elkaar door.”

Laten we nu de overstap maken naar het lezen van de Bijbel. Welke regels voor het lezen zou u jongeren mee willen geven?
“Laat ik vijf belangrijke dingen noemen. Allereerst trouw. Lees je Bijbel op vaste tijdstippen. Doe dit ’s morgens en ’s avonds. Gebruik, in de tweede plaats, altijd de kanttekeningen. Die geven je een schat aan kennis. In de derde plaats is het belangrijk te beseffen dat niet het vele goed is, maar het goede veel. Een paar verzen is goed. Maar lees ze woord voor woord, aandachtig. Ik wil ook graag benadrukken dat we bij het lezen van de Bijbel grote eerbied moeten hebben voor de levende God. Tot slot moeten we altijd bidden. Vraag de Heere of Hij werken wil in je hart. Het is onze roeping: onderzoek de schriften. Je slaat je maaltijd toch ook niet over? Zo moet het ook zijn met Bijbellezen. Neem Bijbelboeken door. Begin bijvoorbeeld met de Romeinenbrief. Gebruik hulpmiddelen. Ik noemde de kanttekeningen al. Je kunt ook een verklaring kopen, zoals de Studiebijbel, ook al weet ik dat dit wel veel geld kost. Er ligt goud verborgen in de Schrift. Kiezelstenen liggen op straat, goudblokken niet. Daar moet je voor graven. Besef: je graaft in een akker waar een schat in ligt.”

Johannes zegt: “Deze zijn geschreven, opdat gij gelooft dat Jezus is de Christus, de Zone Gods.”. Tegen de Emmaüsgangers zegt Jezus: “Moest de Christus niet al deze dingen lijden en alzo in Zijn heerlijkheid ingaan?” Hoe is de Christus in de Bijbel aanwezig?
“Een oude Schotse predikant kreeg een jongere dominee op bezoek. Deze jonge ambtsbroeder klaagde en zei: ‘Ik heb zo vaak moeite om christus in mijn preek te krijgen.’ Aan de muur hing een landkaart. De oude predikant vroeg: ‘Kun je van hier naar Glasgow komen?’ Een rechte weg was er niet, vanuit het kleine dorpje, maar door allerlei wegen kom je er uiteindelijk toch. Vanuit elke tekst in de Bijbel loopt een lijn naar Christus. Soms is die lijn heel duidelijk. Soms heel verborgen. Het grote wonder is dat Christus Zelf de Schriften opent en Zichzelf bekend maakt. Ik zou er wel eens bij hebben willen zijn op de eerste paasavond: Toen opende Hij hun verstand, opdat zij de Schriften verstonden.”

Leestips
* Zin en Mening Ds. A. Moerkerken
* Het lezen van de Bijbel Jakob van Bruggen
* Schijnbare tegenstrijdigheden Johannes Polyander.
http://www.classicapologetics.com/o/Polyander.pdf

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen